Çevirmen: Lodos

Kyle Sichi deneylerini bitirip evine gittiğinde karısı ona akşam yemeği hazırlamıştı. Yemekte buğday çöreği, mantar çorbası ve bir bardak da beyaz içki vardı.

Bu beyaz içki de o mantarlar da Ucuzluk Pazarı’ndan alınmaydı. Bu mantarı satan yerde ‘Bizim mantarımızdan iyi mantar yoktur.’ yazıyordu. Kyle, tadına bakınca gerçekten de öyle olduğunu anlamıştı.

Ama bu lezzet biraz fazla pahalıydı. Avuç içi büyüklüğündeki bir mantar bir gümüşe satılıyordu. Kyle, Sınır Kasabası’nda bu kadar iyi maaş alıyor olmasaydı yemek konusunda böyle lükse kaçmazdı. Sınır Kasabası’nda yeterli parası olan sıradan bir insan diğer yerlerdeki soylulara kıyasla çok daha iyi bir hayat yaşıyordu. Yemeğin haricinde kasabalıların satın alabilecekleri daha pek çok güzel eşya vardı. Parfümlü sabun ya da ayna gibi…

Kasabadaki bunca inanılmaz şeyi gören Kyle, Roland’ın bilgisinin çok derin olduğuna artık inanıyordu.

Yemekten sonra karısı ona bir mektup uzattı.

"Nereden geldi bu?"

"Bir muhafız bugün ikindi gibi getirdi. Kızıl Su Şehri’nden olduğunu söyledi.” diye cevaplayan Kyle’ın eşi bir yandan da tabakları topluyordu.

"Öyle mi?” diye şaşıran Kyle hemen çalışma odasına gitti ve mektubu açarak okumaya başladı.

İlk satırda ‘Sevgili Üstat’ yazıyordu.

 Mektubun Chavez’den geldiğini anlayan Kyle gülümsedi. Mektubu sonuna kadar kelime kelime okudu.

Kyle, Kızıl Su Simya Laboratuvarı’nı bıraktıktan sonra yerine şef olarak Simyacı Capola gelmişti. Capola epey dar görüşlü bir insandı. Kyle’ın icadı olan kristal bardak fikrini Chavez ile birlikte Lord’a sunmaya gittiklerinde projenin kendisine ait olduğunu söylemişti. Bütün övgüyü kendisi alarak Chavez’i bile saf dışı bırakmıştı.

Chavez mektupta bu konudaki üzüntüsünü dile getiriyordu. Capola başka bir işle meşgulken Chavez, onun öğrencilerini eğitmeye başlamış ama bu konudan Capola’ya da hemen bahsetmemişti. Capola’yı çok rahatsız etmek istemiyordu çünkü. Ama bu bilgi duyulunca laboratuvardaki herkes Chavez’e kötü gözle bakar olmuştu. Bu da Chavez’i bir hayli üzüyordu.

Ama Kyle, diğerlerinin ne düşündüğünü anlayabiliyordu. Laboratuvardaki en genç simyacı olan Chavez’in yalnızca şanstan dolayı ve eski baş simyacı olan Kyle’ın öğrencisi olduğundan dolayı buralara geldiğini düşünüyorlardı. Kyle kaşlarını çattı. Çünkü Chavez’in gerçek bir deha olduğunu biliyordu. Kendisinden bile yetenekli olduğuna inanıyordu.

Mektubun son kısmına Chavez iki adet denklem eklemiş ve bunların kendisinin son buluşları olduğunu söylemişti. Kyle bu nötralleşme tepkimesini ilk görüşte tanımıştı. Şu anda kendisi istese o tür denklemlerden 10 tane yazabilirdi.

Mektubu iç çekerek masaya bıraktı ve Temel Kimya kitabına bir bakış attı.

Bu kitap onun anlayışını tamamen değiştirmişti. Bu kitabı hiç okumamış olsa daha hala denem yanılma yöntemi kullanıyor olurdu.

Kitabın son sayfasını açtı. 118 farklı kareye bölünmüş bir tablo vardı son sayfada.

Bu tablo her baktığında kalbini yerinden hoplatıyordu.

Her karenin içinde sol üst köşede de açıklaması yazan sayılar vardı. İlk iki sıranın geri kalan karelerinin çoğu boştu. Dolu olan bir karede No.26 Fe, bir diğerinde ise No.29 Cu yazıyordu.

Bu tablonun adı ‘Periyodik Element Tablosu’ idi.

Bu tabloyu görüp heyecanına kapılan Kyle, bir keresinde Roland’a bu tabloyu sormuştu. Roland ise bu 118 karenin hepsinin dolu olduğunu, sadece kendisinin hatırlayamadığını söylemişti.

Eğer Roland bir Prens olmasaydı Kyle o anda Roland’ı dövebilirdi.

Kitaba göre dünya üzerindeki her elementin bu tabloda bir yeri vardı. Kyle ortada yazılmış bir kimya kitabı olsaydı en ilgi çekici kısmın bu tablo olacağından emindi. Bu tabloyu kimin, nasıl yaptığını düşündükçe hayranlıktan ürperiyordu. “Bugünkü simyacılar geçmişteki o çok şey bilen insanların yanında şaka kalıyorlar. Onlar taştan kaleler, saraylar yapmışlar. Biz ise sahildeki kumlardan ev yapmaya çalışıyoruz."

Birden Kyle, Roland’ın ona verdiği sözü hatırladı. Eğer yeni yapılan üç laboratuvarı doldurabilmek için Chavez’i ve birkaç arkadaşını getirebilirse o hayal ettiği ‘İleri Kimya’ kitabına kavuşabilirdi.

Bu düşünceyle hemen bir kalem kâğıt alıp Chavez’e cevap yazmaya başladı.

Prens, toplantı sırasında seri asit üretimini sorduğunda Kyle, gerçeği söylememişti. O kadar karışık ve uzun bir meseleyi toplantıda açıklamaya biraz üşenmişti doğrusu. Daha da önemlisi yönteminin uygulanabilir olup olmadığından da emin değildi. Ne de olsa bu proje, ‘Temel Kimya’ kitabından öğrendiği bilgilerle yaptığı ilk projeydi.

Önceki simyevi buluşlarına kıyasla bu projesi cidden çılgınlıktı. Alakasız hammaddelere bazı kimyasal işlemler uygulayarak daha önce duyulmamış elementler oluşturmaya çalışıyordu.

Kyle bir şekilde bu yöntemin işe yarayacağını düşünüyordu.

Kitabın verdiği bilgilerin hepsinin doğruluğunu tek tek test etmişti.

Majesteleri ona ‘Her büyük projenin her aşaması iyi ve kaliteli deneylerden geçirilmiştir.’ demişti. Kyle da böyle yapacaktı. Projesini tamamlamadan önce laboratuvarda her kısmı ince eleyip sık dokuyacaktı.

Mektubu hızla bitirdi. Chavez’i teselli etmekle uğraşmamış ve onu Sınır Kasabası konusunda ikna etmeye çalışmıştı. Chavez gibi zeki bir simyacının asla simyanın temelini öğrenme fırsatını kaçıracağını düşünmüyordu.

Mektubu katladı, bir zarfa koyarak mühürledi. Ertesi gün de Chavez’e iletilmesi için bir tüccara verecekti.

Sonra Kyle tekrardan periyodik element tablosuna baktı.

Tabloyu asla tamamlayamazsa yaşamaya karşı olan bütün ilgisini kaybedebilirdi. Neyse ki Majesteleri, Kyle’ın yüreğine su serpen bir başka şey daha söylemişti: “Tablodaki elementler belli bir kurala göre dizilmiştir. Boşlukları kendin de doldurabilirsin.”

"Bir kural mı? Nası yani? Bir denklem kuralı gibi kesin sonuç veren bir kural mı?"

“Aynen öyle. O elementleri görmemiş olsan bile kuralı bulduğun zaman hangi özelliklere ve nasıl elementler olduklarına dair bilgi sahibi olabilirsin."

"O kural ne peki..?"

"Öğrenmek mi istiyorsun? Endişelenme. İleri Kimya kitabında olacak."