Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Ning Xi adamın kederli ifadesini görmeye dayanamamıştı. "Kardeş Zhizhi, ona yardımcı olamaz mısın?" 

Ling Zhizhi bir süre sessiz kaldı ve sonra, "Üzgünüm, Kardeş Ming, ama olay şu ki ben de onu nerede bulacağımızdan emin değilim." dedi.

Cümlesini bitirir bitirmez Lei Ming bayıldı.

Ning Xi Ling Zhizhi şaşkınlık içinde birbirlerine baktılar ve sonra tüm güçlerini kullanarak Lei'yi koltuğa taşıdılar.

Ning Xi sinirle "Ne olacak şimdi Kardeş Zhizhi?" diye sordu.

Ling Zhizhi'nin gözlerinde zorluk ışıkları yanmıştı. Sonunda buyruk bir sesle, "Kardeş Ming'e göz kulak ol ve ambulansı ara. Jiang Muye'yi arayacağım ben." dedi.

Ning Xi kafasını salladı. "Tamam!" 

Ling Zhizhi gittikten sonra Ning Xi ambulansı arayacakken Lei Ming aniden hareketlenip koltuğa oturdu.

Ning Xi dehşete kapılmıştı. "Ne?! Neler oluyor? Kardeş Ming... gerçekten bayılmadın mı?"

Lei Ming kapıya baktı ve Ling Zhizhi'nin gittiğinden emin olduktan sonra kafasını salladı. "Mmhmm, rol yapıyordum. Yapmasam Zhizhi asla yardım etmezdi bana!"

Ning Xi dut yemiş bülbül gibiydi. "Abartmıyor musun?"

Lei Ming suçluluk dolu bir ifadeyle Ning Xi'ye baktı. "Ben de böyle yapmak istemezdim ama beni buna mecbur bıraktı! Ona ne olduğundan emin değilim. Son zamanlarda kötü bir haldeydi, bir gün de üç asistanını kovdu, beni delirtiyordu!"

Lei Ming konuşurken Ning Xi'ye baktı sanki bu mod değişiminin Ning Xi ile alakası olmasından ve Jiang Muye ona söylemiyor olmasından şüphelenmişti.

Ning Xi Lei Ming'in şüphesini farketmemişti. "Korkunç! Jian Muye ile karşılaştırınca çok iyiymişim ben şimdi farkettim!"

Bir buçuk saat sonra, banliyönün birinde harabelerde.

Ling Zhizhi molozların arasında yüksek topuklarıyla sendelemişti. En iyi çabasıyla bile bir topuğu kırılmıştı. Ek olarak önceki gün güvenlik görevlisinin zedelediği bileğini bükmüştü ve durum gittikçe kötüleşiyordu. Sonunda terkedilmiş bir otobüsün önünde durmuştu.

Nefes nefeseyken kapıyı çaldı ancak ortalık sessizdi. Hiçbir cevap yoktu. Kapıyı yavaşça itti ve kapı gıcırdayarak açıldı. Otobüsteki koltuklar sökülmüştü. Otobüs yerde saf beyaz koyun tüyünden yapılmış halılarla modifiye edilmişti.

Ling Zhizhi ayakkabılarını çıkardı ve yumuşak zemine ayak bastı. Ardından açmak için başka bir kapıyı itti.

Beklediği gibi, Jian Muye yatakta uzanmış pofuduk beyaz kocaman yastığına sarılmış uyuyordu. Birkaç boş bira şişesinden yere biralar dökülmüştü.

Yatağın yanındaki camdan güneş ışıkları süzülüyor, adamın sarı saçlarında parlayıp onu meleksi gösteriyordu.

Jian Muye bu camları yaparken gece yattığında yıldızları görebileceğini söylediğini hatırlamıştı.

Jiang Muye o dönemler evde kalmayı tercih etmeyen bir çocuktu. Buradaki terkedilmiş bir otobüsü bir ev yapma konusunda ısrar etmiş ve ara ara buraya gelip hayat hakkında düşünmeye başlamıştı, inzivaya çekiliyordu resmen.

"Jiang Muye.....Jiang Muye" Ling Zhizhi bir kaç kez ismini söyledi ancak Jiang derin bir uykudaydı, hiç bir tepki vermemişti. 

Ling Zhizhi Jiang Muye'nin kulağına eğilip keskin biçimde ismini fısıldadı.

Jiang Muye irkilerek uykusundan uyandı. "Ne?! Shen Xiaobai'nin benden yakışıklı olduğunu kim söyledi?! Kör müsün sen?!"