Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

"Endişelenme, önce içeri gir, sonra konuşursun." Lu Tingxiao hızla kızı içeri sokup onu koltuğa oturttu ardından bir bardak sıcak süt koydu.

Ning Xi bardağı tutup bir şey söylemeden önce bir süre bomboş baktı bardağa. "Büyükbabam en çok bana değer veriyor, Lu Tingxiao. Sevgilim gibi davranacak birini bulmam.... ya da kiralamam ve büyükbabamla tanıştırmam lazım, böylece gözleri açık gitmez."

Lu Tingxiao "Neden beni götürmüyorsun?" diye sordu.

"Uhh.. seni... götürmek mi?" Ning Xi şaşırmıştı.

Lu Tingxiao da mutlu gözükmüyordu. Hiç düşünmemiş miydi onu?

Ning Xi hızla düşünüp, "Um, demek istediğim eğer seni götürürsem... büyükbabam güvende hissetmez bunun yerine şok olur..."

"Öyle bir durumda, başka birini götürürsen hiç inanmaz. Sadece beni götürebilirsin." Lu Tingxiao'nun ses tonu sertti.

"Mmm.. öyle mi dersin?"

"Beni götürmezsen, kimi götüreceksin?" Lu Tingxiao sormak için ona döndü.

Ning Xi güçsüz bir şekilde ona baktı. "Dürüst olayım mı?"

"Mmm."

Ning Xi kafasını kaşıdı. "Aslında..... örtmeye yardımcı olması Xi Shiqing'i götürmeyi istiyorum çünkü onun kimliği daha uygun, artı olarak Büyükbaba onu her zaman çok sevmiştir, bu yüzden...."

Cümlesini bitirmeden Ning Xi tehlike kokuları almaya başlamıştı bile. Hızla Lu Tingxiao'nun koluna yapışıp "Hey, bence Büyükbaba seni daha fazla beğecenek! Hadi gidelim, yarın götüreceğim seni!" dedi.

Lu Tingxiao bir bakış attı ona.

Tabii ki de, endişesinin yerinde olduğunu biliyordu. Kimliğiyle, yaşlı adamın samimiyetine inanması zor olurdu. Hatta kabul etmeme gibi bir olasılık bile vardı.

"Endişelendiğin her şeyi halledeceğim." Lu Tingxiao kıza baktı ve onu rahatlattı.

"Ancak, sevgiliyi halletsek bile, torun isteği karşılanmayacak...." Ning Xi mırıldandı, "Şuan yapsam bile zamanında yetişmez!"

Ning Xi bunu söyler söylemez hızla bir şey düşünüp heyecanla ayağa kalktı, "Lu Tingxiao, uhhh.... Küçük Hazine'yi ödünç alabilir miyim?"

"Gerek yok."

"Ah? Ne demek yani? Ödünç vermiyor musun?"

"Ödünç almaya gerek yok, o senin, istediğin gibi kullan."

Ning Xi o kadar duygulanmıştı ki ağlamaya başladı. "Yaptığımın doğru olduğundan emin değilim.... ancak şunu biliyorum ki.... eğer bir şey yapmazsam bundan çok pişman olacağım..."

Büyükbabasının gözleri açık gitmesine izin vermesinin hiç bir imkanı yoktu.

...

Bu yüzden, sonraki sabah, Ning Xi Lu Tingxiao ve küçük tavşanı hastaneye götürdü.

Lu Tingxiao büyük ihtimalle her şeyi önceden ayarlamıştı. Bekleme salonu oldukça sessizdi, etrafta kimsecikler yoktu. Bir doktor bizzat onlara yolu gösterdi.

"Doktor, büyük babam nasıl? Bugün bir daha iyi mi?" diye sordu Ning Xi.

Doktor ağır ağır başını salladı. "Çok kötü, sersemlik durumu devam ediyor. Eğer durum böyle kötüleşmeye devam ederse korkarım ki... iki gün içerisinde..."

"Ne?" Ning Xi'nin ifadesi aniden değişmişti.

İlk başta Küçük Hazine konusunda yalan söylemekten çekiniyordu ancak şimdi, başka şeyler hakkında endişelenemiyordu.

Ning Xi derin bir nefes aldı ve kapıyı açtı.

"Büyükbaba, seni görmeye geldim!"

Hasta yatağında, yaşlı adam dünden kötü görünüyordu. Ning Xi'nin sesini duyunca, çok az gözlerini kaldırabildi. "Xiao Xi..."