Çeviri: Miyav Miyav Düzenleme: Kharsmi

Lu Tingxiao kadının suratındaki şaşkın ifadenin gerçek olup olmadığını anlamaya çalışır gibi kadını sorgulayıcı bir şekilde süzdü.

Uzun bir aradan sonra sonunda kadının Küçük Hazine’nin kim olduğunu bilmediğine kanaat getirmiş gibiydi. Soğukkanlılıkla sordu, “Ne talep edersin?”

“Ha, ne talebi?” Ning Xi aniden çıkagelen bu kelimeleri anlayamamıştı.

“Abim sana Küçük Hazine’yi kurtardığın için teşekkür etmeyi ve bunun karşılığında ne talep ettiğini belirtmeni istiyor!” Lu Jingli’nin bütün yüzü ‘bu sefer yağlı kapıya kondun’ der gibi bir ifadeye bürünmüştü.

Bunu duyan Ning Xi’nin kafasındaki vitesler hızlıca dönmeye başladı ve dikkatlice konuştu, “Bana teşekkür etmenize gerek yok. Küçük Hazine’yi kurtarmış olabilirim ama o da beni kurtardı. Yardım çağırmak için dışarıya çıkmamış olsaydı, şu anda hala oraya kapatılmış bir vaziyette olurdum. Yani ödeşmiş sayılırız.”

Küçük prensi kurtardığı için şanslı olsa da ne cüretle bir ödül isteyebilirdi ki? Birisinin parası arttıkça, kendisine karşı komplo kurulması gibi paranoyakça hezeyanlara daha da yatkın oluyordu.Dahası, bahsettiği aşırı zengin birinci sınıf elit Lu ailesiydi, bütün olayı planlaması gibi bir duruma mahal vermeyip ondan şüphelenmemeleri şaşırtıcıydı. Lu Tingxiao’nun daha demin ona ne kadar temkinli baktığını nasıl fark etmezdi?

İlerde çıkabilecek güçlüklerden kaçınmak için aralarındaki ilişkiyi şimdiden kesmenin faydası vardı.

Ning Xi verdiği cevapta hiçbir sorunun olmadığını düşünüyordu ama Lu Tingxiao’nun yüzünde ve kalbinde korku patlamasına neden olan bir hoşnutsuzluk ifadesi vardı.

Yanlış bir şey mi söylemişti? Neden yüz ifadesi bu kadar ürkütücüydü?

“Abi, bu kadar korkunç bir ifade takınma! Minnettarlığını sunmak istediğini biliyoruz ama durumdan haberi olmayanlar halini görse intikam almaya çalıştığını sanardı!” Lu Jingli böyle bir güzelliğin korkmasına dayanamadı ve buzları kırmak için konuştu. Daha sonra Ning Xi’ye dönüp, “Abim insanlara borçlu olmayı sevmez, bir şeyler rica etmelisin! Kibar olmana gerek yok!”

İnsanları bir şeyler istemeye zorlayanlar da mı varmış bu hayatta?

Dudaklarının kenarı kıpırdadı, “Kibar olduğumdan değil, benim için gerçekten bir şeyler yapmanıza gerek yok. Söylediğim şey doğruydu inanmıyorsanız gidip kontrol edebilirsiniz.”

“Gerek yok.” Lu Tingxiao kısa ve öz şekilde konuştu. Yüzü tahammülsüzlük belirtileri göstermeye başlamıştı.

Lu Jingli konuştu, “Deponun güvenlik kamerası kayıtları var. Küçük Hazine kendisi girmiş gördüm zaten. Seni ise bar müdürü içeri kilitlemiş itiraf etti bile yani endişelenmene gerek yok senden şüphelenmiyoruz. Küçük Hazineyi kurtardığın için haydi bir şey iste bizden!”

Güzel, başladığımız yere geri döndük!

Ning Xi’nin başka bir seçeneği kalmamıştı. Lu Tingxiao’nun kuvvetli bakışlarına maruz kalmış bir vaziyette cesaretini toplayıp, “O zaman... Bana para vermeye ne dersiniz?”

Zenginler borçlarını basit ve doğrudan olan bu yolla çözmeyi severlerdi değil mi?

Lu Tingxiao sorunları parayla çözen tipteki insanlardan olmalıydı!

Para istemeseydi, başka bir şeyde gözü olduğunu düşünmeyecekler miydi? Para değilse, insanlar belki de?

Tam da Ning Xi öne sürebileceği en uygun isteğin bu olacağından emin olmuştu ki, Lu Tingxiao’nun yüzü daha da çirkinleşti.

D.N: Kızı bakarak öldürecek :D

Ning Xi ağlamanın eşiğindeydi. Neden bu kadar sessiz olmak zorundaydı ki? Söyleyecek bir şeyin varsa söyle gitsin! Birkaç kelime söylemek insanı öldürüyor muydu?

Çeviri makinesi olan Lu Jingli burnunu ovdu, “Abim sadece para vererek ödemenin fazlasıyla aşağılayıcı olduğunu düşünüyor!”

Ning Xi kalbinden bağırır gibiydi: Sorun değil! Aşağılayın beni!

Lu ailesinin durumu oldukça özeldi ve o anda uygun bir ricanın ne olabileceğine dair fikri yoktu. Tam çıkmaza girmek üzereydiler ki, Lu Tingxiao konuştu:

“Evlen benimle.”

Ning Xi bir dakikalığına dondu kaldı, neredeyse kendi tükürüğünde boğulacak şekilde şiddetle öksürmeden önce, “Öhö , öhö , öhö… Ne dedin sen?”

Sonunda öksürmesini durdurmayı başardıktan sonra şiddetli bir şekilde Lu Jingli’ye döndü.

İkinci Efendi, Lütfen dediklerini çevir!!!

Ama bu sefer sadece Ning Xi değil aynı zamanda Lu Jingli de şaşkınlıktan donup kalmıştı. “Abi, ne demek istiyorsun? Bu sefer ben bile çeviremiyorum!”

Ç.N: Hahah çocuk da hata verdi...

O anda talih gülümsedi ve Ning Xi’nin kafasında bir ampül yandı. Tereddüt eder bir şekilde, “Bana oğlunu kurtardığım için sen de bedeninle ödeme yapmaya karar verdiğini söyleme?”

Lu Tingxiao kafasını hafifçe eğdi. Kısa bir düşünceden sonra başını salladı, “Öyle yorumlayabilirsin.”