Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

Gece geç saatlerde, İmparatorluğun üst sınıf bir villa bölgesinde, Ning Xueluo, rahatsız ve öfkeli bir ifadeyle oturma odasında dolaşıyordu. "Bütün gece bekledim ve şimdi bana bir kaza olduğunu mu söylüyorsun ?! Bana hiçbir şeyin yanlış gitmeyeceğini söylemiştin. Sana bir şeylerin nasıl yapılacağını öğretmek zorunda değilim, değil mi? Kalabalık şekilde oradaydınız ve Zhuang Keer'le yani bir kızla ve işe yaramaz Zhuang Rongguang'la baş edemediğinizi mi söylüyorsunuz! İşleri böyle mi hallediyorsun? "

"Velet! Zhuang Keer'in kardeşi uğruna Zhuang ailesinden kimseye asla haber vermeyeceğinden emindiniz ama şu anda benim ekibim ortada yok. Aşikar bir şekilde, Zhuanglardan birisi onlara yardım etti! Bu olayda üç adamımı kaybettim ve şimdi bana bağırıyor musun? "

Telefonun diğer tarafından gelen ses çok sinirliydi.

“Her neyse, buna neden olan şey beceriksizliğinizdi! Bu durumu benim için halletmelisin! "

"Zhuang ailesinden biriyle başlamak için ısrar etmek zaten bir riskti. Şimdi onları telaşlandırdığımız için, bu durumun içine daha fazla dahil olmamı mı istiyorsun? Bizden bu kadar!" Telefon görüşmesi sona erdi.

"Sen! Hey..hey!" Ning Xueluo telefonunu sinirle bir kenara fırlattı.

Ertesi sabah, güneş parlıyordu ve gökyüzünde kuş cıvıltıları vardı. Pembe çiçeklerin yaprakları dağlardan yollara rüzgarla esiyor ve havada hafif bir çiçek kokusu bırakıyordu .

Genellikle geç kalkan  Zhuang Rongguang bugün erken kalkmıştı. Sessizce İmparatorluktaki ünlü bir kahvaltı dükkanına gitti ve evdeki hanımlar için kahvaltılık aldı.

Zhuang Rongguang'ın gitmesinden bir süre sonra dışarıda siyah bir Maybach göründü. Arabadan Lu Tingxiao çıktı. Arka koltuğa gitti ve oğluna indirdi.

Küçük tavşan yere indiği anda kapıya doğru koştu. Girişe ulaştığında durdu. Boyu şifre kilidine yetişecek kadar uzun değildi.

Küçük adam utanmış bir şekilde babasına gitti ve yardım için babasına işaret ederek kollarını genişçe açtı.

Lu Tingxiao, oğluna sorgulayarak baktı. Kollarını bağladı ve hiçbir şey yapmadı. Niyeti belliydi.

Bana "Baba" de.

Akıllı küçük tavşan elbette anladı bunu. Bağırdı ve gözleri öfkeyle baktı.

Küçük adam aniden küçük siyah bir kumanda çıkardı. Birkaç kez tıkladıktan sonra, içeriden kapı açıldı.

"Hoş geldin, en tatlı ve annenin en sevdiği Küçük Üstat!" Robot Buharlı Tavşan onu selamladı.

Küçük tavşan başını okşadı, sonra babasına burnunun üstünden baktı.

Lu Tingxiao oğluna bakıp gülümsedi. Akıllı bir çocuğa sahip olmak kesinlikle zordu, ama sonuçta küçük adamdaki onun genleriydi.

Kapı açıldığında, küçük tavşan hızla içeri girdi.

Lu Tingxiao, oğlunun annesinin yatak odasının kapısını dikkatlice açtığını gördü, ancak garip bir şekilde içeri girmek yerine orada tereddütle durmuştu.

Ne oldu?

Lu Tingxiao gitti ve bir göz attı.

Daha sonra Ning Xi'nin yatağında iki şey gördü. Yatakta iki kişi vardı.