Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Jingli bağırdı. “Gerçekten elinden geleni yapıyorsun. Başarısız olursan ne yapacağını hiç düşünmedin mi?”

Ning Xi omuz silkti ve soğukkanlılıkla: “O zaman ne yapabilirim? Sadece öfkemin geçmesi için seni döverim.” dedi.

“Hey! Daha az önce sevgili kayınbiraderin olduğumu ve bana işkence etmeyeceğini söyledin!”

İkisi bir süre sohbet etmeye devam etti ve Lu Jingli, parmaklarıyla sayarken aniden irkildi: "Ölü! Ölü, ölü, ölü!"

"Neden ölüsün?" Ning Xi onu şaşkınlıkla izledi.

"Bugün kardeşimle olan ilişkinizin yedinci günü! Yedinci gün değil mi?" Lu Jingli sanki kıyamet üzerlerinde çöküyormuş gibi görünüyordu.

“Evet, bunun nesi var?” Ning Xi hala şaşkındı..

Lu Jingli, elindeki butu bıraktı ve konuştu: "Xiao Xi Xi...  Ben... ziyafetini ya da pirinç ve domuz kaburgalarını istemiyorum. Kardeşimden ayrılmayabilir misin? Kardeşim senden gerçekten hoşlanıyor! "

Ning Xi bu konuda şaşırmıştı. “Ne? Sadece birkaç yudum bira içtin. Hemen sarhoş mu oldun? Ne zaman kardeşinden ayrılmak istediğimi söyledim?”

Lu Jingli ağlamak istiyormuş gibi görünüyordu. “Ama, bu zaten yedinci gün! Bundan önce çıktığın tüm erkekler, yedinci günün ötesine geçmedi, değil mi?”

Ning Xi’nin dili tutulmuştu. Hiç şüphe yok ki Lu Tingxiao'nun birdenbire rastgele beşinci gün olayını kutlaması şaşırtıcı değildi. Lu Tingxiao hakkında her zaman garip bir şey olduğunu hissetmesine şaşmamalı...

Bu adam bu fikri içerlemeyecekti, değil mi?

Diyecek kelime bulamadı...

İmparatorlukta altı yıldızlı bir otelde.

“Aiya, Guan, kardeşim, uzun zamandır görüşemedik!” Lu Chongshan, adamın elini sıkmak için heyecanla kalktı.

Guan Rui’nin de ağzı kulaklarındaydı ve kahkaha attı: "Kardeş Lu, uzun zamandır birbirimizi görmedik. Pek değişmemişsin, hala her zaman olduğun kadar gençsin! Tek bakışta endişelenmediğini anlayabiliyorum!"

“Hayır, her iki oğlumuz da endişelenmeye değer, sizin kızınız kadar düşünceli değiller!” Yan Ruyi, Guan Ziyao'nun kolunu şakacı bir şekilde dürtüp, memnun görünüyordu: "Kızınız Ziyao daha da güzelleşiyor!"

İki aile selamlaştıktan sonra yemek masasına oturdular.

“Zihao bu sefer geri dönmedi mi?”

“Hayır, bizi eve gönderdikten sonra hemen gitti. Şirketi orada bırakamaz!”

“Ziyao'nun ikinize de eşlik etmesi iyi bir şey!”

"Evet!"

“Bu kız, harika biri! Daha yeni bir MBA(İşletme Yüksek Lisansı) aldığını duydum. Bu kadar genç bir kız ama çok gelişmiş! Bu hiç de kolay değil!” Yan Ruyi övmeyi bırakamadı.

Ebeveynler sohbet ederken, Guan Ziyao ve Lu Tingxiao da mutlu bir şekilde konuşuyorlardı.

“Tingxiao, Gao Zhuo'yu hatırlıyor musun? Öğrenci konseyi başkanı olan lise arkadaşımız.” Guan Ziyao rastgele bir konu başlattı. Yedi yıl boyunca uzak kalmasına rağmen, birlikte sayısız hatıraları paylaşıyorlardı, bunlar silinemeyen şeylerdi.

"Mmm."

"Bundan önce, Gao Zhuo teknoloji stoklarına yatırım yaptı. Sonunda her şeyini kaybetti." Guan Ziyao iç çekerek konuştu.

“Teknoloji üretimi olmasına rağmen, birçok teknoloji şirketinin savunma kapasitesi sınırlıdır, bu nedenle nihai galibi erken belirlemek çok zordur. Hisselere mantıklı bir şekilde değer biçmek çok zordur.”

“Gerçekten de riskler var. Ek olarak, iki tür daha var, çok fazla fona ihtiyaç duyan ancak kar için çok az potansiyele sahip olan şirketler ve çok genç olan şirketler. Genellikle dahil olmaya cesaret edemem.”

"İstisnalar da var."