Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

“Benim neyim varmış? Standartlarım hiç de yüksek değil, tamam mı? Zamanında sana nasıl birinden hoşlandığını sorduğumda, gökkuşağının üstünde yürümesi gerektiğini bile söyledin!”

Lu Jingli dudak büktü, sonra aniden bir şey düşündü ve ona baktı: “Doğru, bak aklıma ne geldi. Neden kardeşimi senin için kızı tavlamaya getirmedin!? Daha da uygun bir seçenek olurdu, böylece yedi güne ihtiyacın olmazdı. Bir göz kırpması yeterli olurdu! Sadece bana emir yağdırmayı biliyorsun!"

Ning Xi, Lu Jingli salakmış gibi ona baktı ve: "Ahh! Kardeşinin başı bağlı ​​ve bunu ona yasakladım!" dedi.

“...Eğer bana işkence yapmaya devam edersen, bunu yapmayacağım!”

Ning Xi hemen Lu Jingli'nin kafasını okşadı ve dedi ki: "Oh, oh, oh, artık sana işkence yapmayacağım, iyi ol! Senin için yazdığım senaryoyu okudun mu?"

Lu Jingli, Ning Xi bunu söyleyince sinirlendi: “O nasıl bir senaryoydu? Hiç yaratıcı bile değil! Bu kızı tavlamanın zor olduğunu söylememiş miydin? Gerçekten işe yarayabilir mi?”

“Diğer insanlar için zor! Endişelenme! O sadece bir kız ve çocukları olan bir kadını bile tavlayabilirsin! Git, Pikachu!” Ning Xi, Lu Jingli'nin omzuna vururken cıvıldadı ve sonunda işi halletmek için aylak adamı itti.

Sahnede, Yang Shirou piyano çalıyordu.

Ning Xi, Lu Jingli'ye sahnedeki Yang Shirou'ya doğru yürürken elinde tutacağı, içten içe saflığı ve masumiyeti temsil eden tek bir tane beyaz gül bile vermişti.

Lu Jingli'nin kulağında, Ning Xi'nin kendisine uzaktan talimat verdiği bir bluetooth kulaklık vardı: "Git, büyüleyici gözlerini veya başka bir şey istemiyorum. Sadece gülü piyanonun üzerine koy ve bugünkü görevin tamamlanmış olacak!"

Ning Xi, Lu Jingli'nin oyunculukta çuvallayacağından korkuyordu, bu yüzden gözlerini ona kilitledi.

Neyse ki, Lu Jingli'nin performansı kötü değildi. Yang Shirou bir şarkı çalmayı bitirdiğinde, bir beyefendi gibi gülü piyanonun üzerine bıraktı ve geri dönmeden önce onu sevgiyle onurlandırmak için büyüleyici gözlerini bile kullandı.

Ning Xi, Yang Shirou'nun ifadelerini gözlemledi: şaşırmış, şok olmuş, üstü kapalı şüphe ve coşkulu neşe, sakin ve kayıtsız gibi davranmaya çalışıyordu...

Temel olarak tüm beklentilerini gösteriyordu.

"Tamam, bitti! İş bitti! Sana barbekü yapacağım!" Aynı zamanda, Ning Xi ayağa kalktı ve Lu Jingli'ye yetişmek için restorandan ayrıldı.

Lu Jingli mutsuz bir şekilde mırıldandı, "Hala çok basit olduğunu düşünüyorum. Benim gibi  birinci sınıf bir adamı, bir sivrisinek avlamak için mi böyle seferber ettin?"

Ning Xi, onu sabırsızca azarladı: "Dövülmek mi istiyorsun? Kolay olması iyi değil mi? Sana inekler ve atlar gibi emir vermemi mı istiyorsun? Hala müstakbel kayın biraderimsin. Seni çukura atmıyorum, nasıl işkence edebilirim? "

“Bu sözler nazik olsa da... neden tekrar işkence görüyormuşum gibi hissediyorum?”

Western restoranından ayrıldıktan sonra, yol kenarında uğrayabilecekleri bir büfe buldular ve kızarmış tavuk ve bira sipariş ettiler.

“Gerçekten daha çapkın olmaya ihtiyacım yok mu? Aksi takdirde, kim olduğumu nasıl bilecek?” Lu Jingli hala endişeyle mırıldanıyordu.

“Ne biliyorsun? Kimliğini açıklamak senin için çok düşük seviye bir hareket. Bütün ihtişamın orada ortaya çıktı. Kesinlikle kendisi öğrenmeye çalışacak! Yarın ya da ertesi gün, sadece bu saatte gelmeye devam et ve her geldiğinde, ona sadece beyaz bir gül vermelisin. Dördüncü gün, doğru zaman gelmiş olacak, o zaman ona 99 gül ver, sonra tüm restoranı ikinize ayırıp onunla bir yemek ye. Tabii ki de çiçekler ve restoran için harcanacak olan parayı ben karşılayacağım!"