Çevirmen: Dnightshade

Dunn'ı duyduktan sonra Klein'ın kalbinde bir duygu fırtınası oldu. Şaşkın bir şekilde, ''Neden?'' dedi.

Beyonderların ciddi gizli tehlikeleri mi var? Öyle ki, tuhaf olaylarla ilgilenen Kilise İç Yargısı ve Beyonderlar da sorun çıkarma eğilimindeler?

Dunn arabaya binip yerine oturdu. Yüz ifadesi ve ses tonu değişmemişti.

''Bu, anlaman gereken bir şey değil. Bizden biri olmadığın sürece anlayabileceğin bir şey de değil.''

Klein bir an şaşıp kalmıştı, sonra arabadaki yerine oturdu ve yarı şüpheli yarı şakacı bir ses tonuyla sorgusuna devam etti.

''Anlamadan, nasıl katılma kararı alabilirim ki?''

Ve katılmazsa da, anlayamayacaktı. Bu bir çıkmazdı...

Dunn Smith piposunu yeniden çıkarıp bir fırt aldı.

''Muhtemelen yanlış anladınız; sivil personel de bizden sayılır.''

''Başka bir deyişle, sizin sivil personeliniz olursam, ilgili sırları anlayabilecek, Beyonderlara bela olan ve karşılaşılabilecek olan gizli tehlikeleri fark edebilecek ve Beyonder olup olmak istemediğime karar verebileceğim öyle mi?'' Klein düşüncelerini toparladı ve Dunn'ın söylediğinden anladıklarını aktardı.

Dunn gülümsedi, ''Evet, tek bir nokta hariç durum bu. Yalnızca istemekle bir Beyonder olamazsınız, tüm kiliseler bu açıdan eşit derecede katıdır.''

Kiliselerin katı olmaması tuhaf olurdu zaten... dedi Klein sessizce, sonra güçlü bir beden dili kullanarak ve gergin bir tonla ekledi, ''Peki ya sivil personel? Bu konuda da oldukça katı olmalılar değil mi?''

''Siz olursanız çok sorun olmaz,'' dedi Dunn yarı kapanmış göz kapaklarıyla piposundan nefes çekerken. Ancak tütünü yakmamıştı.

''Neden?'' Diye sordu yeniden Klein.

Bir yandan da düşünüyordu.

Yani benim eşsizliğim de ruh göçü yapan biri olarak auram, gece çıkan ateş böceklerine benziyor, çok parlak ve olağanüstü?

Dunn yarı kapalı göz kapaklarını açtı ve gümüş renkli gözleri, her zamanki sakinliğiyle parladı.

''Öncelikle, böyle bir durumdan, bizim yardımımıza başvurmadan kurtulmayı başardınız. Bazı olağanüstü yetenekler, diğerlerinde yok. Mesela, şans. Şanslı insanlar genellikle iyi karşılanır.''

Klein'ın boş ifadesini gören Dunn gülümsedi.

''Pekala, bunu mizahi bir ifade olarak görün. İkincisi, Khoy Üniversitesi'nin tarih bölümünden mezunsunuz; bu oldukça ihtiyaç duyduğumuz bir şey. Fırtınalar Efendisi'nin bir inananı olan Leumi, kadınları iğrenç bir şekilde algılamasına rağmen toplum, beşeri bilimler, ekonomi ve politika hakkındaki görüşleri isabetlidir. Yeteneklerin, rekabetçi avantajın ve olumlu gelişmenin anahtarı olduğunu söylemişti ki ona fazlasıyla katılıyorum.

Klein'ın hafifçe kaşlarını çattığını görünce açıkladı, ''Sık sık Dördüncü Dönem ve öncesine ait belgelerle karşılaştığımızı tahmin etmiş olmalısın. Pek çok tarikat ve kafir, bunlardan güç kazanmaya çalıştı. Bazen kendileri garip ve korkunç şeylere yol açabiliyorlar.

''Özel alanlardaki Beyonderlar hariç, çoğumuz çalışmalarımızda iyi değiliz ya da o yaşı geçtik.'' Bunu söyledikten sonra Dunn Smith kendi başını işaret etti ve kendisiyle alay ediyormuş gibi, dudaklarının kenarı yukarı doğru kıvrıldı.

''O kuru, sıkıcı bilgiler uykumuzu getirir. Uykusuz bile kendisine engel olamaz. Geçmişte, tarihçilerle ya da arkeologlarla iş birliği yapıyorduk ancak bu, sırların açığa çıkması riskini taşıyordu ve konuyla alakası olmayan profesörlerin başına da aksilikler gelebiliyordu. Bu nedenle, saflarımızdaki personelin sayısının artmasını reddetmek zor.''

Klein hafifçe başını salladı, Dunn'ın açıklaması bu sefer aklına yatmıştı. ''O zaman neden, ah, doğrudan birini yetiştirmiyorsunuz?''

Dunn devam etti, ''Bu beni üçüncü noktama getiriyor, son ve en önemli nokta. Zaten benzer bir sıkıntı yaşadın yani seni davet etmek gizlilik maddesine aykırı değil.''

''Diğerlerini geliştirmeye gelince, onlar başarısız olursa benim açığa çıkma sorumluluğunu üstlenmem gerekecek. Ekip üyelerimizin, sivil personelimizin çoğu Kilise'nin içindendir.''

Klein sessizce dinledikten sonra merakla sordu, ''Gizliliği koruma konusunda neden bu kadar katısınız? Haberleri herkesin duymasını sağlayıp farkındalık yaratmak, benzer bir hatanın tekrarlanma şansını azaltmaz mı? En büyük korku, bilinmeyene karşı duyulan korkudur; biz bilinmeyenin bilinmesini sağlayabiliriz.''

''Hayır, insanlık hayal edebileceğinden daha aptaldır. Bunu yapmak, daha fazla kişinin bu eylemleri taklit etmesine, daha fazla kaos yaratılmasına ve vakaların daha ciddi bir hal almasına yol açar,'' dedi Dunn Smith.

Klein anlamıştı, ''İnsanların tarihten alacağı tek ders, insanların tarihten ders almadığı ve sürekli aynı trajedileri tekrarlamasıdır.''

''İmparator Roselle'in bu ünlü sözü gerçekten de felsefi anlamlarla dolu,'' dedi Dunn.

... İmparator Roselle böyle mi söylemiş? Bu ruh göçü kıdemlisi gerçekten de 'geç gelenlere' hiçbir tutum takınma şansı tanımıyor... Klein, Dunn'ın söylediklerini nasıl takip edeceğini bilmiyordu.

Dunn başını çevirip at arabasından dışarı baktı. Sokak lambasının loş sarımsı ışığı, medeniyetin ihtişamını gözler önüne seriyordu.

''... Ana kiliselerin yargısında da benzer bir söylem var. Katı gizliliğin ve sıradan insanların öğrenmesinin yasak olmasının sebebi bu olabilir.''

''Nedir?'' Diye sordu Klein ilgili bir şekilde, gizemleri araştırmaktan memnundu.

Dunn başını çevirdi, yüz kasları o kadar hafifçe hareket etmişti ki neredeyse görülmemişti.

''İnanç ve korku sorun getirir. Daha fazla inanç ve korku daha fazla sorun getirir ve sonunda her şey yok olur.''

Sonra iç çekti, ''Ayrıca, nimetler ve tanrıdan yardım için dua eden insanlar gerçek büyük sorunlarını çözemezler.''

''İnanç ve korku sorun getirir. Daha fazla inanç ve korku daha fazla sorun getirir...'' Klein sessizce tekrarladı ancak tam olarak anlamamıştı.

Sonrasında, bilinmeyenden gelen belirsizlik korkusu geldi. Dışarıdaki sokak lambaları tarafından oluşturulan karanlık gölgeler gibiydi. Işıksız karanlıkta, sanki duygusuzca bakan gözler ve kocaman açılmış ağızlar varmış gibi görünüyordu.

Taşıtın tekerlekleri Demir Haç Sokağı'nın sokaklarında dönerken ve at dört nala koşarken, Dunn sessizliği aniden bozup Klein'ı resmi bir şekilde davet etti.

''Bir sivil personel olarak bize katılmak ister misin?''

Klein aynı anda birden fazla şey düşünüyordu, kararsızdı. Düşündükten ve kararını verdi, ''Düşünmek için biraz zaman isteyebilir miyim?''

Bu meselenin ciddi etkileri olduğundan, aceleyle, pervasızca karar veremezdi.

''Sorun değil, yalnızca, Pazar'dan önce bana bir cevap ver,'' dedi Dunn başını sallarken. ''Tabii bunu gizli tutmayı unutma, Welch'le ilgili bilgileri de kardeşlerin dahil kimseyle paylaşma. Bu gizlilik ihlal edilirse, yalnızca onların başı belaya girmez, senin de özel bir mahkemeye çıkman gerekebilir.''

''Pekala,'' dedi Klein.

Araç yeniden sessizliğe gömülmüştü.

Demir Haç Sokağı'na girdiklerini ve neredeyse eve yaklaştıklarını gören Klein'ın aklına aniden bir soru geldi. Birkaç saniye tereddüt ettikten sonra sordu, ''Bay Smith, sivil personelin aldığı maaş nedir ve ne tür faydalardan yararlanabilir?''

Bu ciddi bir soruydu...

Anlık bir şaşkınlık yaşayan Dunn hemen gülümsedi, ''Bu konu için endişelenmene gerek yok. Fonumuz Kilise'nin ve polis departmanının garantisi altındadır. Yeni sivil perfonelin haftalık maaşı iki poun, on solidir. Risk ve gizlilik tazminatı olarak da ek bir on soli verilir. Toplamda üç pound. Bu, onaylanmış bir üniversite öğretim görevlisinin aldığı maaştan daha düşük değil.''

''Sonrasında, deneyimlerine ve katkılarına bağlı olarak maaşın yavaş yavaş artar.''

''Sivil personeller için genellikle beş yıllık sözleşmeler yapılır. Beş yıldan sonra, istemiyor olursan bırakabilirsin. Yalnızca ömür boyu gizlilik anlaşması imzalaman gerekir ve izin almadan Tingen'den ayrılmaman istenir. Başka bir şehre taşınmak istersen önce yerel Gece Kuşu'na başvurman gerekir.''

''Bu arada, hafta sonu yoktur ve yalnızca vardiyalı olarak çalışabilirsin. Görevde üç sivil personel olmalıdır ve Güney'e ya da Desi Bay'e tatile gitmek istersen meslektaşlarınla düzenleme yapman gerekir.''

Dunn konuşmayı bitirdiğinde at arabası da Klein'ın ve kardeşlerinin yaşadığı binanın önünde durmuştu.

''Şimdi anladım,'' Klein dönüp arabadan indi. Yanda durup dordu, ''Bu arada, Bay Smith, kararımı verdikten sonra sizi nerede bulabilirim?''

Dunn genizden bir kahkaha attı, ''Besik Sokağı'ndaki Hound Bara gidip patronları Wright'ı bul. Ona, bir görev için küçük bir paralı asker kiralamak istediğini söyle.''

''Ha?" Klein'ın kafası karışmıştı.

''Yerimiz de gizlidir. Bizden biri olmaya karar vermeden önce yerimizi sana söyleyemem. Pekala Bay Klein Moretti, size iyi geceler diliyorum," dedi Dunn gülümseyerek.

Klein şapkasını çıkarıp selam verdikten sonra at arabasının hızlanarak uzaklaşmasını izledi.

Cep saatini çıkartı.

''Klik,'' Basıp açtı ve saatin dördü biraz geçtiğini gördü. Sokakta rahatlatıcı, ferah bir esinti vardı. Sokak lambasının loş sarımsı ışığı çevreyi aydınlatıyordu.

Klein derin bir nefes alıp gecenin derin sessizliğini dinledi.

Bu bölge, gün içindeki en kalabalık ve gürültülü bölgeyken, gece de bir o kadar cansız ve sessizdi. Bu, sessiz gözlemlerle ve Welch'in yerindeki medyum seansıyla tam bir tezat oluşturuyordu.

Klein, keten gömleğinin arkasının ter, soğuk ve nemden sırılsıklam olduğunu ancak o zaman fark etmişti.