Çevirmen: Lodos

Petrov çıktıktan sonra Bülbül, Roland’ın kulağına fısıldadı: “Gerçekten kabul edeceğini düşünüyor musun?”

“Emin değilim. Kabul etse bile babası Kont Hull'u da ikna etmesi gerekecek.” dedi Roland. Sıcak çayından bir yudum aldı ve devam etti: “Babası hala bir asil olarak pozisyonunda ısrar ederse, o zaman yapabileceğimiz hiçbir şey olmayacak.”

Bülbül alay etti: “Petrov’u kaybetmek istemiyorsun değil miii…”

"Elbette hayır.” diyen Roland dudaklarını kıvırmıştı: “O bir asil olarak, hem zeki hem de alçakgönüllü. Aynı zamanda ticarete de kafası basıyor. Bir ya da iki yıl boyunca Uzun Şarkı’da çalışması halinde kesinlikle yetenekli bir hükümet yetkilisi olacak.”

“Kont Hull'u ikna etmeyi başarırsa kraliyet başkentini yönetmesi için gerçekten ona mı teslim edeceksin?”

“Gökhisar’ı fethetmeyi başarırsam doğal olarak sermayenin başka bir yere taşınması gerekecek… Ayrıca, Batı bölgesinden uzak olan şehirlerin de batıdan gönderilen yetkililer tarafından yönetilmesi gerekecek. Bakacağız yani…”

Petrov ile yaptığı konuşmanın sonuna doğru Roland ona bundan sonra herhangi bir soylu atamayacağını da bildirmişti. Aslında Gökhisar’ı sağlamlaştırdıktan sonra ta Sınır Kasabası’na dayanan ve krallık boyunca yayılacak toplum için yepyeni bir model oluşturmayı planlıyordu. Tek bir hukuk ve yargı politikası ile merkezi bir hükümet kurmaktı bu planı…

Roland, Petrov’un kendisini anladığını umarak iç çekti.

Bülbül omzunu okşadı ve: “Her neyse… Yeni cadı birazdan geliyor.” dedi: “Bir süreliğine başka bir yere gitmen en iyisi.”

“Onu tek başına mı sorgulayacaksın?”

"Wendy'yi çağıracağım. O, bu işlerde benden daha iyi.”

Güvenlik amaçlı olarak Scroll, bir yöntem ortaya koymuştu. Cadı Birliği bundan böyle o yöntemi kullanacaktı: Bilinmeyen bir cadıyla daha fazla etkileşimden önce kimliklerinin ilk önce Bülbül tarafından onaylanması gerekiyordu. Herhangi bir saldırıya ya da beklenmedik bir harekete karşı da Roland’ın orada olmaması en iyisiydi.

Scroll, 'Nerelisin, gerçek adın nedir, Prens’i tanıyor musun, Prens'e karşı herhangi düşmanca bir niyetin var mı' gibi bir kişinin kimliğini belirlemek için uygun olan 10 soru bulmuştu. Bülbül, yalnızca doğru söyleyip söylemediğini anlayabildiğinden dolayı yanına Wendy’yi alacaktı.

...

Ana salondan ayrılan Roland, ofisine döndü ve hemen Barov’u çağırttı.

Petrov'un Uzun Şarkı’daki yeni cadıların keşfine dair raporunu okuyunca hatasını fark etmişti Roland. Nana’yı törende ödül sahnesine göndermesine ve Sınır Kasabası’nda cadıların varlığı kabul edilmesine rağmen, hiçbir resmi karar onların durumlarını ve onlara nasıl muamele edilmesi gerektiğini belirtmemişti. Yani belki uyanış yaşayan cadılar da tıpkı Uzun Şarkı’daki gibi Sınır Kasabası’nda da kendilerini gizliyor olabilirlerdi.

Barov odaya girdiği anda Roland, konuşmaya başladı: “Uzun vadeli bir işe alım kararı yayınlıyorum. Detaylar burada.”

Barov taslağı aldı ve üstünkörü bir bakış attı: “Majesteleri... Acemi cadılar için her ay bir kraliyet altını maaş konusunda emin misiniz?”

“Evet.” diyen Roland başını salladı: “Bu aynı zamanda Cadı Birliği'nin de standart maaşı. Bu dönemde aylık bir kraliyet altını maaşı sadece en prestijli pozisyonlar için. Sınır Kasabası’nın ortalama maaşı ve yaşam standardı zaten diğer şehirlerin çok üstünde.”

“Madem daha fazla cadı işe almak istiyorsunuz, o halde neden onları aramak için birilerini yollamıyorsunuz?" diye sordu Barov: “Casusları bulmakta yaptığımız gibi yine halkı kullanabiliriz… Ne de olsa onlar her şeyi görüp duyuyor.”

Roland, Barov’un bu tür meseleleri çok çabuk bir şekilde kavramasından dolayı mutluydu: “Onları bulmak için ödül mü vereceğim? Kilise’den ne farkım olacak o halde?”

“Ama... Bunu onları işe almak için yapıyorsunuz. Oysa Kilise onları avlamak için yapıyor.”

“Öyle desek bile cadılar onlara zulmedeceğimizi düşünüp saklanmaya ya da kaçmaya çalışabilirler. Sınır Kasabası’ndaki yeni cadılar halkın zulmünü yaşamamış olsa da, başka yerlerden gelenler için aynı şey söylenemez.” diyen Roland, Barov’un önerisini reddetmişti: “Benim asıl isteğim onların Sınır Kasabası’na katkıda bulunmayı isteyerek kendiliğinden ortaya çıkmaları.”

Barov ayrıldıktan hemen sonra Wendy, girerek soruşturma sonuçlarını masasına koydu.

“Kimliğini doğruladık Majesteleri. Cevapları uyuyor.”

“Gördünüz mü? Gerekenden fazla dikkatli davrandığınızı söylemiştim.”

“Yine de bu düzeyde dikkatli olmak gerekiyor.” diye cevap verdi Wendy: “Majesteleri’nin güvenliği her zaman ilk ve en önemli önceliğimiz olacak.”

“Pekâlâ…” diyen Roland, bu cümleden etkilenmişti. Derin bir nefes aldı ve: “Onu buraya getirin.” dedi.

Kız 15 yaşında görünüyordu. Kirli saçları birbirine karışmıştı. Kahverengi gözleri çekingenlik ve hafif panik ile doluydu. Ayaklarını nereye koyacağını belirlemeye çalıştığı için huzursuz görünüyordu. Halı kaplı bir odaya ilk kez ayak bastığı anlaşılıyordu.

Rapordaki bilgilere göre ismi Paper idi ve Uzun Şarkı’nın hemen dışında doğmuştu. Üç yıl önce bir kar fırtınası sırasında ailesini kaybetmişti. Bu yetimlerin kaderlerinde genellikle ya yiyecek bulmak için ölmek, ya da sokak farelerine katılarak yankesici, haydut olmak vardı.

“Sen…” diyen Roland durakladı. Ne söyleyeceğini bilememişti. Kız ne Agatha gibi rahattı ne de Anna gibi kararlı ve güçlüydü. Ona en çok Gizemli Ay ya da Lily benziyordu. Tamamen yeni bir yere gelmişti ve savunmasız genç bir kız olarak, muhtemelen sürekli bir panik halindeydi. Buraya alışması uzun zaman alacak gibiydi. Petrov'un raporundan, karı eritme yeteneği olduğunu öğrenmişti Roland. Büyük olasılıkla sıcaklığın kontrolü ile ilgili bir yeteneği vardı.

“Her neyse… Yeteneğini test etmek için acele etmemize gerek yok. Burayı tanıdıkça yavaş yavaş öğrenebiliriz.” diyen Roland, Wendy'ye döndü ve: “Uzun bir yolculuk atlattı, yorulmuş olmalı. Neden önce onu banyoya götürüp bir süre dinlenmesine izin vermiyorsun? Cadı Evi’nde kalmasını sağla. Büyü konusunda gereken talimatları sen halledersin.”

Wendy cilveli bir şekilde gülümsedi: “Siz nasıl buyurursanız Majesteleri…”