Çevirmen: Lodos

Cadılar uyuyamıyorlardı. Uzun zamandır çekilen onca acıdan sonra, Prens tarafından karşılandıklarına hala inanamıyorlardı. Hiçbir pranga veya muhafız yoktu, Prens herkesin kale içinde yaşamasına, hatta bu kadar geniş odalarda kalmasına izin vermişti.

Wendy kız kardeşlerinin tedirgin olacaklarını tahmin etmişti. Bu yüzden Bülbül’le beraber kız kardeşleriyle topluca oturmak için onları bir odaya toplamışlardı. Odada bir daire halinde yere oturup, mutlu bir şekilde sohbet ederek rahatlamışlardı.

Yaprak: ‘Bir liderin yapması gereken budur.’ diye içinden düşünüyordu. ‘Eğer o titiz Cara burada olsa idi durumu fark etmezdi ya da fark etmiş olsa bile kız kardeşlerini rahatlatmak için bir neden göremezdi.’

“Wendy Abla, Majesteleri için… ne yapacağız?” Sinekkuşu çekinerek sormuştu. “Yeteneklerimiz senden veya Bülbül Abla’nınkilerden çok daha kötü.”

Bu kız kardeşlerin arasında bir yankı oluşturmuştu, desteklemek için başlarını salladılar.

Wendy bunu görünce gülürek: “Düşüneyim. Peki... Yapmanız gereken ilk şey antrenman.”

“Antrenman mı?” Soraya tereddütle sormuştu: “Majesteleri bütün gün boyunca onun portresini mi çizmemi istiyor?”

“Muhtemelen.” dedi Wendy, Gizemli Ay’ın kafasını okşayarak. “Bu senin için de geçerli. Cara, yeteneğini kullanmanı yasaklamış olsa da, Majesteleri yasaklamadı. Bunun yerine, kendi yeteneğini kullanmanı ve keşfetmeni istiyor. ”

“Ama yeteneğim sorun çıkarmaktan başka bir şeye yaramıyor.” diye cevapladı Gizemli Ay, çok düşük bir sesle.

“Durum böyle olsa da, antrenmna yapman lazım.” dedi Wendy kesin bir şekilde. “Bu hayatını kurtaracak.”

Yaprak sormasına engel olamamıştı: ” Yeteneklerimle pratik yapmanın yaşam ve ölümle ne ilgisi var?”

Wendy cevaplamadan önce Bülbül araya girerek: “Evet, Majesteleri’nin yöntemini kullanan cadılar uyanış gününden güvenle kurtuluyorlar. Şu andan itibaren, şeytanın ısırığına veda edebilirsiniz ve bütün kız kardeşlerimiz uyanış gününü artık kolayca geçebilir.” dedi.

Bütün cadılar şimdi Bülbül’e bakıyor ve duyduklarına inanamıyorlardı. “Bayan Anna’ya olanlar hakkında mı konuşuyorsun?” Scroll şaşkınlık içerisinde sormuştu. “ancak son sefer bunu nasıl başardığını bize söylememiştin.”

“Evet, o zamanlar hala Majestelerinin bir teorisi idi ama bu sürede Nana’nın uyanış gününde de aynısı oldu. Hiç acı çekmedi. ”

“O zaman bu yöntem…” Scroll daha fazla konuşamadı, bu sadece inanılmazdı.

“Her gün sihirli gücümüzü tüketebildiğimiz sürece.” dedi Bülbül açıklamaya devam ederek, “Bedenlerinizdeki büyü gücünün yaşadığı değişimleri görüyorum. Düzenli kullanımdan dolayı vücudunuz büyüye adapte oluyor ve büyü kapasiteniz de artıyor – Aynı zamanda şeytan ısırığının sebep olduğu acılar da azalıyor. Uyanış gününe yaklaştığınızda, tüm büyüyü kullanıp büyü kapasitenizi boşaltabildiğiniz sürece şeytanın ısırığı vücudunuza herhangi bir zarar vermiyor.”

“Sanırım herkes bunu hafiften sezebilir.” diye ekledi Wendy. “Her zaman Kilise tarafından kovalandığımızdan dolayı yeteneklerimizi kullanmaya cesaret edemez ve kasabaların en ücra bölgelerinde saklanırdık. Bu yüzden her kış çok fazla kız kardeşimizi kaybettik. Ancak bu yıl, Geçilmez Dağ sırasındaki kampta yaşadığımızda, Ari ve Ami hariç herkes uyanış gününü güvenle geçirmişti. ”

Bunu düşünen Yaprak derin bir nefes aldı, vahşi doğada gezindiği sırada şeytanın ısırığıyla karşılaşmıştı ve bu süre son derece kısa sürmüştü. “Başka bir deyişle acısızca yaşamamıza olanak sağlayacak Kutsal Dağ sadece bir parça toprak değildi…”

“Evet, Kutsal Dağ bir yer ya da bir toprak bütünü değil.” diyen Wendy başını salladı. “Kendimizi, olduğumuz gibi kabul etiğimiz, şeytanın kölesi olarak düşünmediğimiz ve artık yeteneklerimizi gizlemediğimiz sürece aslında zaten Kutsal Dağ’a ulaşmış oluyoruz.”

“Aslında Wendy, Şeytan Ayları bittiğinde size haber vermek için Cadı Birliği’ne gitmek için Majesteleri’nden izin istemişti.” Bülbül, Wendy’ye bakıp yumuşak bir sesle: “Bu şekilde, Kutsal Dağ’ı bulmasaydınız bile yine de dağlarda özgürce yaşayabilirdiniz. ” dedi.

“Herkes şu anda burada olduğundan dolayı bunu söylemek gereksiz.” Wendy gülümseyerek başını salladı: “Majestelerinin size ihtiyaç duyup duymaması önemli değil. Kendinizi korumak için de olsa, her gün pratik yapmanız gerekli.”

“Eğer şeytan ısırığından bizi kurtarmanın anahtarı buysa, bunun farkında olmayan cadılar da hala vardır di mi?” Scroll sorduktan sonra bir an düşündü ve kendi sorusunu: “Biz ilk cadı topluluğu değiliz” diye yanıtladı. Şafak Krallığı ve Kurt Yüreği Krallığı’nın kendi toplulukları vardı. Hatta onlara Kutsal Dağ’ı aramamız konusunda bize eşlik etmeye davet eden mektuplar göndermiştik, ancak onlardan herhangi bir cevap alamadık.”

Yaprak hafifçe iç geçirdi. Aynı düşünce kendi kafasından da geçmişti ama söylemedi. Cara, Gökhisar Krallığı’nın doğu sınırındaki kalıntılarda bulduğu kadim kitapta yazan Kutsal Dağ’a sıkı sıkıya inanmış ve bu çabasıyla hepimizi beraberinde götürmüştü. Bu noktada sınıra kadar neredeyse tüm krallık boyunca uzun bir yolculuk yapmışlardı. Yolculuk sırasında birçok yeni kız kardeş ile tanışmış, ancak birçoğunu da kaybetmişlerdi. Eğer başından itibaren kendilerini o kalıntıların içinde saklasalardı, bu ısırığı atlatma anahtarını bulabilirler miydi?

“Diğer şehirlerde saklanan cadılarla iletişime geçmeyi deneyebiliriz.” diye önerdi Bülbül: ”Bu zaten majestelerinin planı. Söylentilerle diğer cadıların bu güvenli sığınaktan haberlerinin olmasını istiyor. Böylece endişelerinden kurtulabilirler.”

“Majesteleri’nin tüm cadıları kabul etmesinin nedenini anlamıyorum.” diyen Yankı’nın kafası karışmıştı. Güneyli cadı diğer cadıların çoğundan çok daha fazla acı çekmişti. İlk olarak, kendi insanları tarafından Berrak Su Limanı’ndaki bir iş adamına satılmış, sonra bir kere daha satılarak, Kral’ın malı olmuş ve bu yüzden de başkentin yolunu tutmuştu. Soyluların görgü kurallarını ve dans etmeyi öğrenmiş hatta bir adamı ustalıkla nasıl memnun edeceğini bile öğrenmek zorunda kalmıştı. Eğer Cadı Birliği tarafından kurtarılmasaydı, muhtemelen bir Dük veya Bakan’a çok yüksek bir fiyata satılmıştı. Şimdi bile, konuşmasında güney aksanı seziliyordu.

Lily küçümseyerek: “Belki Prens de daha önceden sizi satın almak isteyenlere benziyordur.” dedi. “Erkekler hep…”

“Bilmediğin şeyler hakkında konuşma Lily.” Bülbül sertçe çıkışmıştı. “Majesteleri Lord Roland, konuştuğunuz herkesten açıkça farklı. Sonuçta biz burda bir süredir yaşıyoruz ve biliyoruz yani.”

Wendy gülümsemesini bozmamış ama kararlı konuşmuştu: “Bugünlük bu kadar yeter. Çok geç oldu, bu yüzden herkes odasına dönmeli ve biraz uyumaya çalışmalı. Yeteneğiniz Majesteleri için gerçekten yararlı olmasa bile, onun hala istediği şey sizin mümkün olduğunca  normal bir hayat yaşamanız. Majestelerinin yarın ne diyeceğini bilmek istiyorsanız...” burada bir süre durakladı, “Muhtemelen size bir sözleşme imzalatacaktır.”

Scroll ve Yaprak nihayet kendi odalarına döndükten ve kapıyı kapattıktan sonra: “Biz  de geç olmadan uyumalıyız.” demişlerdi.

“Evet”. Majesteleri yeteneklerini sorgulamadan önce bile, kendisi ve Scroll için oda ayrılmıştı. Buna rağmen, bunun geçici bir düzenleme olduğunu ve kasabadaki inşaat bittikten sonra kendi odasını alabileceğini söylemişti. Fakat ona göre, bu yatak üç kişi için bile yeterince genişti bu yüzden en ufak bir sorunu yoktu.

Paltosunu çıkardı. Yorganın altına girdiği gibi tarif edilemez yumuşaklıkla beraber rahat bir hisle çevrelenmişti. Sonunda uyumak için rahat bir yatağı olmasından çok büyük bir zevk aldıktan sonra, Yaprak başını yastığa gömüp mutlu bir şekilde mırıldanmasına engel olamadı. Uzun süre sonra, yumuşak bir sesle sordu: “Cara’yı bizi sürüklediği şey için suçluyor musun?”

Scroll çok uzun bir süre boyunca sustu, sonra iç geçirerek konuştu: “Hiç kimse geleceği tahmin edemez, ne yaparsa yapsın, en azından başlangıçta cadılar için bir ev bulmak istiyordu. Aklımızda kötü bir şeyin olmadığı huzur içinde yaşayabileceğimiz bir yer. Ama şimdi hiç biri önemli değil, şimdi uyumalıyız.”

Ve gözlerini kapayarak “İyi geceler” diye mırıldandı.