Çevirmen: Lodos

Ertesi gün öğleden sonra Roland, Sharon'ın yetenek raporunu almıştı.

“Hızlıydı.” diyerek Wendy ona test kâğıtlarını uzatırken kaşlarını kaldırmıştı: “Bir cadı olduğunu kabul etti mi?”

“Evet. Beklediğimizden daha da sakin bir şekilde…” diyen Wendy önceki geceki konuşmayı anlatırken güldü: “Söylemeliyim ki; ailesi iyi bir çocuk yetiştirmiş.”

“Hmm…” diyen Roland da oldukça etkilenmişti. Bu çağda, böylesine ileri görüşlü düşüncelerde bulunabilen birisi bir öncü sayılırdı. Belki de tarih bu şekilde yön almıştı hep… Bir inanç nesilden nesile aktarıldıkça giderek daha fazla insan aynı duyguyla aşılanmış ve bu insan sayısı belirli bir düzeye ulaştığında da dünya olağanüstü bir değişim geçirmişti.

Tıpkı sözlerde geçtiği gibi; küçük bir kıvılcım büyük bir ateşe sebep olabiliyordu.

Belki de insanoğlu böyle küçük adımlar atarak medeniyete ulaşmıştı.

Testin ayrıntılarını özellikle de büyü gücünün değerlendirmesini inceledi Roland. Daha 15 yaşında, epey genç bir yaşta uyanan bir cadı olan Sharon'un büyülü kasırga yeteneği ortalamanın üzerindeydi. Raporda bu seviyenin Taquila'daki yetişkin cadılarla karşılaştırılabilir olduğu bile belirtilmişti. Anlaşılan Phyllis de test sırasında hazır bulunmuştu. Neverwinter Şehri’ndeki cadılar arasında genellikle yeni cadıların gelişine en açık olan kişi oydu.

Sharon'un yeteneği elektrik akımları üretmekti. Bununla birlikte Wendy'nin bu kısım hakkında yazdıkları oldukça belirsizdi. Çünkü belki de elektrik, temel fizikteki en zor konulardan biri idi.

Sharon elektrik akımlarının yoğunluğunu arttırdığında büyülü gücü de hızla azalıyordu. Ancak o anda elektrik akımları tahta kalasları kıracak ve demiri eritecek kadar da güçlü hale geliyordu. Daha zayıf bir yoğunlukta filamanı yakacak kadar olsa da bir ampul yakmak gibi bir etki yaratmak için nesneye dokunması gerekiyordu.

Sharon daha yeni uyanış yaşadığı için büyülü gücü üzerindeki kontrolü çok dengesizdi. Wendy'nin vardığı sonuç onun bir savaş cadısı olmaya daha uygun olduğu ama aynı zamanda üretime yardımcı olma potansiyeline de sahip olduğuydu.

Roland'ın yeniden test yapmak gibi bir planı yoktu. Ne de olsa elektrik voltajını ve akımını ölçmek için hiçbir aleti yoktu, bu nedenle kesin değerleri elde edemezdi.

Dahası Sharon yüksek voltajlı elektrik akımı üretmek için bile çok fazla büyü gücü harcamak zorunda kalacaktı. Elektromanyetik silahı bırak, elektriğin iletimini sürdürme becerisi dahi kesinlikle Gizemli Ay’ın Şafak I’i kadar iyi değildi.

Ama en önemlisi ister Anna'nın siyah alevleri ister Sharon'un elektrik akımı olsun; büyülü gücün ürettiği tüm etkiler, ilgili teorilere uymuyordu. Ancak yetenekler ikinci kez başka etkilere dönüştürüldüğünde Roland’ın sahip olduğu bilgiye karşılık geleceklerdi.

Özetle Sharon'ın yeteneğinin çok fazla potansiyele sahip olduğu zaten belliydi. Roland, elektrik akımının özü tam olarak anlaşıldığında ne tür bir ilerleme kaydedilebileceğini öğrenmenin yanı sıra Sharon'un büyü gücünün Sharon büyüdükçe ne kadar gelişeceğini de görmek istiyordu. Ama şimdilik en iyisi Wendy’nin tavsiyesine uyarak; Sharon'un kendi başına antrenman yapmasına ve telafi etmesi gereken derslerine çalışmasına izin vermekti.

Roland Sharon’un güçlü adalet duygusunu düşündü ve aniden onu bir gün yargıya kabul etme fikrine vardı.

“Sokaklarda devriye gezen ve suçluları tutuklayan elektrik üretebilen genç bir bayan… Bu son derece tanıdık geliyor.” diye düşündükten sonra Wendy’ye bakarak başını salladı: “Önerdiğin gibi yapacağız. Çok teşekkürler.”

“Emredersiniz Majesteleri, benim için bir şereftir.” diyerek eğildi Wendy.

...

Roland yemekten sonra ofisine döndüğünde Lily ve Gizemli Ay’ın Bülbül ile beraber odada olduklarını gördü. Masanın etrafına toplanmışlardı ve sanki tartışıyor gibilerdi.

“Şuna bir bak.” diyen Bülbül, Roland'a işaret yaptı: “Tanrım! Çok gerçekçi görünüyorlar!”

“O da ne?” diyen Roland merakla masaya yürüdü ve masanın üzerine yerleştirilmiş iki tencere kuş gagası mantarını fark etti.

“Ee… Nesi var bu mantarların?” diye sordu. Bir mantar tenceresindeki mantarlar, mutfak malzemesi gibi oldukça buruşmuş gibi görünürken, diğerinde daha taze ve sulu mantarlar vardı. İkinci tenceredeki bir mantarın sapını eliyle sıktı ve hemen su fışkırdı: “Bu oldukça taze… Yakınlarda Şimşek mi topladı bunları?” diye sordu Roland.

Bülbül ve Gizemli Ay, aynı anda dönerek Lily'ye baktılar.

Lily omuzlarını silkti ve: “Onları üretmek için büyülü gücümü kullandım.” dedi.

“Büyülü güç mü?” diye soran Roland, anında irkilmişti: “Bekle… Ne? Onları üretmek için büyülü gücünü mü kullandın?”

“Majesteleri… Yeteneği bir şekilde değişmiş.” diye açıkladı Bülbül: “İlk evrimden sonra sadece mor bir kurtçuk olduğunu varsayarsak şimdi kurtçuğun sırtında desenler de eklendiğini düşünebiliriz. Lily’nin büyülü güç kapasitesi de arttı elbette…” diyen Bülbül bir an duraksadıktan sonra devam etti: “Başka bir deyişle… Lily'nin yeteneği ikinci kez gelişti.”

“Ama yine de onlar kurtçuk!” diye araya giren Gizemli Ay, bu sözleri sonrası Lily’den sert bir bakış almıştı.

“Öyle mi?” diyen Roland sevinçle başka bir mantar aldı ve dikkatle inceledi. Lily’nin bunları nasıl ürettiğini çabucak anlamıştı: “Yani artık büyülü bir kurtçuk sürüsünü istediğin belirli bir şekle dönüştürebiliyor musun?”

“Evet. Ancak bir sonraki asimilasyon adımı gerçekleştirilmeden önce kurtçuklar en azından mikroskopla görülebilir olmalı ve aynı zamanda uygun bir hedef de bulunmalıdır.” diyen Lily başını salladı. Çok sakin davransa da gözlerindeki ışıltı içindeki sevinci dışarı yansıtıyordu: “Kuş Gagası mantarlarının ürettiği kurtçukları gözlemlemek nispeten daha kolay olduğundan dolayı bu deney için onları seçtim.”

Büyük olasılıkla mantarların yapı taşları olan sporlardan bahsediyordu Lily. Roland heyecanlanmaya başlamıştı. Belki de Lily için mikroskobik böcekler gibi çıplak gözle görülemeyen organizmalar artık kontrol edilebilir varlıklardı.

“Mükemmel!” diyerek elini uzatan Roland, Lily’nin alnını okşadı.

Lily, beklenmedik bir şekilde ne geri çekilmiş ne de gözlerini devirmişti. Bunun yerine başını eğerek Roland’ın iltifatlarını kabul etti.

“Bu nasıl iyi bir şey olur?” diye homurdandı Gizemli Ay: “Majesteleri! Benim yatak odam artık yaşanamaz bir yer! Her yerde Kuş Gagası mantarları var. Yatağımda bile! Yağmurdan sonraki Puslu Orman gibi oldu oda!”

Lily'nin yanakları aniden kızarmıştı. Gizemli Ay’a baktı: “Ben… Neden böyle olduğunu bilmiyorum. İlk başta kurtçuklar Kuş Gagası mantarına dönüşemiyordu. Ben de kullandığım ara kurtçukta bir problem olduğunu düşündüm Onu değiştirdiğim anda tüm odanın mantarla dolacağını düşünmemiştim.”

Roland tüm hikâyeyi anladığında elinde olmadan yüksek sesle güldü. Büyük bir ağaca dönüşebilen bir tohumun aksine ne kadar asimilasyon yapılırsa yapılsın tek bir mantar sporunun büyüyemeyeceğini hatırladı kısıtlı biyoloji bilgisinden… Ancak ata mantar değiştirildikten sonra iki spor birleşip mantarlara dönüşebiliyordu. Her yerden fırlamalarının nedeni muhtemelen ata kurtçuğun odaya salınması, etrafta dolaşması ve bakterileri Kuş Gagası mantar sporlarına asimile etmesiydi.

“Yarın öğle yemeğinde mantar ziyafeti yapacağız o halde!” diye neşeyle duyurdu.

Şüphesiz Lily'nin ikinci dönüşümünden sonra yeteneği artık sterilizasyon ve dezenfeksiyonla sınırlı değildi. Gözlemlenebilir herhangi bir şey neredeyse maliyetsiz olarak tamamen dönüştürülebilir ve kendi başına tam bir ‘mikroskobik’ ordu oluşturmak için normal bir mikrop gibi çoğaltılabilir ve genişletilebilirdi. İster yemek üretimi olsun ister savaş hazırlığı olsun… Lily bundan sonra büyük roller oynayacaktı.

Sharon bizce de kesinlikle bir süreliğine dinlendirilmeli ve gücünü kontrol etmeyi öğrenmeli… Zamanla güç kazanacaktır.

Tamam çoğaltılabilir ve genişletilebilir de… Görmeden inanmayız. Şu anda ortada bir şey yok çünkü… Bakalım Roland’ın aklına evrim geçirmiş Lily’nin yeteneğine dair ne tür fikirler gelecek? Okumaya devam!

Takipte kalın! Yorumlarınızı bizimle paylaşmayı ve serimizi beğenmeyi de unutmayın lütfen! Görüşmek üzere!