Bölüm 220: Gizli Takip

Çevirmen: RassNt  

"Patron! Bay Han! Arkanıza bakın!" Xiao Du grubun geri kalanına doğru koştu. Nefes nefese kaldı ve yüzü bembeyazdı.

"Arkamıza mı?" Guo Miao arkaya baktı ve uzun koridorda herhangi bir gariplik göremedi.

"Mankenler! Mankenler bizi takip ediyor!" Xiao Du'nun çığlıkları, Üçüncü Hastalık Koğuşu'nda belli bir mesafe ilerlemiş olan grubun tekrar durmasına neden oldu.

"Bir yanlışın olmasın?" Song An yumuşak bir sesle sorarken bir yandan da Guo Miao'ya doğru yanaştı.

"Eminim! Gerçekten hareket ediyorlar!" Xiao Du nefes nefeseydi. "Gelip kendiniz bakın. Sol taraftaki koridorun ucundaki mankenleri hatırlıyorsunuz değil mi? Şu an iki senaryonun ayrıldığı noktaya gelmişler!"

"Huysuzlanma," Han Quiming sakince konuştu. "Üç yıl önce böyle bir şeyi bir Japon korku evinde görmüştüm. Orası oyuncak bebek temalı bir korku eviydi. Daha küçük olan bebeklerin içinde makineler vardı ve böylece hareket edip yüz ifadeleri değişebiliyordu. Sadece daha büyük oyuncak bebeklerin bir kısmı aksesuardı, diğerleri gerçek oyunculardı."

"Yani o mankenler gerçek insan mı?" Bay Han'ın açıklaması Xiao Du'nun kafasını karıştırdı ve daha da huzursuz hissetti.

"İlk girerken mankenleri fark etmiştim." Han Quiming kollarını göğsünde birleştirdi. "Mankenler normal insan boyutundaydı, sanki gerçek insanlar model alınmış gibi. Bir şeyi anlamanız lazım, Tian Teng Tıp Okulu'nda bile normal aksesuar olarak kullanılan mankenlerde doğal eksiklikler var. Bunun sebebi özel yapım mankenleri çok fazla para gerektiriyor olması. Öyle bir manken en az 30,000'e patlar ve usta bir oyuncak yapımcısı gerekir. Bu, normal bir korku evinin karşılayabileceği bir maliyet değil."

"Peki o zaman bu korku evi böyle mankenlere neden para yatırmış olabilir?" Ye Xiaoxin not almaya devam ediyordu ama kimse ne yazdığını göremiyordu.

"Çok basit. Korku evi için bu mankenlerin önemli korku noktaları olduğunu göstermek için." Han Qiuming çenesini kaldırarak Ye Xiaoxin'e baktı. "Gerçek oyuncuları mankenlerin arasına karıştırmak ürkütücü etkiler yaratabilir. Xiao Du'nun hali buna bir örnek. Mankenler kendi başına hareket ediyor gibi dursa da aslında hareket edenler oyuncular. Eğer gözlem yapmak için karanlık bir köşede gizlenirsek belki onların hareketini bile görebiliriz."

Song An başıyla onayladı. "Bay Han haklı. Geçen yıl aynı taktiği Tian Teng Tıp Okulu'nda kullanmıştık ama mankenler çok sahteydi. Ziyaretçiler gerçek oyuncuları hemen tespit etmişti."

"Öyle olmalı." Xiao Du'nun yüzünün rengi geri geldi. "Biraz önce cidden çok korktum. O mankenler o kadar gerçek görünüyordu ki kendi başlarına hareket edebildiklerini düşündüm."

"Bunun imkansız olduğunu biliyorsun." Bay Han kendinden emindi; mantık onun tarafındaydı. "Eğer zaman sınırlaması olmasa görmeniz için bu odada saklanıp korku evinin oyuncularının hareketlerini kayıt altına alırdım."

"Pekala devam edelim. Hala kasetçaları bulmamız lazım." Guo Miao işlerin bu kadar basit olmadığını hissetmişti ama Bay Han'ın sözlerine karşılık verecek bir argümanı yoktu.

"Yaşlı Guo, o kasetçalarla ilgili iki şeye dikkat etmeliyiz." Bay Han korkmadığını söylese de son derece temkinli olduğu çok barizdi. "Adam kasetçalarımızın burada saklı olduğunu söyledi, o yüzden onun etrafına bazı tuzaklar kurmuş olmalı."

"Biliyorum." Guo Miao ilerledi. Döşekler yerlere dağılmış haldeydi. Onların üstüne basarken garip şekilde bir topak saça basıyormuş gibi hissediyordu.

"Bu daha ilk nokta. İkincisini de söyleyeyim. Bize açıkladığı oyun kuralları sizce de çok garip değil mi?"

"Nasıl yani?"

"Kasetçaları bulmak senaryoyu bitirmek anlamına gelmeyecek. Oyunu bitirmek için onu Üçüncü Hastalık Koğuşu'nun dışına çıkarmamız gerekecek."

"Ama o alet bizim. Onu yanımızda dışarı çıkarmamız normal değil mi?" Xiao Du lafa girdi.

"Bu patronun kurnazlığını hafife alıyorsunuz." Han Quiming gözlüğünü temizlemek için bir kumaş çıkardı. Gözlük camları çok kalındı. "Kasetçaların kendisi muhtemelen buradaki bazı mekanizmalara bağlı olmalı. Yani, aleti bulduğumuzda bu senaryoda korkutucu şeyler ortaya çıkmaya başlayacak. O zamana kadar güvendeyiz."

"Bu mantıklı geliyor ama bunun garantisi yok." Song An aralarında en büyük olandı ama oldukça korkaktı.

"Her halükarda korkmamız için herhangi bir neden göremiyorum. Ortama kendimizi alıştırmak ve rotayı ezberlemek yapacağımız en önemli şey olacak. Ne de olsa bu senaryo açık uçlu. Çevre karmaşık olacak. Kasetçaları bulduğumuzda ve oyuncular harekete geçtiklerinde buradan çıkmamızın en kestirme yolu geldiğimiz rotadan geri dönmek olacak." Han Qiuming analizini bitirdi. Diğerlerinin onun sözlerine itibar edip etmediği belirsizdi ama kendine inanıyordu.

"Haklı olabilirsin. Korku evleri bizi korkutmak için gerçek oyunculara ihtiyaç duyar. Sakin kalıp kendimizi korkutmadığımız sürece sorun yaşamayız." Ye Xiaoxin not defterini cebine koydu.

Han Qiuming onun onayını almıştı. Kalbindeki korku yavaş yavaş dağıldı. Tam adımlarını hızlandırıp Ye Xiaoxin'in yanına yürümeye hazırlanırken birisi gömleğinden çekti. Arkasına döndü ve onu durduran kişi cesaretsiz ve en genç grup üyesi Du Chaojin'di.

"Bay Han, bak." Dönerek Üçüncü Hastalık Koğuşu'nun dışına baktılar. Üçüncü Hastalık Koğuşu'na açılan girişin ortasında okul üniformalı bir kadın manken duruyordu. Başı öne eğikti ve bacakları hafiften yamuktu.

Onlar analiz yapmakla meşgul olduğu sırada mankenler onlara yaklaşmıştı.

"Bunda sıradışı bir şey yok. En temel psikolojik baskı hilesi. Chen dene adam muhtemelen oyunculara emirler vermek için kontrol odasında saklanıyor. Bu ilerleyen manken grubunu kullanarak bizi tökezlememize uğraşıyor."

Han Quiming her şeyi mantık çerçevesine oturtmaya çalıştı. "Günün sonunda hepsi sahte. Birkaç yıl önce ben de benzer bir şey kullandım. Endişelenme, bu mankenler beş metreden daha yakına gelmeye cesaret edemez. Beş metre güvenlik mesafesi. Mankenler çok yaklaştıklarında oyuncular onları kontrol etmekte zorlanacaklar. On yıllık tecrübeme dayanarak sana güvence verebilirim."

Ardından Xiao Du'yu boşverdi ve hemen Ye Xiaoxin'in yanına gitti. Korku evinin içindeki çeşitli dekorasyonlar hakkında yorum yapmaya başladı.

"Ah şu herif." Guo Miao iç geçirdi. Gruba seslendi, "Hepiniz bana yakın durun. Koridorda hiçbir şeye dokunmayın ve tek başınıza hasta odalarına girmeyin."

"Tamam." Xiao Du grubun en arkasından yürüdü ama harekete geçtiği sırada kapının dışındaki mankenlerin de harekete geçtiklerini fark etmedi.