Çevirmen: Dnightshade

Klein, Melissa'nın gözlerine bakarken dışarıdaki gökyüzü yavaş yavaş altın rengine dönüyordu. Klein ne söyleyeceğini bilememişti; hazırladığı satırların hiçbirini kullanamazdı.

Hızlı bir şekilde yanıt düşünürken iki kez hafifçe öksürdü.

''Melissa, maaşımı boşa harcamıyorum. Gelecekte benim ve Benson'ın meslektaşları ziyaretimize gelebilir. Onları böyle bir yerde mi ağırlayacağız? Benson ve ben, evlendiğimizde ve eşlerimiz olduğunda, ranzalarda mı uyuyacağız?''

''Henüz ikinizin de bir nişanlısı yok değil mi? Biraz para biriktirmeyi bekleyebiliriz,'' dedi Melissa.

''Hayır Melissa. Bu toplumsal bir kuraldır.'' Klein'ın beyni durmuştu, yalnızca yüce ilkelere dayanabilirdi. ''Madem haftada üç pound kazanıyorum, haftada üç pound kazanıyormuş gibi görünmeliyim.''

Dürüst olmak gerekirse önceden başkalarıyla bir daire kiralamış olan Zhou Mingrui, Klein olarak şu anki yaşam biçimine yabancı değildi. Buna oldukça alışkındı ancak geçmiş deneyimlerinden, böyle bir ortamın bir kız çocuğu için ne kadar rahatsız edici olduğunu biliyordu. Dahası, amacı bir Beyonder olmak ve eve geri dönebilmek için mistisizm çalışmaktı. Gelecekte evde büyülü ritüeller yapması gerekecekti. Apartmanda bu kadar fazla insan olması, kazalar çıkmasına neden olabilirdi.

Klein Melissa'nın tartışmayı sürdürme niyetinde olduğunu görünce telaşla ekledi, ''Endişelenme. Bir bungalov kiralamayı planlamıyorum, muhtemelen balkonlu bir ev olacak. Temel olarak, bizim diyebileceğimiz bir banyomuzun olması gerekiyor. Ayrıca, ben de Bayan Smyrin'in ekmeğini, Tingen bisküvilerini ve limonlu keklerini seviyorum. Önce Demir Haç Sokağı'na ve Daffodil Sokağı'na yakın olan yerlere bakabiliriz.''

Melissa hafifçe dudaklarını büktü ve başını sallamadan önce bir süre sessiz kaldı.

''Ayrıca, taşınmak için acele etmiyorum. Benson'ın dönüşünü beklemeliyiz,'' dedi Klein kıkırdayarak. ''Kapıyı açıp içeride hiçbir şey olmadığını görünce şok olmasını istemeyiz değil mi? Düşünsene şaşkınlıkla 'eşyalarım nerede? Kardeşlerim nerede? Evim nerede? Burası benim evim mi? Karıştırdım mı? Tanrım, beni bu rüyadan uyandır. Birkaç gün yokluğumda evim nereye gitti?' gibi şeyler söyleyecek.''

Benson'ın sesini taklit etmesi, Melissa'nın gamzelerini göstererek gülmesini sağlamıştı.

''Hayır, Bay Franky kesinlikle Benson'dan dairenin anahtarlarını almak için kapıda bekliyor olacaktır. Benson tahmin bile edemezdi.'' Kız, cimri ev sahibini küçümsedi.

Moretti evinde herkes, ne zaman ufak ya da büyük bir sorun olsa Bay Franky ile alay etmenin yolunu aradı. Bu, her şeyi başlatan Benson sayesindeydi.

''Doğru, bizden sonraki kiracılar için kilidi değiştirmesi imkansız,'' dedi Klein gülümseyerek. Kapıyı işaret etti, ''Bayan Melissa, kutlama için Gümüş Taş Restoranı'na gidelim mi?''

Melissa nazikçe iç çekti, ''Klein, Selena'yı biliyor musun? Sınıf arkadaşım, yakın dostum?''

Selena? Klein'ın gözünün önüne şarap kızılı renkli saçlı, kahverengi gözlü bir kızın görüntüsü geldi. Kızın ailesi Evernight Tanrıçası'nın takipçileriydi. Adını Aziz Selena'ya ithafen koymuşlardı. Henüz on altı yaşına basmamıştı ve Melissa'dan altı ay daha küçüktü. Mutlu, neşeli, sempatik bir kızdı.

''Evet.'' Klein başıyla onayladı.

''Ağabeyi, Chris bir avukat. Şu anda o da haftada üç pound kazanıyor. Nişanlısı da yarı zamanlı olarak daktilo görevliliği yapıyor,'' dedi Melissa. ''Dört yıldan uzun süredir nişanlılar. Evlilikten sonraki hayatın daha iyi ve istikrarlı olacağından emin olmak için hâlâ para biriktiriyorlar. Henüz evlenmediler ve bir yıl daha beklemeyi planlıyorlar. Selena'ya göre, ağabeyi gibi pek çok insan varmış. Genellikle 28'den sonra evleniyorlarmış. Önceden hazırlık ve birikim yapman gerekiyor. Paranı boşa harcama.''

Yalnızca restoranda bir yemek yiyeceğiz. Bana vaaz vermene gerek yok... Klein ağlasa mı gülse mi bilemedi. Birkaç saniye düşündükten sonra, ''Melissa, zaten haftada üç pound kazanıyorum ve her yıl zam alacağım. Endişelenmene gerek yok.''

''Ama beklenmedik acil durumlar olursa diye para biriktirmeliyiz. Mesela, ya güvenlik şirketi aniden kapanırsa? Babasının şirketi iflas eden birçok arkadaşım var. İskelede geçici bir iş bulmak zorunda kaldı ve yaşam koşulları bir anda korkunç bir hal aldı. Okulu bırakmaktan başka şansı kalmadı,'' dedi Melissa ciddi bir ifadeyle.

... Klein yüzünü kapatmak için elini kaldırdı. ''O güvenlik şirketi ve hükümet... Evet, hükümetle bazı bağlantıları var. Kolay kolay kapanmaz.''

''Ancak hükümet bile istikrarlı değil. Her seçimden sonra, iktidardaki güç değişirse pek çok insan pozisyonunu kaybediyor. Ortalık karmakarışık bir hal alıyor.'' Melissa inatçı bir şekilde devam ediyordu.

... Kardeşim, gerçekten de çok şey biliyorsun... Klein başını iki yana sallarken öfkeli bir şekilde güldü. ''Pekala o zaman...''

''O zaman dünden kalanları ısıt. O zaman benim için kızartılmış balık, karabiberli sığır eti, küçük bir şişe yağ ve bir malt birası al. Her neyse, böyle kutlarız.''

Bunlar, Demir Haç Sokağı'ndaki satıcılarda bulunan ürünlerdi. Bir parça kızarmış balık altı ila sekiz peni arasındaydı; çok da büyük olmayan karabiberli sığır eti beş peniydi; bir malt birası bir peni; ve yaklaşık 100 gram olan bir şişe yağ da dört peni idi, ancak yarım kilo yağ yalnızca bir soli üç peniydi.

Orijinal Klein, tatiller sırasında malzemeleri almaktan sorumlu olduğundan fiyatlara yabancı değildi. Klein, Melissa'nın bir soli altı peniye ihtiyacı olacağını hesapladı. Bu nedenle iki tane bir solilik banknot çıkardı.

''Tamamdır.'' Melissa Klein'ın teklifini reddetmedi. Sırt çantasını bırakıp banknotları aldı.

Kız kardeşinin ufak bir şişe yağ çıkarıp diğerlerini almak için hızlı bir şekilde kapıya ilerlediğini gören Klein seslendi. ''Melissa, kalan parayla biraz meyve al.

Demir Haç Sokağı'nda, diğer yerlerden düşük kaliteli ya da zamanı geçmek üzere olan ürünleri satan pek çok satıcı vardı. Alıcılar buna seslerini çıkarmıyorlardı çünkü fiyatlar oldukça ucuzdu. Çürümüş kısımları kesip attıktan sonra ucuza, harika bir lezzetin tadını çıkarabiliyorlardı.

Klein birkaç adım atıp cebinde kalan bozuklukları da çıkarıp kardeşinin avucuna sıkıştırdı.

''Ah?'' Melissa şaşkın kahverengi gözlerini kardeşine dikti.

Klein iki adım geri çekildikten sonra gülümsedi. ''Bayan Smyrin'e gitmeyi unutma. Kendini ufak bir limonlu kekle ödüllendir.''

''...'' Melissa'nın ağzı açık kalmıştı, gözlerini kırpıştırıyordu. Sonunda ağzından bir kelime çıktı, ''Tamam.''

Hemen dönüp kapıyı açtı ve merdivenlerden aşağı koştu.

…

Arazinin ortasından bir nehir geçiyordu, sedir ve akçaağaçlar sıralanmıştı; hava o kadar tazeydi ki sarhoş ediciydi.

Görüşmesine son vermek için gelmiş olan Klein'ın yanında tabancası da vardı. Bastonuyla toplu taşımaya binip altı peni ödedi. Çimentolu yoldan yürüdü ve yeşilliklerle gölgelenmiş üç katlı bir taş binaya yaklaştı. Burası, Tingen Üniversitesi'nin idari bölümüydü.

''Loen Krallığı'nın iki büyük üniversitesinden biri olmaya layık bir yer...'' Buraya ilk kez gelen Klein iç çekip yürümeye devam etti.

Tingen Üniversitesi'ne kıyasla, nehrin diğer tarafında olan Khoy Üniversitesi yalnızca perişan olarak tanımlanabilirdi.

''Heyomola!''

''Heyomola!''

İki tekne Khoy Nehri'nde yukarı doğru ilerlerken yavaşça sesler yaklaşıyordu. Kürekçiler düzenli ve ritmik bir şekilde kürek çekiyorlardı.

Bu, Loen Krallığı'nın tüm üniversiteleri arasında popüler olan bir kürek sporuydu. Klein'ın üniversite çalışmalarını finanse etmek için bir bursa ihtiyacı olduğundan, Welch ve diğerleriyle birlikte Khoy Üniversitesi'nin kürek kulübüne katılmışlardı ve bunda oldukça iyilerdi.

''İşte gençlik bu...'' Klein durup ileri bakarken iç çekti.

Okul yaz tatiline girdiğinden artık böyle şeyler olmayacaktı.

Ağaçlarla çevrili bir yola doğru ilerlerken, Klein üç katlı taş bir binanın önünde durdu. Kendini kaydettirdikten sonra içeri girdi ve geçen gün görüştüğü kişinin ofisini kolayca buldu.

Tak! Tak! Tak! Yarı kapalı olan kapıya hafifçe tıkladı.

''Girin.'' İçeriden bir adam sesi geldi.

Beyaz gömlek ve siyah smokin giymiş olan orta yaşlı adam, Klein'ın içeri girdiğini görünce kaşlarını çattı. ''Görüşmeye daha bir saat var.''

''Bay Stone, beni hala hatırlıyor musunuz? Ben Kıdemli Doçent Profesor Cohen'in bir öğrencisiyim, Klein Moretti. Tavsiye mektubumu okumuştunuz.'' Klein şapkasını çıkarırken gülümsedi.

Harvin Stone siyah sakalını okşarken şaşkındı, ''Bir terslik mi var? Görüşmelerden ben sorumlu değilim.''

''Durum şu. Bir iş buldum ve bugünkü görüşmeye katılmayacağım.'' Klein sebebini sundu.

''Anlıyorum...'' Harvin Stone sebebi öğrendiğinde ayağa kalkıp sağ elini uzattı. ''Tebrikler. Gerçekten kibar bir çocuksun. Profesöre ve kıdemli doçente bildireceğim.''

Klein Harvin'in elini sıktı, arkasından gelen tanıdık bir ses duyduğunda adama veda etmeden kısaca onunla sohbet etmeyi planlıyordu.

''Moretti, başka bir iş mi buldun?''

Klein arkasını dönünce başında gümüş rengi bir şapka olan yaşlı birini gördü. Derin, mavi gözleri yüzüne derinlik katıyordu, birkaç kırışıklığı vardı. Siyah smokini içinde şık görünüyordu.

''İyi günler danışmanım. Bay Azik.''  ''Neden ikiniz de buradasınız?''

Bu adam, aynı zamanda Klein'ın danışmanı olan, Khoy Üniversitesi'nin Kıdemli Doçent Profesörü Bay Quentin Cohen'di. Cohen'in yanında bronz bir teni olan, orta yapılı, orta yaşlı bir adam vardı. Adamın yüzü temizdi, elinde bir gazete tutuyordu. Saçı siyah gözleri ise kahverengiydi. Yumuşak yüz hatları vardı, gözleri, yaşamın farklı yönlerini görmüş gibi, tarif edilemez bir yorgunluk hissi veriyordu. Sağ kulağının altında, yalnızca dikkatli bakıldığında görülebilecek bir ben vardı.

Bu adam orijinal Klein'a sık sık yardım eden, Khoy Üniversitesi'nin tarih bölümü öğretim görevlisi Bay Azik olduğundan onu tanımıştı. Danışmanı, Kıdemli Doçent Profesör Cohen ile fikir alışverişinde bulunmaktan keyif alırdı. Sık sık fikir çatışması yaşarlardı ancak yine de yakın arkadaşlardı; aksi halde buluşup sohbet etmekten keyif almazlardı.

Cohen başını salladı, ''Azik ve ben akademik bir konferansa katılmak için geldik. Ne tür bir işe girdin?''

''Antik kalıntıları arayan, toplayan ve koruyan bir güvenlik şirketi. Profesyonel bir danışmana ihtiyaçları vardı, haftada üç pound veriyorlar.'' Klein dün kardeşine söylediklerinin aynısını tekrarladı. Sonrasında açıkladı, ''Bildiğiniz gibi, tarihi özetlemek yerine onu keşfetmeyi tercih ediyorum.''

Cohen hafifçe başını salladı, ''Herkesin seçimi farklı tabii. Görüşmeye gelmeyeceğini bildirmek için Tingen Üniversitesi'ne kadar gelme zahmetine girdiğin için teşekkür ederim.''

Azik araya girdi, ''Klein, Welch ve Naya'ya ne olduğunu biliyor musun? Hırsızlar tarafından öldürüldüklerini okudum gazetede.''

Bu olay, silahlı hırsızlık vakası haline mi gelmişti? Ve neden gazetelerdeydi? Klein afallamıştı, ne söyleyeceğini düşündü.

''Detaylara ben de fazla hakim değilim. Welch, Dördüncü Döneme ait Solomon İmparatorluğu'nun Antigonus ailesinin günlüğünü elde etmişti. Yorumlama konusunda benden yardım istemişti. İlk birkaç gün ona yardım ettim ancak sonradan iş aradığım için katılamadım. İki gün önce polis bana bile geldi.''

İki tarih öğretmeninden bir şeyler öğrenip öğrenemeyeceğini anlamak için Solomon İmparatorluğu ve Antigonus ailesinden özellikle bahsetmişti.

''Dördüncü dönem...'' diye mırıldandı kaşları çatılan Cohen.

Bronz tenli, yorgun bakışlı Azik ise duraksamıştı. Şakağını ovduktan sonra, ''Antigonus... Kulağa tanıdık geliyor... ancak çıkaramadım...''