Bölüm 252: İnsan Değil

Çeviri: RassNt  

Yolcu arabaya tekrar bindiğinde tam gece yarısıydı. Siyah paketi kucakladı ve başını eğerek ceketini şapkasının altında yüzünü gizledi. Tişörtünün rengi koyulaşmıştı. Yaşlı Zhang aynaya bakmamaya çalıştı ama sürekli bakışları kayıyordu.

"Niye sanki farklı biri gelmiş gibi hissediyorum," telefonunda açık uyarı ekranına tıklarken kendi kendine mırıldandı.

"Huai Hua Caddesine geri mi dönüyoruz?"

"Evet."

"Orada mı yaşıyorsun? Normalde Jiujiang'ın eski caddelerinde yaşlılar yaşar, senin gibi genç birinin orada yaşaması nadir bir durum."

"Hayır, orada kalmıyorum." Yolcunun ses tonu garipti. Kısa cevaplar veriyordu ve karanlık bir tonu vardı.

"Aksanın farklı, Jiujiang'ın yerlisi misin? Son zamanlarda geceleri çok sıkıntılı oluyor, o yüzden etrafta dolaşmak yerine evine geri dönmeni öneririm." Yaşlı Zhang o caddeye geri dönmeyi istemiyordu. Yine garip bir müşteriye rastlamaktan çekiniyordu. "Evin nerede? İstersen evine götüreyim."

"Evim mi?" Yolcu başını daha da eğerek kucağındaki siyah pakete iyice odaklandı ve başka bir şey söylemedi. Adam pek konuşkan olmadığı için Yaşlı Zhang da fazla uzatmaya utandı. Taksiyi çevirerek şehre doğru yola koyuldu.

Araba hareket ettikten sonra ortam daha da ağırlaştı. Yolcuyla birlikte arabada otururken garip şekilde sıkışmış gibi hissetti. Arabanın camlarını açtı. Gece rüzgarı taksinin içine girdiğinde Yaşlı Zhang biraz ferahladı. Dönerek yolcuya baktı.

Araba sallanırken bile yolcunun vücudunun üst kısmı aynı pozisyona sabitlenmiş duruyordu. Adamın muhtemelen daha önce acelesi vardı çünkü tişörtü kırışıktı, sanki değiştirmeye zamanı olmamıştı. Üst düğmeleri çözülmüştü ve göze çarpmayan boğulma izi vardı.

Krematoryumda saldırıya mı uğradı? Bekle, o izler sanki asılma sonucu ortaya çıkmış gibi!

Yaşlı Zhang daha da gerildi. Dikkatinin yarısı yolcunun üzerindeydi. Bakışlarını çektiği anda bir şeyler olacağından korkuyordu.

Göz bebekleri büzüldü ve kalbi hızlandı. Adamın bunu fark edeceğinden endişelendi ama onun delice bir şey yapabileceğinden daha çok korkuyordu. En iyi çözüm olarak gaza bastı. Şehrin kalabalığına karıştığında daha güvende olacaktı.

Arabanın camları açıktı. İçeri rüzgar doldu ve Yaşlı Zhang bakışlarını arka koltukta tuttu. Yolcu donmuş gibiydi ama kucağındaki eşyanın etrafındaki siyah örtünün kenarı hafiften yukarı kalktı. Açıklıktan paketin ne olduğu anlaşılıyordu.

Kan beynine sıçrayan Yaşlı Zhang'ın kalbi hızlandı. Bu bir ayin kabıydı! Adamın krematoryumdan aldığı şey bir kaptı!

Kolları titremeye başladı ve parmakları sanki istemsiz bir spazm yaşıyormuş gibi içe doğru kıvrıldı. Sırtından yukarı bir soğukluk yükseldi.

Yolcu ayin kabının kenarından göründüğünü fark etmemişti. Taksi yola hızla devam etti. Rüzgarla birlikte örtünün diğer yarısı da havaya kalktı.

O anda Yaşlı Zhang daha iyi görme imkanı buldu. Siyah örtünün içinde siyah bir kap vardı ve üstünde bir resim vardı. Odağını resme yönlendirirken arabayı yavaşlattı. İyice göremedi ama resimdeki adamın dudakları ve çenesi arabanın içindeki yolcuyla benzerlik gösteriyordu.

Gecenin bir yarısı krematoryuma kendi kabını almak için mi gitti?

Yaşlı Zhang düşüncesini tamamlamaya cesaret edemedi. Vücudu titriyordu. Bir eliyle direksiyonu tutarken diğer elini polisi aramak için telefonuna götürdü. Fakat eli telefona dokunduğunda alışkanlık gereği arkaya bir bakış attı ve bir çift kanlı gözün kendisine baktığını gördü!

Başını eğik tutan yolcu yüzünü göstermişti, ayin kabındaki resimde görülen yüzdü bu, sadece biraz daha beyazdı. Yaşlı Zhang'ın tüyleri diken diken oldu. Yılların verdiği şoförlük tecrübesiyle arabanın kontrolünü kaybetmedi, aksi takdirde kaza yapabilirlerdi.

Taksi yola devam etti. Birkaç dakika sonra şehre gireceklerdi ama Yaşlı Zhang'ın durumu giderek kötüleşiyordu. Yolcu gözlerini dikiz aynasına dikmişti ve Yaşlı Zhang ne zaman aynaya bakmaya kalksa bir çift göz ile karşılaşıyordu.

Rüzgar siyah örtüyü tamamen kaldırmıştı, arkada oturan yolcu kucağında kendi ayin kabıyla birlikte tamamen hareketsiz oturuyordu.

"Ne düşünüyor!?"

Yolda başka araba yoktu ve Yaşlı Zhang'ın kalbi alev alevdi. Yanlış yola sürdüğüne dair bir illüzyonun içindeydi. Bu yol şehre değil kırsalın daha derinliklerine gidiyordu.

"Ne yapacağım!?" polisi aramış ve chat grubuna yardım mesajı göndermişti ama etrafta ona yardım edecek kimse yoktu. Gözleri aynaya doğru kalktığında sanki oradaki gözler kendisine daha da yaklaşıyormuş gibi hissetti.

Arabanın ısısı düşerken direksiyonu daha da sıkı kavradı. Koltuğuna yaslanmasına rağmen hiç yumuşak hissetmiyordu.

Yan tarafa düşen telefonu titreşmeye başladı. Birisi onu arıyordu ama Yaşlı Zhang'ın cevap vermeye cesareti yoktu.

"Hey." Yolcu aniden konuştu ve Yaşlı Zhang'ın ürpermesine neden oldu.

İki saniye sonra konuşabildi, "E..evet?"

"Birisi seni arıyor."

Yaşlı Zhang telefonuna baktı. Tek dokunuşla polisi arama uygulaması gitmişti ve yerine bilinmeyen bir numara gelmişti. Çağrı kısa süre de sona erdi, sanki arayan kişi de bir şeylerin ters gittiğini anlamış gibiydi.

"Boşver. Araba sürerken telefonla konuşmak kurallara aykırıdır." Yaşlı Zhang zorla güldü.

Ardından tekrar telefona göz ucuyla baktığında bir mesaj gördü.

"Hemen arabayı durdur! Yolda olabildiğince hızlı bir şekilde koş! Arabanın arka koltuğunda şey insan değil!"

Mesaj ekranda saniyeler boyunca durdu. Yaşlı Zhang onu gördü ve arkadaki yolcu da onu gördü. "Arkadaşım, şakacı biridir."

Yaşlı Zhang telefonu alarak direksiyonun yanına koydu. Tam bir şey diyecekken kafasını kaldırıp dikiz aynasına baktığında yolcunun kafasını aralarındaki bölmeye yapıştırdığını görünce şok oldu!

Yüzünde anlaşılmaz bir gülümseme vardı.

"İnkar etmeye gerek yok. Eminim sen de çoktan fark ettin." Ceketin şapkası arkaya düştü. Yolcunun boynu yavaşça hareketlendi ve kafasının arkasından başka bir yüz büyümeye başladı.

"Teknik olarak o hala bir insan ama ben değilim." Bu cümle kafanın arkasındaki yüzden gelmişti.

Yaşlı Zhang ne yapacağını şaşırdı. Beyni allak bullak oldu. Frene basmayı akıl edebildi. Birkaç metre sonra taksi durdu. Çığlıklar içinde taksiden indi.

Yolcu da indi. Arkasını Yaşlı  Zhang'a doğru döndü ve kafasının arkasındaki yüzde çirkin bir gülümseme belirdi.

"Kaçacak yerin yok. Bu vücudun peşinde deli bir adam var, o yüzden yeni bir partnere ihtiyacım var."

Yolcunun arkası Yaşlı Zhang'a dönüktü ve sanki iple çekilen bir kukla gibi geri geri koşarak Yaşlı Zhang'ın peşine düştü.