Çeviri: Miyav Miyav Düzenleme: Kharsmi

Beş yıl sonra...

Eton barının en üst katındaki boş koridorda....

Ning Xi gece boyunca birkaç yatırımcıya eşlik etmek için içmişti. Şiddetli baş ağrısı yüzünden ayılmak için temiz ve sessiz bir yer bulmak istedi ama Chang Li’nin onu takip edeceğini düşünmemişti. Onunla başa çıkmak için gücünü toplaması gerekiyordu, ”Chang kardeş, söylemek istediğin bir şey mi var?”

“Ning Xi, sormama izin ver, seçmelere kadın başrol olarak kayıt mı yaptırdın? Cennetin Altındaki Arazi??”

“Evet, neden?”

“Yarın gitmeye iznin yok!” Chang Li menajeri olmasına rağmen, bütün büyük eğlence şirketlerinin itip kakıştığı rol için seçmelere katılmasının önüne ket vuruyordu.

Ning Xi hiç şaşırmamıştı ve kaşlarını kaldırarak sordu: “Sebep?”

“Arkamdan iş çevirdin ve kafana göre hareket ettin ve bana sebebini sorma cüretini mi gösteriyorsun? Şirketin çoktan Ning Xueluo’yu ayarladığını bilmiyor muydun?"

“Bu pek de şirketin ayarlamalarıyla uyuşmamış gibi durmuyor.” Ning Xi hafifçe gülümsedi, “Ning Xueluo seni beni bulman için mi gönderdi? Bana adı bile bilinmeyen küçük bir aktrisin onun rolünü çalacağından korktuğunu söyleme.”

“Xueluo’nun rolünü çalabilecek kabiliyette olduğunu mu düşünüyorsun? Hala rüyalar alemindesin! Bak sana ne diyeceğim, boşuna çaba harcama. Ning ailesi bu film için 30 milyon yatırdı, Xueluo’nun rolü asla sallantıda olamaz!

“Niye bu kadar endişelisin o zaman?”

“Benimle çalışan bir sanatçı olduğun için sözlerime kulak asmalısın!” Chang Li yapılması zorunlu olan bir şeymiş gibi konuştu.

“Heh, yani Chang kardeş hala benim onun altında çalışan bir sanatçı olduğumu biliyor.”

“Ning Xi, seninle atışacak vaktim yok, şartları kabul etmeyip beni güç kullanmaya zorlamak senin hatan!”

Konuşmasını bitirdiğinde, Ning Xi arkasında güçlü bir esinti hissetti. Hazırlıksız yakalanan Ning Xi köşedeki deponun içine doğru itildi telefonu da elinden alındı.

Ani bir gümlemeyle kapı sıkıca kapatıldı.

……

Kapının dışındaki ayak sesleri yavaşça uzaklaştı.

Bağırmanın işe yaramayacağını bildiği için Ning Xi sessiz kalmayı seçti. Kapıya yaslanarak umursamaz bir tavırla yere doğru kaydı.

Şirkete ilk girdiğinde Ning Xueluo kendini kontrol edebilecek haldeydi ve Chang Li’ye en fazla bazı küçük kötü karakterler ayarlattırabiliyordu. Nasıl olduysa birden cesaretlenmeye ve fazla ileriye gitmeye başladı. Hatta o kadar bayağı bir taktikti ki uyguladığı...

Eğer bu sefer rolü almakta başarısız olacak olursa, Yıldızışığı Yapım’dan ayrılmanın bir yolunu bulması gerekecekti…

Karman çorman olmuş düşüncelerin arasında kulaklarına ince bir ses çalındı.

Yoksa bir fare mi vardı?

Ning Xi sesin geldiği yönü takip edip şöyle bir bakındı ve hayretlere düştü.

Kutu yığınlarının arkasında küçük bir çocuk gördü.

Bu küçük adam 4-5 yaşlarında görünüyordu, kusursuzca oyulmuş bir yeşim taşına benziyordu; beyaz, yumuşak, küçük bir tavşancık gibi... Korkudan titrek bir vaziyette köşede saklanıyordu, koyu gözleri sakıncalıkla ve teyakkuz ile doluydu.

Ah, neden bir barın deposunda çocuk olurdu ki?

Çocuğunu bara getirecek kadar çılgın bir müşteri olamazdı, değil mi?

“Hey, küçük tavşancık, sen kimsin bakalım? Buraya nasıl girdin?”

“Gizlice mi girdin?”

“Yoksa sen de mi buraya kapatıldın?”

“Şeker yer misin?”

Günün yarısını çocuğa sorular sorarak geçirdikten sonra bile çocuk hala sessizdi hatta korkutulmuş küçük bir yaratık gibi daha fazla titremeye başlamıştı.

Sonunda, Ning Xi konuşmayı bıraktı, bunun onunla hiçbir ilgisi yoktu nasıl olsa…

Böylelikle ikisi de, bir yetişkin ve bir çocuk, kendi köşelerine çekildiler.

O anda üzerlerindeki lamba parlak bir şekilde yanıp söndü.

Karanlıkta Ning Xi belli belirsiz bir gıcırdama sesi duydu. Dikkatlice dinledikten sonra, bunun diş gıcırdatma sesine benzer bir ses olduğunu fark etti.

Ning Xi farkında olmadan kendi kendine güldü ve küçük tavşancığa dönüp , “Karanlıktan mı korktun?” dedi.

Şiddetlenmeden önce gıcırdama sesi birkaç saniyeliğine durdu.

Ah, nasıl da korkmuştu?

Ning Xi kalkıp pantolonun alt kısmını temizledi ve küçük adama doğru yürümeye başladı...