Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

Sarı saçlı adam kaşlarını kaldırdı. "Bebeğim, nereye gidiyorsun ?!" dedi.

"Sana parayı vermedik mi? Daha fazla ne istiyorsunuz?"

"Biz sadece kardeşini serbest bırakmayı kabul ettik. Seni bırakacağız diye bir şey demedik! " Sarışın, Zhuang Keer'ı iğrenç bakışlarıyla baştan aşağı süzdü.

"Ne demek istiyorsunuz?! Parayı zaten aldınız. Neden sözünüzde durmuyorsunuz ?! " Zhuang Rongguang anında sinirlendi.

Altın zincir kolyeli adam kıkırdayarak, "Haha, evet parayı bize verdiniz ama biraz geciktiniz, bu yüzden biraz faiz istemek hakkımız değil mi?"

"Faiz?" Zhuang Keer'in içini kötü bir his kapladı.

"Ne kadar aptalca bir faiz istiyorsunuz?! Bence siz bilerek sorun çıkarmaya çalışıyorsunuz! " Zhuang Rongguang o kadar delirmişti ki göğsü şişti ama Zhuang Keer onu geriye itti. Çok fazla kişilerdi. Onların aleyhine davranırlarsa zor durumda kalırlardı.

"Daha fazla mı para istiyorsunuz ? Daha fazlasını getirebilirim. Sadece biraz zaman tanıyın! " dedi Zhuang Keer.

Altın zincir kolyeli ve sarışın olan adam birbirlerine baktı ve garip bir şekilde gülüştüler. Sarışın çenesini tutarak önündeki kadına baktı. "Paraya ihtiyacımız yok. Gerçekten bu konuda hiçbir eksikliğimiz yok! Sadece bu gece burada bizimle kalmanız gerekiyor! O zaman bu faiz ödenmiş sayılır! "

Zhuang Rongguang daha fazla kendini tutamadı. Zhuang Keer'in onu tutmasını engelledi ve sarışın adama doğru koştu. "Piçler! Sizi öldürürüm!" diye bağırdı.

Ne yazık ki, bu küçük savaşçı bu insanlarla nasıl mücadele edebilirdi ki?

Kalabalığın arasında, yüzünde yara izi olan bir adam ona doğru gitti ve yumruk atarak onu yere indirdi. "Serseri! Kahretsin! Burada sorun çıkarmaya nasıl cüret edersin !? " diye bağırdı.

Aynı zamanda, siyah kolsuz bluzlu ve dövmeli bir adam Zhuang Keer'e doğru yürüdü ...

Zhuang Keer, Zhuang Rongguang'ın bu tür insanlarla bulaşacağını hiç düşünememişti ve şu an bir şey söylemek için çok geçti. Sadece geriye doğru adımlar atmaya başlamıştı ...

Ancak, o bir kızdı ve bunların hepsi büyük adamlardı. Gerçekten hiçbir şekilde kaçamazdı. Dövmeli adam onu kolundan yakalamadan önce birkaç adım atabilmişti. Onu çeteye doğru itti. Bu sırada paltosu açıldı ve ince geceliği göründü ...

"Eh, bu kız ne istediğimizi zaten biliyormuş! Böyle giyinmiş de öyle gelmiş ... " Bunu diyen dövmeli adamın gözleri şehvet doluydu ve herkes de gülmeye başlamıştı.

Zhuang Keer, Zhuang Rongguang'dan telefon aldığında onun parmaklarını keseceklerini duyduğundan ve 30 dakika içinde parayı toplaması gerektiğinden dolayı çok fazla telaşlanmıştı. Üzerini değiştirecek vakti nasıl olsundu ki? Sadece bir palto giyip çıkmıştı. Ayağındaki ayakkabıları bile değiştirmemişti. Terlik giyip çıkmıştı aceleyle ...

"Bırakın! Bırakın beni!" Zhuang Keer çırpınırken adama bir tokat attı.

Adam tokatı yer yemez sinirlendi ve Zhuang Keer'in kıyafetlerini parçalamaya başladı...

"Piçler! Hepiniz durun! Eğer korkmuyorsanız bana gelin! Kız kardeşime dokunmayın! " Köşede, Zhuang Rongguang, Zhuang Keer'in yere itildiğini görünce, tüm yüzü çökmüş bir şekilde bağırdı. Az önce dayak yemiş ve yerde yatmasına rağmen şimdi iki adama karşı delice savaşıyordu.

"Ona dokunmayın! Ona dokunmayın! Cesaretiniz varsa bana gelin! "

Zhuang Rongguang bu gücü nereden bulduğundan emin değildi. O iki adama alt etti ve Zhuang Keer'e doğru dövmeli adamı itmeye hazır bir şekilde koştu ...