Çevirmen: Dnightshade

Klein, Zouteland'da sıcak, nemli esintinin keyfini çıkararak yürürken aniden bir şey fark etti.

Yalnızca üç peni bozukluğu vardı. Demir Haç Sokağı'na toplu taşıma ile dönmek için dört peniye ihtiyacı vardı. Görevliye bir altın pound banknot uzatması, Dünya'da bir şişe ucuz su almak için yüz dolarlık banknot uzatmakla aynı şey olacaktı. Bunda yanlış bir şey yoktu, ancak bunu yapmak tuhaftı.

Üç peniyi kullanıp üç kilometreyi toplu taşımayla aştıktan sonra geri kalan yolu yürüsem mi? Klein adımlarını yavaşlatıp başka çözümler düşünürken elini cebine attı.

Böyle olmaz! Kısa süre içinde bu fikirden vazgeçti.

Geri kalan yolu yürümesi uzun sürecekti. Üzerinde 12 pound, koca bir servet, taşıdığını da göz önüne alırsak, bu güvenli değildi!

Dahası, kasten yanında bir tabanca getirmemişti çünkü Gece Kuşları'nın buna el koymasından korkmuştu. Welch'in ölümünü tetikleyen tehlikeyle karşılaşacak olsa, karşılık vermesi imkansızdı!

Yakınlardaki bir bankada parayı bozdursam? Hayır, imkansız! Yüzde 0.05 işlem ücreti kesiyorlar. Bu çok abartılı! Klein sessizce başını iki yana salladı. Yalnızca bu ücretleri düşünmek bile kalbini ağrıtıyordu!

Birer birer çözümleri eleyen Klein'ın gözleri, karşısında bir kıyafet mağazası görünce aniden parladı!

Bu doğru! Uygun eylem şekli, uygun fiyatlı bir şeyler satın alıp karşılığında bozukluk elde etmek olmaz mıydı? Resmi bir takım, gömlek, yelek, pantolon, deri bot ve bir baston, bunların hepsi bütçenin içindeydi. Er ya da geç bunları alması gerekecekti!

Oh, kıyafet denemek çok zahmetli. Ayrıca, Benson bunu benden daha iyi biliyor ve pazarlık konusunda da oldukça iyi. Bunu o döndükten sonra düşünmeliyim... O zaman, bir baston mu alsam? Bu doğru! Ne demişler, bir baston, bir beyefendinin en iyi savunma biçimidir. Bir levye kadar iyidir. Bir elde tabanca, diğer elde baston; medeni bir insanın savaş tarzı! Klein düşünüp taşındıktan sonra kararını verdi. Dönüp mağazaya, Wilker Giyim ve Şapkalar'a girdi.

Mağazanın düzeni, Dünya'daki giyim mağazalarınınkine benziyordu. Soldaki duvar resmi kıyafet sıralarıyla doluydu. Orta sıralarda gömlek, pantolon, yelek ve papyon gibi şeyler vardı. Sağda ise deri ayakkabılar ve botlar, cam dolapların içinde duruyordu.

''Efendim, yardımcı olabilir miyim?'' Beyaz gömlekli ve kırmızı yelekli erkek bir satış elemanı Klein'a yaklaştı.

Loen Krallığı'nda, yüksek sınıftan olan zengin ve güçlü beyefendiler, siyah yelek ve pantolonlara uyan, beyaz gömleklerle tamamlanan siyah takımlar giyerlerdi. Onların giydikleri renkler nispeten monoton olduğundan, erkek hizmetliler, satış görevlileri ve servis görevlilerinin daha parlak ve renkli giyinmeleri gerekirdi, böylece kendilerini efendilerinden ayırabileceklerdi.

Buna karşılık, hanımlar ve soylu kadınlar, her türden göz alıcı moda elbiseler giyerlerdi. Bu nedenle kadın hizmetçiler de siyah-beyaz giyinmek durumundaydı.

Klein, satış görevlisinin sorusuna yanıt vermeden önce biraz düşündü. ''Bir baston. Ağır ve sert bir şey.''

İnsanlarının kafa tasını çatlatabilecek türden! Kırmızı yelekli satış görevlisi, Klein'ı mağazanın ilgili alanına götürmeden önce onu gizlice gözüyle tarttı. Sonra köşedeki bastonları işaret etti. ''Bu baston taş kalpli ahşaptan yapılmıştır ve altınla kaplıydı. Hem ağır hem de serttir, fiyatı on bir soli yedi peni. Denemek ister misiniz?''

On bir soli yedi peni mi? Olmadı gidip banka soyun! Altınla kaplıymış da falan! Klein fiyat karşısında şaşıp kalmıştı.

Soğukkanlı bir yüz ifadesiyle nazikçe başını salladı. ''Tamamdır.''

Satış görevlisi ahşap bastonu alıp dikkatli bir şekilde Klein'a verdi, Klein'ın onu düşürüp kıracağından endişeleniyor gibi görünüyordu.

Klein bastonu aldı ve ne kadar ağır olduğunu fark etti. Onunla hareket etmeyi denedi ve istediği kadar yumuşak bir şekilde hareket edemediğini fark etti.

''Çok ağır.'' Klein rahatlayarak başını iki yana salladı.

Bu bir bahane değil! Satış görevlisi bastonu geri alıp diğer üç bastonu işaret etti.

''Bu, Tingen'in en ünlü baston ustası Bay Hayes tarafından, ceviz ağacından yapılmıştır. Fiyatı on soli üç peni... Abanoz ahşaptan ve gümüşle kaplıdır. Demir kadar serttir, fiyatı yedi soli altı peni... Bu beyaz bir boli ağacının gövdesinden yapılmıştır ve gümüşle kaplıdır, fiyatı yedi soli on peni...''

Klein hepsini tek tek denedi ve bunların uygun ağırlıkta olduğunu fark etti. Sonra sertliklerini anlamak için parmaklarıyla onlara vurdu. Sonunda en ucuz olanı seçti.

''Abanoz ağacından yapılmış olanı alacağım.'' Klein, satış görevlisinin elindeki gümüş kaplı bastonu işaret etti.

''Tabii Efendim. Lütfen beni takip edin. Gelecekte, bu baston çizilir veya lekelenirse, bunu ücretsiz düzeltmemiz için bize getirebilirsiniz.'' Satış görevlisi Klein'ı tezgaha yönlendirdi.

Klein sonunda banknotları sıkmayı bıraktı ve iki ufak banknotu çıkardı.

''İyi günler Efendim. Yedi soli altı peni alacağım.'' Tezgahın arkasındaki kasiyer onu gülümseyerek karşılaşmıştı.

Klein beyefendi imajını sürdürmeyi planlıyordu ancak elini banknota attığı anda, sormadan edemedi, ''İndirim alabilir miyim?''

''Efendim, ürünlerimizin hepsi el oymasıdır, bu nedenle fiyatlarımız oldukça yüksek,'' dedi yanındaki satış görevlisi. ''Patronumuz burada olmadığından fiyatlar üzerinde oynama yapamıyoruz.''

Tezgahın arkasındaki kasiyer de ekledi, ''Üzgünüz efendim.''

''Tamamdır.'' Klein banknotu uzattı ve siyah gümüş kaplı bastonu aldı.

Para üstünü beklerken birkaç adım geri gidip onlardan uzaklaştı. Yardımcı silahını denemek için savurdu.

Voooş! Voooş! Voooş!

Baston havayı yararken rüzgar sesi çıkarıyordu. Klein memnun bir şekilde başını salladı.

Yeniden tezgaha dönüp para üstünü almaya hazırlandı ancak kırmızı yelekli satış görevlisinin uzaklaştığını görünce dehşete kapıldı. Tezgahın arkasındaki kasiyer de bir köşeye çekilmiş, duvara asılı çift namlulu bir av tüfeğinin yanına yaslanmıştı.

Loen Krallığı'nın ateşli silahlar üzerinde yarı düzenli bir politikası vardı. Bir ateşli silaha sahip olmak için bir, çok amaçlı silah kullanma sertifikası ya da avcı lisansı başvurusu yapılmalıydı. Bunların hangisini alırsa alsın, kişi yine de, mükerrer atışlı silahlara, buhar basınçlı silahlara ya da altı namlulu ateşli silahlara sahip olamazdı.

Herhangi bir türden sivil bir silah satın almak ya da saklamak için çok amaçlı silah kullanım sertifikası kullanılabilirdi ancak bu sertifikayı kazanmak oldukça zahmetliydi. Önemli bir konuma sahip tüccarlar bile bu sertifikayı alamayabilirdi. Avcı lisansı almak nispeten daha kolaydı. Banliyölerdeki çiftçiler bile onay alabilirlerdi. Ancak bu lisans, sınırlı sayıda av silahlarıyla sınırlıydı. Büyük varlıklı insanlar, şu anda olduğu gibi, acil durumlarda kendilerini koruma amacıyla bunlardan alabilirlerdi.

Ağzının köşeleri seğirmeye başlayan Klein iki satış görevlisine baktı. Kuru bir şekilde güldü. "Fena değil. Bu baston sallamak için oldukça güzel. Çok memnunum.''

Klein'ın onlara saldırma niyetinde olmadığını fark eden tezgahın ardındaki kasiyer rahatladı. Çıkardığı para üstünü Klein'a uzattı.

Klein para üstünü alıp saydı, beş solilik iki banknot, bir solilik iki banknot, beş penilik bir bozukluk ve bir penilik bir bozukluk. Başını salladı.

İki saniye durakladıktan sonra satış görevlilerinin bakışlarını görmezden gelerek, sahteliği önleyen filigranların orada olduğundan emin olmak için banknotları ışığa tuttu.

İşini bitirince banknotları ve bozuklukları cebine koydu. Bir elinde bastonuyla, şapkasını düzeltti ve Wilker Giyim ve Şapkalar'dan dışarı çıktı. Eve güvenli bir şekilde ulaşmak için savurganlık yapıp altı peni harcayarak kısa mesafeli izsiz araba kiraladı.

Kapıyı kapattıktan sonra, toplamda on bir peni ve on iki soli eden banknotları sayıp onları masasındaki çekmeceye koydu. Sonra ahşap kabzalı bronz tabancayı buldu.

Klik! Klik! Klein, üzerinde karmaşık desenlerle Karanlık Kutsal amblemi olan gümüş iblis avlama mermilerini tabancanın silindirine yerleştirdiğinde, beş pirinç mermi masaya düştü.

Daha önce olduğu gibi yalnızca beş mermi taktı ve yanlış ateşlemeyi önlemek için birini boş bıraktı. Kalan mermiler, beş sıradan mermi ile birlikte küçük demir kabın içinde konuldu.

Pa! Silindiri yerine yerleştirdi, bu ona güvenlik hissi vermişti.

Tabancayı heyecanlı bir şekilde koltuk altındaki kılıfa yerleştirip güvenli bir şekilde bağladı. Sonra defalarca, bağını açıp silah çekmeyi denedi. Kolları ağrıdığında dinlendi, gün batıp, koridorun diğer ucundan kiracıların ayak sesleri gelene kadar bunu yapmaya devam etti.

Vay! Klein tabancasını koltuk altı kılıfına geri koymadan önce derin bir nefes aldı.

Ancak o zaman resmi takımını ve yeleğini çıkarmak aklına gelmişti. Her zamanki kahverengimsi-sarı ceketini giyip rahatlatmak için kollarını salladı.

Pat. Pat. Pat. Kapıya yerleştirilen anahtarın sesinden önce yaklaşan ayak seslerini duydu.

Yumuşak, siyah saçlı Melissa içeri girdi. Bakışları ocağa doğru kayarken burnu seğirdi. Gözlerindeki parıltı yavaşça soldu.

''Klein, dün akşamdan kalanları ısıtacağım. Muhtemelen Benson yarın evde olur.'' Melissa dönüp ağabeyine baktı.

Klein elleri cebinde bir şekilde masanın kenarına yaslanıyordu. Gülümsedi, ''Hayır, hadi dışarıda yiyelim.''

''Dışarıda yemek mi?'' Melissa şaşkındı.

''Daffodil Sokağı'ndaki Gümüş Taç Restoranı'na ne dersin? Lezzetli yemekleri olduğunu duymuştum,'' dedi Klein.

''A-ama...'' Melissa'nın kafası karışmıştı.

Klein sırıttı, ''Yeni işimi kutlamak için.''

''Bir iş mi buldun?'' Melissa'nın sesi aniden yükseldi, ''A-ama, Tingen üniversitesi'yle görüşmen yarın değil mi?''

''Başka bir iş bu.'' Klein çekmecede banknotları ararken gülümsedi. ''Dört haftalık ödememi önden verdiler bile.''

Melissa kocaman olmuş gözlerle altın pound ve solilere baktı.

''Tanrım... Sen... onlar... Ne işi bu?''

Bu... Klein ne söyleyeceğini düşünürken duraksadı.

''Görevi antik kalıntıları aramak, toplamak ve korumak olan bir güvenlik şirketi. Profesyonel bir danışmana ihtiyaçları vardı. Beş yıllık sözleşme imzaladım, kazancı da haftada üç pound.''

''Geçen gece bunu mu düşünüyordun?'' diye sordu Melissa bir anlık sessizlikten sonra.

Klein başını salladı. ''Evet, Tingen Üniversitesi'nde akademisyenlik saygın bir iş olsa da, bu işi tercih ederim.''

''Eh, bu da kötü değil.'' Melissa yüreklendirici bir şekilde gülümsedi. Yarı şüpheli, yarı meraklı bir şekilde, ''Neden dört haftanın ödemesini önden yaptılar?''

''Çünkü taşınmamız gerekiyor. Daha fazla odası ve bize ait bir banyosu olan bir yere geçmeliyiz,'' dedi Klein sırıtarak.

Bu gülümsemenin kusursuz olduğunu düşünüyordu, ''Şaşırdın mı?'' demenin kısa yolu.

Melissa anlık bir şaşkınlık yaşadıktan sonra telaş içinde cevap verdi, ''Klein, şu anda oldukça iyi bir yaşamımız var. Kişisel bir banyom olmadığı için söylenmem yalnızca bir alışkanlık. Jenny'i hatırlıyor musun? Yan dairemizde yaşıyordu ancak babası yaralanıp işini kaybettiğinden, Alt Sokak'a taşınmaktan başka çareleri yoktu. Beş kişilik aile bir odada tıkılıp kaldı, üçü bir ranzada ikisi ise yerde yatıyordu. Hatta kalan boş alanı da birine kiralamayı düşünüyorlardı...''

''Onlara kıyasla biz şanslı sayılırız. Maaşını bunun için harcama. Ayrıca, Bayan Smyrin'in fırınını seviyorum.''

"Kardeşim, neden buna beklediğimden çok daha farklı bir şekilde tepki veriyorsun..." Kız kardeşini duyan Klein'ın yüzü soldu.