Bölüm 265: Pes Ediyorum!

Çeviri: RassNt 

Öğrenciler birbirlerine yaklaştılar. Odakları koridordaki mankenin üzerindeydi, o yüzden hiçbiri arkadaki odadan gelen garip sesi duymadı.

"Yatak odasına geri çekilelim mi?" Yang Chen'in önerisi klasikti. Bir mankenden neden bu kadar korktuğunu kendisi de anlamadı.

"Bu seferki ziyarette pes ettiğimize göre daha fazla ilerlemeye gerek yok," Wang Dan açık açık düşüncesini söyledi. "Bir güvenlik kamerası bulup çıkmak istediğimizi söyleyelim."

Lee Xue koridorun ortasında duran mankene bakarak konuştu, "Buraya girdiğimizde herhangi bir güvenlik kamerası olmadığını fark etmiştim."

"Xiao Xue, bu kadar önemli bir detayı neden daha önce söylemedin?" Wang Dan herhangi bir kameraya bakarak yardım istediklerinde korku evi çalışanlarının yardım etmek için geleceğini bildiğinden sakinliğini korumayı başardı. Her an kaçabilecek durumda oldukları için endişeli değildi.

"Çünkü sormadınız." Lee Xue gözlerini devirdi. "Endişelenme, Patron Chen gibi profesyonel birinin korku evini yeterli seviyede güvenlik kamerasıyla donattığına eminim. Belki de atmosferi bozmamak için bu gizli senaryoya gizli kameralar kurmuştur."

"Artık olay atmosferle alakalı olmaktan çıktı, değil mi?" Wang Dan Yang Chen'in arkasına doğru sıkıştı. "Koridorun ortasında aniden bir manken ortaya çıktı, bizi takip ediyor olmalı!"

"Bu tuhaf." Yang Chen'in kaşları çatıldı. Kötü koku ağırlaştı ve kalbi titredi. "Günlüğe göre babası tarafından suistimal edilen oğlan şişman biriydi ama ilk odadaki asılı adam nispeten inceydi."

"Böyle bir anda hala analiz mi yapıyorsun?!" Wang Dan hemen homurdanmaya başladı. "Üçümüz aynı anda ileri doğru koşalım mı? Mankenin sadece iki eli var; hepimizi yakalayamaz."

"Biraz sessiz ol." Yang Chen Wang Dan'ın kolunu itti. "Oğlan şişmandı, o yüzden asılı adam ile uyuşmuyor. Yani bu gizli senaryoda başka bir konu daha var! Tüm senaryo ayrı iki hikayeden oluşuyor galiba!"

"İki hikaye mi? Yani henüz kendini göstermeyen başka bir canavar mı var?" Lee Xue hemen onun ne demek istediğini anladı ve ona korkuyla baktı. Gözleri biraz önce çıktıkları odaya geldiğinde yüzünün rengi solarken gözleri kocaman açıldı.

"Xiao Xue? Sorun ne?"

Lee Xue adeta dilini yutmuştu. Kelimeler boğazına tıkandı ve iki saniye sonra zorla konuşabildi. "Arkanda!"

Yang Chen ile Wang Dan aynı anda döndüler. Streç filme sarılı ceset yatak odasının kapısında duruyordu. Sanki streç filmden kurtulmaya çalışırcasına vücudu bükülmüştü. En korkutucu şey ise cesedin arkasında kötü koku yayan bir kirli havanın olmasıydı ve yavaş yavaş küre gibi bir gölgeye dönüştü!

"Bu özel efek... Bu da ne!?" Wang Dan en arkada durduğu için cesede en yakın kişiydi. Arkasını döndüğünde ceset ile adeta yüz yüze gelmişti. Doğal olarak böyle bir sahneyle karşılaşmayı beklemiyordu. Daha kafasını bile çevirmeden vücudu çoktan harekete geçmişti. Bir metre kadar uzaklaştığında bağırdı, "Kaçın!"

Yang Chen ve Lee Xue de şaşkınlıktan çıktılar. Hemen Wang Dan'ın peşinden koştular. Canları pahasına kaçmalarına rağmen onları bekleyen başka bir sürpriz vardı. Koridor asılı manken tarafından engelleniyordu. Aniden kafasını kaldırarak mor lekelerle dolu yüzü ortaya çıktı. Öğrencilerden daha hızlı koşarak onlara doğru zıpladı!

"Siktir!" Grubun en arkasındayken en öne geçen Wang Dan asılı mankenin geldiğini görünce yüzü yemyeşil oldu!

İki arada bir derede kalmıştı. Korkmasına rağmen durmaya cesaret edemedi. Bütün cesaretini toplayarak gözlerini kapattı, dişlerini sıktı ve mankene çarptı!

Güm!

Manken duvara yapıştı. Wang Dan eliyle yüzünü koruyarak körlemesine yoluna devam etti. Onun yolu temizlemesiyle birlikte Yang Chen ve Lee Xue de asılı mankeni geçmeyi başardılar. Fakat o ikisi ufak bir detayı kaçırmıştı.

Manken düştükten sonra dudaklarında ürpertici bir gülümseme kıvrılmıştı. Boynunu saran ip yavaşça sürünerek Lee Xue'nin bileğine doğru gitti. İp tam kızın bileğine dolanacakken sanki manken aklına korkutucu bir anı gelmiş gibi hemen ipi geri çekti.

"Hala peşimizdeler!"

Üç öğrencinin yaptığı gürültü senaryodaki diğer ziyaretçiler tarafından net bir şekilde duyulmuştu. En sonunda Batı Jiujiang Özel Akademisi'nden kaçmayı başardılar. Korku, dehşet, şok ve aşırı bedensel faaliyet yüzünden tıp öğrencileri adeta bir cehennem turundan çıkmış gibi hissediyordu.

"Artık daha fazla koşamayacağım." Onların arasında fiziksel olarak en zayıf olan Lee Xue idi. Nefes nefese kalmıştı, yüzü bembeyazdı ve yüzünden soğuk terler akıyordu.

"Biraz dinlen. Bi-biraz bekleyebiliriz." Yang Chen de nefes nefeseydi. Batı Jiujiang Özel Akademisi'nin girişine yaslandı ve dönüp Wang Dan'ı kontrol etti. Kaçarken onun yolu kapatan mankene çarparak geçtiğini net bir şekilde görmüştü.

"Wang Dan, iyi misin?"

Korkmasına rağmen yenilgiyi asla kabullenmeyen Wang Dan yere çökmüştü. Başını ellerinin arasına aldı. Gözyaşlarına hakim olmak için dişlerini sıktı.

"Wang Dan! Korkutma beni!"

"Büyük Yang, artık devam edebileceğimi sanmıyorum." Girişken genç adamın sesi ağlamaklıydı. "Manken boş değildi. Çok korkutucuydu lan. Pes ediyorum, polis çağıralım."

"Tamam, tamam. Bitiriyoruz. Çıkışı bulalım hemen." Yang Chen de büyük bir şok yaşamıştı. Wang Dan'ı kaldırmaya çalıştı ama başarısız oldu. Wang Dan'ın bütün enerjisi çekilmişti ve bacaklarında güç kalmamıştı.

"Kamera bulup çalışanlardan yardım isteyelim. Sanırım bu korku evinin taktiklerini anladım. Korkutucu şeylerin hepsi sonlarda ve en başta kolay olduğu için gardını indirmeni sağlıyor." Lee Xue de çabalamaktan vazgeçti. Senaryonun dışında tek başına durmaya cesaret edemedi. Nefesini düzenleyerek iki erkek öğrenciye doğru yürüdü. "Şu anki halimizle çıkışa kadar yürümemiz normal olarak imkansız."

"Her yol ayrımında bir kamera olduğunu hatırlıyorum. Beni burada bekleyin, gidip yardım çağıracağım."

Yang Chen tam oradan ayrılmaya hazırlanırken Wei Wu ve Kong Xiangming geldi. Sanki bir şeyler olduğunu fark etmişlerdi. Öğrencilere bakmak yerine dikkatleri Batı Jiujiang Özel Akademisi'nin girişine yöneldi.