Çeviri: Miyav Miyav Düzenleme: Kharsmi

Ning Xi ifadesiz bir yüz ile böyle şok edici sözler söyleyen buz dağına benzeyen adama bakarken rüyadaymış gibi bir hissiyata kapıldı. Halsiz bir şekilde elini alnına götürdü, “Doktor...doktor nerede? Düşerken beynim hasar görmüş olabilir, halüsinasyonlar görüyorum…”

Yanındaki Lu Jingli’nin masum bir surat ifadesi vardı, “Ben düşmedim ama sanırım benim de beynim hasarlandı?”

O andan bir süre sonra her ne kadar şiddetli bir şekilde milyonlarca kez Ning Xi suistimal edilmiş olsa da önünde duran gerçeği kabul edemiyordu.

Küçük tavşanı kurtarmıştı, şimdi de babası ödemeyi bedeniyle mi yapmak istiyordu?

Bu başka birisi olsaydı sorun olmazdı. Bir nebze de olsa yakışıklı olsalardı o zaman buna romantik bir ilişkiymiş gibi yaklaşabilirdi bile.

Ama bahsettiğimiz Lu Tingxiao’ydu, ah Lu Tingxiao…

Görünüşe bakarsak, belirli bir tipi vardı ama Lu Tingxiao nasıl bir insandı? Sayısız eşi benzeri olmayan güzellikler gördüğü aşikardı.

Eğer ondan sadece elektrik aldıysa bu çok da şaşırılacak bir durum değildi. Eğer Lu Tingxiao yüzünü gördükten sonra onunla oyun oynamak istediyse, bunu da anlayabilirdi ama söylediği şey ‘Evlen benimle.’ idi ve bu pratik olarak korku filmine dönüşebilecek bir şeydi.

Daha da önemlisi...

Ning Xi ağzından kaçırarak “Sen gay değil misin?” dedi.

“Bwahahaha….” Lu Jingli yere düşene kadar kahkaha attı.

Lu Tingxiao’nun yüzü birden çaydanlığın altı kadar siyah bir renge büründü, bütün koğuş aniden siyah bulutlarla kaplandı.

Uzun bir aradan sonra Lu Jingli nihayetinde kahkahasını durdurmayı başardı, “Eğer abim gay ise o zaman Küçük Hazine nereden geldi?”

“Imm, taşıyıcı annelik, yapay dölleme?”

“Eğer abim gay ise neden seni bedeniyle mükafatlandırmak istesin?”

“Gerçek cinsel kimliğini gizlemek için?”

“Hahahahaha abi artık sana yardım edemem…”

“Ayrıca duydum ki...Siz ikiniz…” Ning Xi’nin bakışları iki kardeş arasında gidip geldi.

“Öhö öhö öhö….” Lu Jingli’nin ödü patlamıştı, “Hasiktir, bu tarz bir damak tadı benim için çok ağır! Ne kadar yakışıklı olsamda hem kadınlar hem de erkekler beni aşar…”

O anda fırtınanın merkezi olan bu adam yavaşça sandalyesinden kalktı, ince bacakları attığı her adımda Ning Xi’ye daha da fazla yakınlaşıyordu, “Jingli, Küçük Hazine’yi dışarı çıkar.”

“Ha? Ne istiyorsun abi?”

Lu Tingxiao yavaşça gömleğinin kolunu düzeltti, “Cinsel kimliğimi Xi hanıma kanıtlıyorum.”

Diğerlerinin bu karanlık ifadelerinin ve bakışlarının onu yok ettiğini gören Ning Xi o kadar korkmuştu ki yataktan düştü. Küçük Hazinenin arkasına doğru çekildi, yatağın altına girmesine ramak kalmıştı.

“Lu Bey, bunu ben başlatmadım, hepsi dışarıdan duyduğum saçmalıklardı! Bunları kaynağı neyse orada sorgulamalısınız! Ayrıca bana gerçekten ama gerçekten teşekkür etmenize gerek yok, eğer benden illa ki sizden bir şey istememi istiyorsanız, sizden benden bir şey istememi istememenizi rica ediyorum… Ah, özür dilerim yarın çok önemli bir seçmeye katılacağım, yollarımız kesişirse bir daha görüşürüz, olur mu?”

Ning Xi hızlıca ağzındakileri döktü ve odadan sıvışmaya yeltendi.

Fakat birkaç adım attıktan sonra Lu Tingxiao’nun o soğuk sesi arkasından duyuldu, “Gitmene izin verdim mi?”

Ning Xi o kadar korkmuştu ki ayakları titremeye başladı.

İşte şimdi hayatım sona eriyor!

Birkaç saniye sonra Ning Xi’nin ölümü bekler gibi görünen bakışları eşliğinde Lu Tingxiao kağıt ve kalem uzattı, “Ning hanımın başına Küçük Hazine’ye not bırakma gibi bir çorap örebilir miyim böylelikle uyandığında endişelenmesin.”

Sadece... Sadece bu kadar mı?

Ucuz kurtulmuştu!

“Tabii tabii tabii sorun yok! Binlerce not yazabilirim!” Ning Xi derin bir oh çekti ve kalemi alıp hızlıca bir şeyler yazdı.

Yazması biter bitmez, olayların akışı değişmeden koşuşturarak çıktı.

Kızın gidişini izleyen adamda çoktan yakalanmış bir avı izler gibi derin bir ifade vardı.

Ning Xi gider gitmez Lu Jingli abisine yanaştı ve konuya bodoslama daldı, “Abi, rüyada mıyım ben?Gerçekten Ning Xi’yi mi istiyorsun? Sabırın ta kendisi bile pes edecekti neredeyse ve sen hiçbir kızdan hoşlanmamıştın, ben bile senin bir şekilde meyilli…”

‘Meyil’ kelimesi çıkar çıkmaz abisi adeta o kelimeleri haykırdı: “Kapa çeneni.”

“Evet.” dedi Lu Jingli kısık bir sesle.

Gerçekten sormak istemişti! Merak ile dolu olan midesini bastırmaya çalışmak onu öldürme raddesine getirmişti!