Jiang Chen Mu Gaoqi’nin aklındakileri zor da olsa anlayabilmişti. Görkemli İlaç Sarayındaki en iyi ilaçlar eşit şekilde dağıtılıyordu. Bundan dolayı bu ilaçları satarak kâr elde etmek biraz zordu. Sıradan ilaçlara gelince, bu ilaçlar zaten çekirdek müritler için kullanışsızdı, bu ilaçlara talep çok azdı. Bu tarz ilaçların bu toplulukta ticareti yapılamazdı. Her ne kadar topluluk müritleri arasında ufak takaslar yaşansa da bu pazarda büyük kâr elde etmek imkânsızdı.

“Daoist Gaoqi, eğer elimde ortalamanın üzerinde etkileri olan ve tarifinin başka hiçbir toplulukta olmadığı bir ilaç olduğunu söylesem, topluluklar arasında bir ticaret yapabilir durumda olur muyum?”

“Kardeş Jiang Chen, bu söylediklerinde ciddi misin?”

“Benim sözlerimin doğruluğu konusunda kafanı yorma, benim için lütfen pazar araştırması yap.”

“Eğer elinde gerçekten de çekirdek müritlerin çok üstün faydalar elde edebileceği bir ilaç varsa elbette bunun için bir Pazar yaratabiliriz. Fakat sanırım geniş çaplı bir ticaret alanı kurmak biraz zor olur. Bunun birçok sebebi var, birincisi topluluklar müritleri için her daim ilaç tahsisi yaparlar ve bu konuda müritlerin kıtlık yaşamaması için ellerinden geleni yaparlar. İkincisi, her müridin yetişim kapasitesi sınırlıdır ve bundan dolayı ilaçların tahsisi için gerekli ücretleri herkes karşılayamayabilir. Üçüncüsü, topluluklar bazen kişisel ticaretleri önlemek isterler ve buna yetkileri vardır.”

Jiang Chen bu sözler üzerine planlarından kazanmayı düşündüğü kârın neredeyse yarı yarıya azalacağını fark etmişti, çoktan bir ilaç tarifi hazırlamıştı bile aslında. İlk başta Şifa Salonuyla yaptığına benzer bir anlaşma düşüncesindeydi. Daha fazla fiziksel çaba sarf etmeden, tek seferde bir anlaşma ile ilaçlardan gelecek olan kârı cebine indirmeyi planlıyordu.

Fakat aklındaki planlar için topluluklarda bir Pazar oluşturamayacağı durumu aklına hiç gelmemişti. Ama elbette Jiang Chen’in morali bozulmamıştı, küçücük bir sorunla karşılaştı diye cesaretini yitirecek değildi. Konu hakkında daha fazla düşünerek çıkar yol aramaya karar verdi. İlk başlarda Şifa Salonu ile yaptığı anlaşma sonucunda öncelikle Doğu Krallığından, daha sonra ise on altı krallıktan büyük kâr elde etmişti, şimdi ise burada yapacağı bir ilaç anlaşması ile önce etraftaki yakın topluluklardan, daha sonra ise Devasa Muhitin tamamından kâr elde edebilirdi.

En azından bu şekilde ileride cebindeki para konusunda dert yaşamazdı. Elbette Doğu Krallığındaki halinden çok daha dikkatli şekilde hareket ediyordu. Elbette burada ortaya çıkaracağı ilaç tarifinin etkileyici bir şey olması gerekiyordu, fakat bu şekilde üzerine çok fazla dikkat çekebilir ve başına bela alabilirdi. Bundan dolayı çok dikkatli davranması gerektiğinin farkındaydı.

“Kardeş Jiang Chen, eğer elinde bahsettiğin gibi etkileyici bir ilaç tarifi varsa bundan kâr etmemeni öneririm. Elindeki bu etkileyici ilaç tarifi ile yapabileceğin en iyi şey onu topluluğa teklif etmek ve bu şekilde başarıların arasına bir başarı daha eklemektir, bu ilaç tarifini topluluğun kaynakları ile takas etmelisin. Eğer ticaret ile çok fazla vakit kaybedersen bu durumda askeri Dao yetişimini ihmal edebilirsin ve bu senin sonunu çok kötü etkiler. Ayrıca eğer topluluk senin elindeki bu ilaç tarifinin ne kadar etkileyici olduğunu anladığında kendilerine teklif etmediğini öğrendiklerinde başına bela olabilirler.” Mu Gaoqi açık konuşmayı seviyordu fakat görüşü dar birisiydi. Jiang Chen’e ilaç tarifinin nasıl bir şey olduğunu sormak yerine Pazar araştırmasına başlamıştı anında.

“Kardeş Jiang Chen, ben yıllardır birikim yapıyorum ve kenarda ufak bir birikmişim var. Önümüzdeki üç ay boyunca senin takipçilerinin ilaçları konusunda yetkili kişi ben olabilirim. Bu süreçte elde edeceğin para senin için yeterli olacaktır.” Mu Gaoqi’nin Jiang Chen’i kendisine yoldaş etmek için yapabileceklerinin sınırının çok geniş olduğu aşikârdı. Jiang Chen’in parasını boş şeylere harcamasını istemediği gibi aynı zamanda onun başına bela gelmesini de istemiyordu.

Elbette Mu Gaoqi’nin bunu söylemesinin sebebi Ruh Kaynağı için üç ay sonrasına anlaşmış olmaları değildi, karar Mu Gaoqi’nin olsa hemen şimdi yola çıkmak isterdi.

Jiang Chen zaten Mu Gaoqi’nin nasıl hissettiğini anlayabiliyordu ve o Ruh Kaynağının Mu Gaoqi için ne kadar önemli olduğunu görebiliyordu. Mu Gaoqi’nin ayrılışından sonra Xue Tong odaya geldi: “Genç ustam, Mu Gaoqi’nin bu kadar cömert davranışına bakılırsa sizi davet ettiği yer oldukça tehlikeli bir yer olsa gerek. Aksi takdirde bu kadar tez canlı hareketler yapması mantıksız.”

Jiang Chen gülümseyerek cevapladı: “Korkarım ki tehlike konusunda haklı olabilirsin, fakat bu Ruh Kaynağı Mu Gaoqi için çok büyük bir öneme sahip. Hayatını kökten değiştirecek bir olay bu, dolayısıyla bu kadar tez canlı davranması aslında normal bir şey. Mademki bana böylesine samimi hislerle geliyor, o halde onu eli boş çevirmek olmazdı. Fakat eğer bu adamın aklında bir numara çekmek varsa umurumda olmaz ve yardımımı geri çekip onu olduğu gibi bırakıp çekip giderim.”

Jiang Chen karşısındaki insanları nasıl analiz etmesi gerektiğini iyi bilen birisiydi ve Mu Gaoqi’nin aslında kendisini bu araştırma grubuna davet ederken oldukça samimi davrandığının farkındaydı. Çok cömert davranmasının sebebi ise Jiang Chen’in gruba katılma kararından vaz geçmesini önlemek içindi elbette. Aynı zamanda Jiang Chen’in sözleştikleri vakit hazır olmasını istiyordu, eğer onun başına bir şey gelirse Ruh Kaynağı macerasına Jiang Chen olmadan çıkmak zorunda kalabilir ve bu macera kötü sonuçlanabilirdi.

“Bu konuyu boş verelim şimdi, ben birazdan Bahar ve Güz Salonuna gideceğim, görünüşe göre oradan görevler alabiliyormuşuz. Öncelikle görevlerin seviyelerinin neye göre ayrımının yapıldığını ve daha sonra ödüllerin neye göre verildiğini çözmem lazım. Aslında ödüller iyiyse belki birkaç görev alabilirim. Eğer ödüller yeterli değilse bu meseleyi de unuturum.” Jiang Chen artık parasının yetmediği bir döneme gelmişti ve hayatın ve maddi gelecek kaygısının ne demek olduğunu çok daha iyi anlayabilir pozisyondaydı.

Şu anda yapmak istediği şey çok büyük kârlar peşinde koşmak değildi, topluluk görevlerine başvuracak olmasının sebebi şimdilik kendisini idare edebilecek miktarda para kazanabilmekti. Daha büyük kârlar elde edebilmek için kuralları iyice anlaması gerekiyordu.

Tam apartmanından ayrılacaktı ki bir anda ziyaretçilerinin geldiğini gördü, Görkemli İlaç Sarayının kıdemli yaşlı kişileri olduklarını söyleyen kişilerdi bunlar.

“Görkemli İlaç Sarayının kıdemli yaşlıları mı?” Jiang Chen hafiften şaşırmıştı, Yan Hongtu ile savaşının kıdemli yaşlıları rahatsız etmesini beklemiyordu.

Sarayda yüzden fazla kıdemli yaşlı olmasına rağmen buraya gelenlerin pozisyonu ortalamanın üzerindeydi, farklı alanlarda ellerinde farklı güçler barındırıyorlardı.

“Benim ismim Linghu Xian, Bitki Salonunun kıdemli yaşlısıyım. Biraz konuşmak için içeri gelebilir miyim?” Bu yaşlı kişinin yüz hatları bir çocuğunki gibi zarifti fakat saçları bembeyazdı. Oldukça heyecanlı ve adrenalin sahibi birisi gibi duruyordu.

Bitki Salonu Görkemli İlaç Sarayındaki ilk üç kademedeki salondan bir tanesiydi. Bu salon ‘Kuvvet Salonu’ ve ‘Bahar ve Güz Salonu’ ile birlikte ilk üç sırayı oluşturuyordu. Bitki Salonu ilaç üretiminin başını çekiyordu aynı zamanda içerik malzemelerinin yetiştirilmesinden sorumluydu.

Kuvvet Salonu elbette aralarında en gelişmiş olandı. Antrenman, teknikler, gizli sanatlar, silahlar ve buna benzer konuları denetimi altında tutan bir salondu. Salonların tamamı bu salonun altındaydı.

Bahar ve Güz Salonu ise ilaçların ve topluluğun kaynaklarının dağıtılmasıyla ilgilenen salondu.

Elbette bu salonlar sadece bu görevleri yapmakla sorumluydu, salonların asıl gücünü elinde barındıranlar Saray Başkanı ve yaşlılar konseyinin kıdemli kişileriydi. Fakat elbette bu kişiler bizzat kendileri uğraşarak her şeyi kontrol edemezlerdi. Bundan dolayı salonlar aslında sorumlu oldukları alanlarda güce sahip yapılardı. Yaşlı Linghu Xian Bitki Salonundan birisi olduğuna göre kendisi bir ilaç ustası olmalıydı.

“Lütfen içeri gelin yaşlı Linghu.” Jiang Chen bu adamın buraya neden geldiğini anlamamıştı ama kabalık etmemek için içeri davet etmişti. Ayrıca bu yaşlı adamın gelişinde herhangi bir düşman niyet sezmemişti, belki de bu adam Yan Hongtu yüzünden burada değildi?

“Küçük arkadaş Jiang Chen Gül Vadisine üç gün evvel geldi, fakat Görkemli İlaç Sarayında senin ismini duymayan kalmadı. Görünüşe göre altın külçesi en karanlık ortamda bile parlar!”

Linghu Xian daha sonra ses tonunu değiştirerek konuştu: “Evet, takipçileri olan genç bir adam! Sen buraya geldiğinden bu yana kolay günlerin geçmedi sanırım, Jiang Chen, geçtiğimiz bu günler senin için nasıldı?”

“Yaşlı Linghu’nun kibar düşünceleri için teşekkür ederim, buraya geldiğimden beri rahatım yerinde.”

“Hmm, Yan Hongtu’nun yenilgisinden sonra seni rahatsız etmek isteyenlerin sayısı da elbette azalmıştır. Fakat senin Kıymetli Ağaç Topluluğundan buraya gelmiş olmanın sebebi kaynaklar olmalı, buradaki kaynakları yeterli buluyor musun?”

Jiang Chen’in bu adamla bir ilişkisi yoktu, neden kendisinin halini hatırını sorduğunu merak ediyordu.

“Kaynakların eksikliği meselesi sadece geçici bir şey. Zaman ilerledikçe kaynaklarla alakalı hiçbir sorunumun kalmayacağını düşünüyorum.”

“Pekâlâ, ben direkt olarak meseleye giriş yapıyorum o halde, mademki kaynak konusunda şu anda sıkıntı yaşıyorsun, benim elimde iyi ödeme yapan basit bir iş var. Acaba ilgilenir misin diye sormaya geldim buraya?”

“İyi ücreti olan basit bir iş mi? Ne tür bir işten bahsediyorsunuz?”

“Hehe! Ben yakın zamanda bir ilaç üretmeyi düşünüyorum ve bunun için yanıma kaliteli ilaç çalışanları almayı düşünüyorum, Jiang Chen, ne dersin, düşünür müsün?”

İlaç çalışanı mı? İLAÇ ÇALIŞANI MI?

Jiang Chen gülümsedi, karşısındaki adamın bu cesareti nereden bulduğunu merak ediyordu. Anında kafasını iki yana sallayarak reddetti: “Ben hayatım boyunca bir ilaç çalışanı olmadım ve olmayı da düşünmüyorum.”

“Aslında benim yanımda çalışacak kişilere ilaç çalışanı demek yanlış olur, aslında ‘yardımcı’ desek daha uygundur. Bir kez daha düşün lütfen küçük arkadaşım, kaynak konusunda sana hak ettiğinin daha fazlasını sağlarım.”

Jiang Chen’in bu Linghu Xian denen adama dair izlenimleri kötü yönde ilerlemişti, bu adam her ne kadar suratında kibar bir gülümseme ile konuşuyor olsa da samimiyetsiz bir kişilik olduğu yüz ifadesinden belli oluyordu. Jiang Chen bu tarz insanlarla muhatap olmak istemezdi. Bundan dolayı istese adına sağlık çalışanı densin isterse yardımcı densin kesinlikle bu teklife sıcak bakmayacaktı.

Jiang Chen yüz ifadesini hiç değiştirmeden reddettiğini kesin şekilde yaşlı kişiye belli ediyordu, bunu gören Linghu Xian’ın yüz ifadesi de değişti ve karanlık ve çirkin bir hal almaya başladı. Ayrılırken hızlı hareket ediyordu ve ardına bile bakmamıştı, oldukça memnuniyetsiz şekilde ayrıldığı belli oluyordu.

Linghu Xian’ın ayrılışından sonra birkaç yaşlı kıdemli daha geldi ve hepsinin de amacı aynıydı. Bu mesele Jiang Chen’i şaşırtmıştı. Neden bu yaşlı kıdemliler bir anda gelip kendisine iş teklif ediyorlardı? Ayrıca Jiang Chen eğer bu gelen kişilerden bir tanesine evet derse diğerlerini gücendireceğinin farkındaydı.

Sonraki birkaç gün boyunca Bitki Salonundan sekiz adet yaşlı kıdemli kişi Jiang Chen’in ziyaretine gelmişti ve hepsinin de amacı aynıydı. Jiang Chen hepsini de kibar şekilde reddetti.

Jiang Chen şu anda kaynak konusunda problem yaşıyordu fakat elbette bu durum onun birilerinin emrinde köle olarak çalışmasını gerektirmiyordu.

Ayrıca Jiang Chen’in şu anda aklındaki şey son günlerde neden bu kadar fazla sayıda yaşlı kıdemli kişinin ziyaretine geldiğiydi. Gözden kaçırdığı bir şeyler olmalıydı.

Öncelikle Bahar ve Güz Salonunun görevlerine bakması gerektiğini düşünüyordu, şu anda kendisini idare edecek kadar kazanç sağlaması yeterliydi. Elbette bu yaşlı kıdemlilerin altında köle gibi çalışmak istemiyordu.