Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

Ama adam anında öfkenlendi. Bunu izleyen adamlar genci yere indirmek için hızla koşarken, adam yumruklarını sıktı ve Zhuang Rongguang'a bağırdı...

"Rongguang!" Zhuang Keer parçalanmış kıyafetlerini tutarak tiz bir çığlık attı.

Bir sonraki dakikada dövmeli adam Zhuang Keer'e tokat attı ve daha sert bir şekilde saçlarından tutarak onu bir köşeye doğru sürükledi. "Orospu! Ne için bağırıyorsun !? Buraya gel! Sana daha sonra çığlık attıracağım! "

"Kardeşim! Kardeşim! Bırakın onu ... ah !!! " Zhuang Rongguang birkaç adam tarafından kuşatılmış dövülüyordu. Yavaş yavaş sesi kesilmeye başlamıştı. Bakışlarını sadece Zhuang Keer'in çekildiği yere sabitleyebilmişti ve gözleri gözyaşlarıyla dolmuştu.

Kız kardeşi Zhuang Keer'in elbiseleri zorla çıkartılıp ona tecavüz edilmeye zorlanırken çaresiz bir şekilde sadece bakabiliyordu. Zhuang Rongguang, kalbinin patlamak üzere olduğunu hissetti. Sesi zaten kısılmıştı, sadece kapana kapılmış bir hayvan gibi zayıf bir şekilde bağırabiliyordu, "Kız kardeşime dokunmayın! Ona dokunmayın ... kız kardeşime dokunmayın ... Ona dokunmayın ... "

Hiç kendisinden bu kadar çok nefret etmemişti! Kendinden nefret ediyordu!

Kendini öldürmek istiyordu!

Kendini bir bıçakla öldürebilmeyi diledi!

O bir hayvandı ...

Bir hayvan!

...

Deponun girişinde, altın zincir kolyeli adam, sarışın adamın sigarasını yaktı ve endişeli bir ifadeyle şöyle söyledi: "Sanırım bu kadarı yeterli. Bu aşırıya kaçmaz mı? Patron onları sadece biraz korkutmamızı söyledi! " 

"Niçin telaşlanıyorsun? Onları korkutmamız gerekiyorsa en iyi şekilde yapmalıyız bunu! Patron, bunların gönlünü kazanmak için güzelliği kurtaran kahramanı oynamak istediğini söylememiş miydi? Bu yüzden bu oyunu daha gerçekçi hale getirmeliyiz. Bu şekilde daha etkili olur! " Sarı saçlı adam sessizce böyle söyledi.

Altın zincir kolyeli adam Zhuang Keer'e baktı ve sinsice sırıttı. "Korkarım ki eğer böyle devam edersek, Eski K kendisini tutamayacak. Bu yavru gerçekten çıtır! "

"Haha, eğer dayanamazsa ... o zaman dostlarımızın biraz eğlenmesine izin vereceğiz!" Sarışın adam, kontrolünü kaybetmeye başlayan ve alaycı olan dövmeli adama baktı.

Altın zincir kolyeli adam anında onu azarladı ve "Hey, uğraşma! Bu Zhuang Liaoyuan'ın kızı! " dedi.

“Uff, ee n'olmuş Zhuang Liaoyuan'ın kızıysa?” Sarışın adam rahatça telefonunu çıkardı ve patronu aramaya hazırlandı.

Tam o anda beklenmedik bir şekilde kapının girişinde aniden bir kişi ortaya çıktı. Yüksek topuklu ayakkabı, kırmızı şarap rengi elbise, siyah bir trençkot giymişti ve uzun ve kırvırcık saçları omuzlarına değiyordu.

Çekici bir kadındı.

Altın zincir kolyeli adamın sigarası ağzından yere düşerken, sarışın adam da telefonla birini aradığını unutmuş gibiydi. Zhuang Keer'in kıyafetlerini parçalayan adam bile kadına şaşkınlıkla bakakalmıştı.

"Xiao Xi, kaç! Çabuk kaç! Çabuk buradan kaç! Kaç!"

İnsanların fark etmediği bir sırada Zhuang Keer cep telefonunda rastgele bir numaraya basıp yardım içim bir mesaj göndermişti. Ancak, Ning Xi'nin numarası olduğunu fark ettiğinde mesaj attığına pişman olmuştu ve Ning Xi'nin onun yüzünden tehlikeye girmesini istememişti...

En çok endişe ettiği şeyin zaten başına geldiğini kim bilebilirdi ki?

Ning Xi'nin gerçekten yalnız geldiğini görünce Zhuang Keer hemen alarma geçti ve hemen kaçması için bağırdı.

Dükkanın yıkık girişinde ve loş ay ışığıyla, kadının siyah trençkotu rüzgardan uçuşuyordu. Gözleri, Zhuang Keer'i öylece parçalanmış kıyafetleriyle görünce çılgına döndü.

Sarı saçlı adam Ning Xi'ye sapıkça baktı. "Eh, başka bir kızımız daha oldu? Çok güzel! Sadece paylaşmak konusunda tartışabiliriz! "

Bunu söyler söylemez rüzgar şiddetli bir şekilde esti ve o adamı yere yığdı. Sarışın adam yerde hareketsiz kaldı. Aslında yediği tekmelerden bayılmıştı.