Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Adamın cevabı kızı tekrar öpmek oldu...

"Ning Xi..."

"Hmm?"

"Hadi eve gidelim. Doktor yaranın düzeldiğini söyledi, şimdi hareket edebilirsin o zaman."

"Tamam! Ben de eve gitmek istiyordum!"

Sonunda kalkmadan önce uzun bir süre yatakta birbirlerine sarıldılar.

Ning Xi kıyafetlerini giyerken, tüm vücudunun baştan aşağı sivilcelerle dolu olmasına üzüldü!

Neyse ki kış gelmişti bu yüzden onları saklayabilecek uzun şeyler giyebilirdi.

Hemşireden balıkçı yaka bir kıyafet istediğinde biraz garip olmuştu.

Hemşire yaşlı durmuyordu fakat evliydi. Ning Xinin ne istediğini duyunca, hemen nedenini tahmin edip, "Aiya, Bay Lu, Madam, hala yaralısınız! Neden kendini biraz kontrol edemiyor?! Yara açılmış olmalı. Böyle bir yara çabucak enfeksiyon kapabilir! Özellikle ona sizin için en iyisinin bu süre boyunca aynı yerde olmamanız olduğunu söyledim." dedi.

Ning Xi’nin yarası kalçasındaydı. Öyle bir şey yapmak isteseler, yara kolaylıkla tekrar açılabilirdi.

Hemşire endişelenmiş ve kendi kendine mırıldanmaya devam etmişti.

Ning Xi alnını tuttu ve bir şeyler söyledi. "Hemşire, merak etmeyin, bir şey yapmadık."

Ne kadar garip! Hemşirenin Lu Tingxiao’ya böyle bir şey söyleyeceğini kim bilirdi? Tam bir profesyoneldi...

"Ah...o zaman, yapmadıysanız, iyi! Bay Lu sizi gerçekten seviyor!" Hemşire tam olarak ikna olmamıştı buna rağmen. Aslında, daha da endişelenmişti. "Ancak, böyle kendini tutmak Bay Lu'nun vücudu için iyi değil! Ya sana başka şeyler öğretsem? Sen yapmazsan, yine de heyecanla başa çıkabilirsin. Utanmana gerek yok..."

"Uhh..." Ning Xi rahatsız olmuştu. Hemşire, neden bana birden yatak numaralarını öğretiyorsun?

"Ne diyorsun?" diye sordu Lu Tingxiao odaya girdiğinde.

Ning Xi hemen masum bir görünüm takındı ve "Hiçbir şey!" dedi.

"Hadi gidelim, rezervasyon yaptırdım."

"Tamam" Ning Xi doğal olarak ellerini adama uzattı.

Lu Tingxiao ilerledi, eğildi ve bayılmış bir genç kız gibi taşıdı onu.

Çıkarlarken, yaşlı Vaiz bir gün insan göndermişti onların yanına. Aslında, gönderilenler biraz fazlaydı. Ning Xi bile süper oyunculuk yetenekleri yüzünden suçlu hissetmişti.

Lu Tingxiao uluslararası bir uçak kiralamıştı helikopter yerine, daha konforlu bir yolculuk olsun diye.

Birinci sınıf kabin son derece özel ve rahattı. Lu Tingxiao kızın koltuğunu yatırdı ve üzerine kaşmir bir battaniye örttü. "Biraz uyu bakalım."

"Uyuyamıyorum...." Ning Xi kafasını salladı, biraz endişelenmişti. "Lu Tingxiao...söyle bana, eğer Bakan Naka ve diğerleri onlara yalan söylediğini öğrenirlerse ne olur? Ne yaparsın? Uluslararası problemlere sebep olmaz değil mi?"

Lu Tingxiao gülümsedi. "O zaman, sanırım buradaki hanımefendi beni kurtarır."

"Huh?" Ning Xi şaşkına dönmüştü. Lu Tingxiao gerçek rollerine dönmelerini mi ima ediyordu?

Onu daha fazla sıkıntıya sokmamak için Lu Tingixao hemen durdu ve kafasını okşadı kızın. "Şaka yapıyorum, merak etme. Zaten istediklerini aldılar, bilseler bile problem olmaz."

Ning Xi rahatlamıştı.

Ardından, Lu Tingxiao direk kıza bakarak, "Ning Xi, sana bir şey sorabilir miyim?" dedi.

"Evet?"

"Neden en sonunda beni...seçtin?"

"Umm...düşüneyim..." Biraz düşündü Ning Xi, ardından cevap verdi. "Yüzde onu çok olgun, düzgün, güvenilir, yakışıklı ve bana çok iyi davranman yüzünden..."

Lu Tingxiao’nun kaşları dikelmişti. "Ee, diğer yüzde doksan peki?"

Ning Xi gözlerini kırptı. "Diğer yüzde doksan, tabii ki, Küçük Hazine yüzünden!"