Bölüm 311: Ağlaman Bitti mi?

Çeviri: RassNt  

Bay Bai ve Yaşlı Wei önden hızla ilerlediler ama Chen Ge onlarla arasına mesafe koymak için bilerek yavaşladı. Bu kadarı yeter. Yaşlı Wei ve Bay Bai hala görüş açımda; onları kaybetmekten endişelenmeme gerek yok.

Chen Ge teybi eline aldı ama arkasına bakmadı. Hiçbir şey olmamış gibi davrandı. Vadideki rüzgar durgun ve etraf sessizdi, sanki bir çeşit eşikten geçip başka bir dünyaya girmişlerdi. Sıcaklık düştü ve Chen Ge soğuk bir akıntının etrafı sardığını hissetti. Geliyor.

Belki de savunma duvarı olarak beyaz kedinin oluşu Chen Ge'nin rahat bir şekilde yürümesine sebep oluyordu. Soğuk akıntı tam üç metre kadar yaklaştığında aniden bir şey hissetmiş gibi durdu.

Daha teybi bile açmadım, neden durdu? Chen Ge içten içe aradaki mesafeyi hesapladı. Korkmuş numarası yaptı ve sallanarak yürümeye devam etti. Ardından tekrar yavaşlayarak hayaleti saldırması için yemledi.

Neden gelmiyor? Arkaya yaslanarak ona çarpmamı mı istiyor? Chen Ge geri geri yürümeyi ciddi bir şekilde düşündü. Bu fikre güveniyordu ama bu olağandışı hareketinin canavarı korkutacağından endişeliydi. Biraz daha beklemeliyim.

Yol daraldı ve neredeyse tamamen dallar ve çalılar tarafından yutuldu. Bu engeller karşısında Yaşlı Wei ve Bay Bai de yavaşlamak durumunda kalmıştı. Chen Ge bu işi çok bariz yapamayacağını biliyordu. Eğer canavar yemi yutmuyorsa yapacak bir şey yoktu. Bay Bai'ye yardım etmek için ilerledi.

Fakat tam hızlandığında, belki de panikten canavar nihayet hamlesini yaptı. Soğukluk tüm kalbini sardı ve bu tanıdık hissiyat Chen Ge'ye ilk randevuda arkasında Zhang Ya dururken hissettiği anıyı hatırlattı. Bütün tüyleri havaya kalktı ve etrafı buz gibi olacak derecede sıcaklık düştü.

Chen Ge daha bir şey yapmadan sırt çantasındaki beyaz kedi aniden dışarı fırladı. Ona iki kez miyavladıktan sonra kaçtı!

Seni korkak! Kediler dokuz canlı değil miydi!?

En azından beyaz kedi kaçmadan önce onu uyarmıştı. Soğukluk tıpkı bir çift el gibi Chen Ge'nin omuzlarını kavradı.

Bu his tanıdık.

Chen Ge'nin arkasından bir kadının ağlama sesi geldi. Korkutucu ve üzücü bir sesti. Garip şekilde bunu sadece Chen Ge duyabiliyor gibiydi. Bay Bai ve Yaşlı Wei kendi işiyle uğraşıyordu ve hiçbir şey duymamış gibilerdi.

Soğukluk kalbini sıkıştırdı ve omuzları aniden baskıdan düştü. Chen Ge'nin aklında Bay Bai'nin hikayesi geldi. Yaşlı adamın babası o zaman böyle bir acıyı yaşamış olmalıydı. Bay Bai'yi korumak için tüm yolculuk boyunca hayaleti taşımak zorunda kalmıştı. Vücudu ağırlaştı ve arkasından sanki onu açık tabutlardan birisine çekmek isteyen bir kuvvet geldi.

Günah keçisi dedikleri bu mu? Hava adeta donmuştu ve Chen Ge'nin ciğerleri üşüdü. Kulaklarında yankılanan ağlama sesi Chen Ge'nin düşüncelerini etkiledi. Etrafındaki ağaçlar sanki canlanıyormuş gibi hareket etti. Ağlama sesi zihninde yankılandı ve Chen Ge'nin arkasında yavaş yavaş soluk beyaz bir yüz belirdi. Chen Ge'nin kulağına doğru eğildi ama daha konuşmaya kalmadan Chen Ge aniden arkasını döndü.

"Ağlaman bitti mi?"

Yüz Chen Ge'nin omuzlarında durdu, simsiyah ağzı genişçe açılmıştı.

"Eğer ağlaman bittiyse yoluna git." Chen Ge teybi açtı ve yarı kırmızı gömlekli Xu Yin canavarı Chen Ge'nin sırtından çekti. Daha direnç bile gösteremeden paramparça edildi ve Xu Yin tarafından yutuldu!

Çığlıklar tüm ormanda yankılandı ve Chen Ge bile Xu Yin'in biraz acımasız olduğunu düşündü. "Ağlaman bitmediyse neden söylemedin? Ben akılcı bir insanım."

Xu Yin'in ziyafeti bittiğinde gömleğindeki kan lekesi genişledi. Bu hızla gerçek bir Kızıl Tayf olması çok uzun sürmeyecekti.

"Chen Ge! Ne yapıyorsun orada! Bizden uzaklaşma!" Bay Bai ona elini salladı. Xu Yin ortadan kaybolana kadar herhangi bir tuhaflık hissetmediler. Eğer Chen Ge olmasa ikisi de tabutların içine çekilmiş olabilirlerdi.

"Geliyorum!" Chen Ge teybi yerine koydu ve biraz önce kaçan beyaz kedi geri döndü. Chen Ge'nin omuzuna zıpladı ve tekrar sırt çantasına girmeyi reddetti.

"Rahat yaşam tarzı senin hayatta kalma içgüdülerini köreltti. Daha önce bu kadar korkak değildin. Sanırım ileride seni daha fazla yanıma almam gerekecek." Chen Ge kedinin kafasını sertçe okşadı. "Bu senin iyiliğin için."

Chen Ge Yaşlı Wei'ye yetiştikten sonra aniden aklına biraz önce Xu Yin'in yediği hayaletin ne tür bir güce sahip olduğunu bilmediği geldi. Muhtemelen normal bir hayaletti. Burada çok fazla tabut var, arkadaşları olmalı.

Bay Bai'nin rehberliğinde vadiden çıkmaları yirmi dakika sürdü.

"Tanrıya şükür bir şey olmadı." Bay Bai soğuk terler içinde kalmıştı. "Bu sefer şanslıydık. Köye on dakikaya kadar varırız. Tabut Köyü'ne girmeden önce ilk benim girmeme izin verin." Gözlerini Chen Ge'ye dikti. "Köye vardıktan sonra ne olursa olsun fevri ve aceleci davranmayın! Köye tanıdık sayılırım, bu işi benim halletmeme izin verin."

"Buraya en son onlarca yıl önce geldin, cidden hala sana itibar edeceklerini mi düşünüyorsun? Dahası, köylüler hala yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyordur." Chen Ge doğruyu söylüyordu. 

"Kıyas yaparsak onların kültürünü ben sizden daha iyi biliyorum. Buraya insanları bulmaya geldik, savaşmaya değil. Düşman kazanmamak en iyisi." Bay Bai Chen Ge'yi uyarmak için elinden geleni yaptı. Aptalca bir şey yapmasından korkuyordu.

"Senin dediğin gibi olsun." Yaşlı Wei Chen Ge'yi çekti. "Çocukları bulmak daha önemli."

Bay Bai konuyu daha da üstelemedi. Chen Ge'nin omzundaki kediyi işaret etti. "Kedini çantanda tut yoksa köylüler onu gördükleri an öldürürler."

"Farelerle uğraşmak için kedileri yok mu hiç? Her ailenin bir tabutu olduğunu söylemedin mi? Farelerin tabutları kemireceğinden korkmuyorlar mı?" Chen Ge kediyi bir süre kovaladıktan sonra yakalayıp çantaya soktu.

"Bu köyde fazla canlı yok. Hatta onlara ait besi hayvanı bile görmedim," yaşlı adam konuştu. "Yürürken size onları anlatacağım. Köyün birçok tabusu var ve normal insanlardan farklı görünüyorlar, o yüzden kendinizi hazırlasanız iyi olur."