Çeviri: Miyav Miyav Düzenleme: Kharsmi

Yoğun bir saat olduğu için trafik fenaydı. Vardığında zaten geç kalmıştı.

Chang Li ve Ning Xueluo seçmelerin yapıldığı binadan çıkarken ağızları kulaklarına varırmışçasına gülümsüyorlardı. Kendilerini tebrik eden bir kalabalıkla çevriliydiler.

Binaya doğru hızlıca giden Ning Xi’yi uzaktan gören Ning Xueluo 5 yıl öncekinin aynısı olan bakışlarıyla ona baktı.

Bir tanrının bir karıncaya tepeden bakması gibi bir bakıştı.

Ning Xueluo minivanına binip olay yerini terkederken arkasında bir toz yığını bıraktı. Ning Xueluo’nun gittiğini gören Ning Xi hızlıca binaya girdi.

Çok geç kalmamıştı!

Birden yürürken aynı zamanda neşeli bir şekilde sohbet eden bir grup insanla karşılaştı. Bu insanlar Cennetin Altındaki Yer seçmelerinin jüri heyetiydi.

Ning Xi başını eğerek “Üzgünüm, geç kaldım!” dedi.

Ning Xi’nin yollarını kapadığını ve konuşmalarını böldüğünü gören bir grup jüri üyesi bundan hoşlanmadıkları belli bir şekilde birbirlerine baktılar.

Kimse geç kalanları sevmezdi.

Yardımcı yönetmen düz bir suratla “Seçmeler bitti bile. Buraya koşturarak gelmenin anlamı ne? Gençler gün geçtikçe daha da güvenilmez oluyorlar.”

“Buraya başrol için gelmedim!” Ning Xi konuşmaya başladı.

“Oh? Buraya kadın başrol için gelmedin mi? Peki o zaman ne için geldin?” senarist merakla sordu.

“Buraya yardımcı kadın oyuncu Meng Changge için geldim! Bildiğim kadarıyla son seçmelerde bu rol için uygun bir oyuncu bulamadınız!” Senarist cevap vermeden önce Ning Xi başını kaldırdı..

Ning Xi’nin ani bir şekilde başını kaldırması ortamda beş saniyeliğine bir sessizliğe neden oldu. Soğukkanlı olan yardımcı yönetmen hayran kalmıştı.

Gördüğü şey kırmızı elbisesinin içindeki dolgun dudaklı, siyah bele kadar uzanan saçları olan, bembeyaz dişlere sahip bir kızdı. Onun bu parıltısı bu kadar canlı bir renkle kapatılamazdı hatta güzelliğini arttırmıştı bile.

Orada sakin bir şekilde duruyordu ama sanki hareket eden sislerle kaplı bir ormanda duruyor gibiydi. Binlerce yılca işlenmiş bir tilkinin ruhu gibi görünüyordu bu büyüleyici gözler insanın gardını düşürmesine ve bir anlığına güzelliğin sonsuz baharına düşmesine neden olurdu. İşlenişi tilki ruhundan olmuş olsa da aslında ayakları yere hiç değmemiş bir peri gibi duruyordu. Gözlerinin ışık saçan bir derinliği vardı.

“Adın ne?” Sanki güzel bir rüyada kaybolmuşlar gibi jürilerin çoğu ancak yönetmen Guo Qischeng konuştuktan sonra algılarını yeniden kazanabildiler.

“Ning Xi.”

Yönetmen Guo yardımcı yönetmen, senarist ve film yapıcısıyla bakıştıktan sonra “Seninle ilgili bir şeyler hatırlıyorum, sen Ayışığı’nın oyuncularındansın değil mi? Hazırlanmaya başlayabilirsin, yardımcı rol senindir! Çekimler başladığında seni haberdar ederiz!” dedi.

“Teşekkürler yönetmenim, iyi hazırlanacağıma söz veriyorum!” Ning Xi minnettarlığını ifade etmek için başıyla selam verdi.

Ning Xi’nin hedefi her zaman yardımcı kadın rol olmuştu.

Meng Changge karakterini tamamıyla anlamaya çalışarak bu rol için üç ay boyunca hazırlanmıştı. Tek bir bakışla bütün jüri üyelerini etkilemeye çalışmıştı.

Allahtan, bazı tersliklere rağmen başarılı olmuştu.

Ning Xi gittikten sonra yönetmen Guo “Her yerde bu role uygun oyuncu arıyorduk ve aramayı bıraktığımız vakit bu rol için en mükemmel olanını bulduk! Ayışığı Yapım ile anlaşmalı olmasına rağmen vasıfları yetersiz. Oyunculuk siciliyle onu başrol için bile düşünmezdim ama onun resimlerinden çok daha güzel olacağını hayal etmemiştim!” dedi.

Senarist Ye Linglong da heyecanını bastıramadı, “Daha da önemlisi, aurası tam olması gerektiği gibiydi o önden bakışı role oldukça uygun bir bakıştı. Meng Changge ulusun çöküşüne neden olmadan önce erdemli bir kadın komutandı. Güzel ve şuh bir kadın olabilirdi ama saf tavrını ve haleti ruhiyesini sürdürürdü. Asla kaba olamazdı. Seçmelere gelen bütün oyuncular genelev fahişesini canlandırır gibiydiler, burnumdan soludum resmen!”

“Haha, hemen de galeyana gelme sonunda beklediğimiz Changge’yi bulmadık mı?”

……

Aynı anda B şehrindeki İlk İnsanlar Hastanesinde.

Küçük tavşanın olduğu VIP olan hastane odasında bir kaos durumu hakimdi.

Küçük adam yalın ayak bir şekilde pencere eşiğine çıkmıştı. Hayal kırıklığına uğramıştı ve avazı çıktığı kadar bağırıyordu. Doktorların ve hemşirelerin onu ikna etme çabalarına rağmen aşağı inmiyordu.

Lu Jingli sanki kalbindeki en değerli insanmış gibi onu tatlı sözlerle ikna etmeye çalışıyordu ama ne yazık ki harcadığı onca çaba çocuk tarafından yok sayılıyordu.

Lu Tingxiao şirkete geri dönmüştü, başka seçenek kalmadığı için Lu Jingli onu aramak zorundaydı.