Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Zhuang Lingyu bunu söyleyip soğuk bir şekilde Ning Yaohua'ya baktı. "Eğer kan bağını bu kadar önemsiyorsan, tıpkı kardeşin gibi olabilir ve genç kızları maile bırakmak için dışarıya kayabilirsin!"

Ning Yaohua aninden panikleyip onu avuttu, "Hey, ne saçma sapan konuşuyorsun? Nasıl öyle şeyler yapabilirim ben?! Sana karşı olan hislerimden hala emin değil misin?"

İki insan kısık sesle konuşurlarken, Ning Xueluo elinde çorba kasesiyle mutfaktan dışarı çıktı.

"Anne,Baba... hala sinirli olacağınızdan endişelenip size beyaz zambak tohumu aldım uyumadan önce içmeniz için! Daha iyi hissedeceksiniz. Büyükbaba zaten gözetim altında, o yüzden ikiniz sağlığınıza dikkat etmelisiniz!"

Zhuang Lingyu hızla çorbayı aldı aşkla ona baktı. "Aw, tamam... iyi çocuk, bugün çok yorulmuş olmalısın. Moda haftasıyla meşguldün, sonra işin biter bitmez hastaneye geldin hiç dinlenmeden. Biraz dinlenmen lazım! Bırak işleri hizmetçiler yapsın!"

"Anne, iyiyim, yorgun değilim!"

Zhuang Lingyu şefkatle iyi yetişmiş kızına baktı ve iç çekti. "Xueluo, yaşlı adam bu sefer dayanamayacak büyük ihtimalle. O zaman şirkete girmen gerekecek, tek endişem daha meşgul olup daha fazla yorulman!"

Ardından, Ning Yaohua'ya kesin olmayan düşüncelerden vazgeçmesini işaret eden bir bakış attı.

Ning Yaohua sadece sessiz kalabilmişti. Sonuçta, şu anki pozisyonu sabit değildi ve hala Zhuang Lingyu ve Su ailesine güvenmek zorundaydı.

Ning Xueluo bunu duyduğunda, gözlerindeki mutluluk dağıldı ve hızla "Anne, hala gencim. Gerçekten sıkı çalışmak için en iyi zaman bu. Biraz zorluktan bir şey olmaz. Bunun yanında, Baba ve Anneye yardım edebildiğim sürece, zaten çok mutlu oluyorum!"

Zhuang Lingyu eline dokunup, "En sadık olanın sen olduğunu biliyorum. Sonsuza kadar kızım olacaksın. Tüm bunları hakediyorsun. Ben burada olduğum sürece, kimse seni küçümseyemez!" diye cevap verdi.

Ning Yaohua öksürdü, "Doğal olarak aynısı benim içinde geçerli!"

Ning Xueluo hıçkırığında boğuluyordu, "Teşekkür ederim, Anne. Teşekkür ederim, Baba... geçmişimi öğrendiğimden beri, korkudan titriyorum, sanki dünyanın yükü omuzlarımdaymış gibi. Neyi yanlış yaptığımı gerçekten bilmiyorum. Aniden bir gece de evim artık evim değil, deliler gibi sevdiğim ailem ailem değildi.... Ben..."

Zhuang Lingyu kalbi sökülüyormuş gibi hissetti, "Tabii ki öyle değil, Baba hala baban, ben de hala annenim. Bunlar asla değişmeyecek!"

Ning Yaohua da duygulanmıştı. "Seni biz büyüttük. Öz çocuğumuz değilsen ne olacak? Kalbimizde, çok uzun zamandır gerçek kızımızsın sen bizim! Dışarı da çok fazla evlat olamayan çocuk var, öz olanlar bile öyle ve senin yarın bile etmezler!"

"Sen bizim onurumuzsun, Ning ailemizin şanslı yıldızısın, unuttun mu? Bir daha böyle aptalca düşüncelere kapılma!"

...

Gece geç saatler, Platinum Sarayı'nda.

Ning Xi evine dönmeye hazırlanmıştı ancak kendisini yolda bulmuştu.

Saat geç olmuştu bu yüzden Lu Tingxiao'nun uyuyup uyumadığından emin değildi...

Ning Xi kapı kendiliğinden açıldığında dışarıda tereddüt içindeeydi.

Lu Tingxiao kapıda pijamalarıyla duruyordu. "Ning..."

Cümlesini bitiremeden Ning Xi çoktan kucağına atlamıştı.

"Ne oldu?" diye sakince sordu Lu Tingxiao.

Ning Xi onu gördüğünde sonunda tüm ağır yüklerinden kurtulmuş ve boğuk bir sesle, "Büyükbabam hasta. Bu sefer çok ciddi, doktor belki bu sefer kurtulamaz demiş..." dedi.