Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Xinyan hala rahatsızdı ve Lu TingXiao onlara dönüp buz gibi soğukkanlı bir şekilde: “Eğer onu tanıtma şeklim yeterince açık değilse tekrar edeyim. O sizin yengeniz. 

(E.N : O senin yengen yengen :D ) Tavrınıza dikkat edin.” dediğinde nutku tutulmuştu.

Bundan önce kızı onlara gelecekteki yengeleri olarak tanıtmıştı. Şimdi ise yengeleri olduğunu söylüyordu!

Gerçekte bu kadınla kesinlikle evleneceğini belirtiyordu! Bu Lu Xinyan ve diğerlerini onunla uğraşmamaları konusunda uyarmak içindi.

Bunu söyledikten sonra Ning Xi’yi alıp gitti.

Arkalarında, Lu Xinyan’ın rengi soldu. Gerçekten yengesi! Dalga mı geçiyordu? Gerçekten bu kadınla evlenmeye mi hazırlanıyordu?

Bu sefer Ning Xi dünyayı sallayan keskin nişancılık becerilerini konuşturduğu için herkesin ona karşı tavrı büyülü bir şekilde değişmişti.

“Gerçekten, Efendi Xiao’dan şüphe etmemliydik… Bu kız tek bir karşılaşmayla hepimizi büyüledi. Lu Tingxiao’nun aklını başından aldığına şüphe yok!”

“Kesinlikle, o nişancılık, vay canına… harikaydı! İlk seferinde kulaklıkları ve koruyucu gözlükleri takmadığını hatırlıyorum. Hedefe bakmadı bile. İkinci seferde, hedef de almadı. Öylece üç atış yaptı ve kalp şekli yaptığı son hamlesi daha da olağanüstüydü… en son Tümgeneral Zhuang bile şok olmuştu. Bu kadın gerçekten C sınıfı bir oyuncu mu?”

“Kim bilir!?”

“Bu kadar büyütecek ne var? Tamamen işe yaramaz değilmiş, bir tane yeteneği varmış!” Lu Xinyan, Guan Ziyao’nun koluna girdiği sırada mırıldandı: “Kardeş Ziyao, onların seviyes,ne düşme! Bu sadece herkesi kandırmak için yaptığı bir numaraydı!”

Guan Ziyao oldukça düşünceli görünüyordu. O kadını küçümsemiş gibi görünüyordu. Ancak biraz sonra yüzü yine eski kibirli ve kayıtsız haline döndü. Bu sefer sadece onu küçümsediği için böyle bir hata yapmıştı.

Lu Tingxiao gittikten sonra, Mo Lingtian sessizce Guan Ziyao’nun yüz ifadelerini izledi. Bakışları durmadan değişiyordu. Sonunda, onu bir köşeye çekti.

“Ne oldu?” Guan Ziyao kaşlarını çatıp sordu.

Mo Lingtian bir elini belini diğerini alnına koydu. Aynı noktada daireler çizdi, sonra asabi bir ifadeyle sordu: “Bunu soran ben olmalıydım! Senin neyin var? Bugün çok tuhaf davranıyorsun! Ne yapmaya çalışıyorsun?”

“Ne yapmaya çalıştığımı sanıyorsun?”

“Lu Tingxiao’dan hoşlanıyor olabilir misin?” Mo Lingtian istemsizce yumruğunu sıktı: “Bunca zamandır onu sadece iyi bir kardeş olarak görmedin mi?”

“Bunun nedeni daha önce doğru zamanın gelmemiş olmasıydı.”

“Demek gerçekten Lu Tingxiao’yu sevdiğini söylüyorsun?” Mo Lingtian'ın ifadesi aniden değişti ve ses tonu ciddileşti. “Ama şimdi bir kız arkadaşı var, peki ne yapmak istiyorsun? Burda üçüncü tekerlek mi olmak istiyorsun?”

“Sadece bir kız arkadaşı var. Adil bir mücadeleye hakkım var.”

“Sen çıldırmışsın...” Mo Lingtian birdenbire önündeki kişiyi sanki hiç tanımıyormuş gibi hissetti.

Guan Ziyao duruşunda kararlıydı: “Sadece benim olanı geri alıyorum.”

Kendini bildi bileli aklında sadece bir kişi vardı. Ve o kişi, Lu Tingxiao idi.

Aynı IQ'ya sahiptiler, aynı ilgi alanlarına ve hobilere, aynı aile geçmişine ... Bunların hepsi onları olağanüstü uyumlu kılıyordu.

Bu yüzden hiç acele etmemişti. Her zaman aralarında mükemmel bir kimya olduğunu, birlikte olmalarının kaderleri olduğunu düşünmüştü.

Bu yüzden, yıllarca başka bir yerde olmasına rağmen, bundan hiç şüphe duymamıştı.

Hiç aklına gelmemişti ...

Geri döndüğü anda, o ana kadar kaderlerinde olan şey aniden beklenmedik bir şekilde değişmişti.

Ancak, önemli değildi. Beklenmedik bu değişikliği tersine çevirecekti.