Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Her iki taraf da durma noktasına gelmişti. Hava gergindi ve daha kimse harekete geçmemişti.

"Ne oldu?" Gümüş arabadaki adam, grubun ilerlemeyi bırakmasını söyledi.

Arabada, Ning Xi aşırı kan kaybettiği için solgun görünüyordu. Dışarıda neler olup bittiğini anlayacak kadar güçlü değildi ancak kargaşayı biraz duyduktan hemen sonra gözlerini açtı.

Tang Ye başka bir zırhlı araçtan indi ve “Ordu geldi.” diyerek bildirdi.

Gümüş arabadaki adam sakin bir şekilde tepki verdi. "Hımm."

Philadelphia her zaman kuralsız bir alan olmuştu ancak ordu bu sefer işe mi karışıyordu? Bu alana bulabildikleri her kaynağı ayırmış gibi görünüyorlardı.

"İlginç." Adam arabadan yüzünde bir gülümseme ile indi.

Savaş tanklarından birinde Kaptan, gümüş saçlı adamın arabadan indiğini görünce bir şeylerin yanlış olduğunu hissetti. Onun geri dönmesini beklemiyordu.

Kaptan karanlıkta ne yaptığını önemsemiyordu ama bu sefer orduyla başını belaya sokarak kendini garip bir duruma sokmuştu.

"Kaptan Waymond, iyi günler! Bugün sizi buraya ne getirdi?" Adamı kibirli bir şekilde karşıladı sanki Philadelphia'da onun sözü geçermiş gibi davranıyordu.

Feng Jin adamın bu egosu hakkında biraz düşünceliydi. Kendini nasıl kısıtlayacağını asla bilmiyordu. Zaten yeterince kötü durumdaydılar ve orduyu kışkırtmak onları oradan kurtaracak bir fikir değildi.

Kaptanın içi öfke doluydu ama sakinleşerek düz bir surat ifadesiyle konuştu. "Kaçırdığın kişiyi teslim et. Birbirimize zaman kazandıralım!"

Aldığı emirleri kesin olarak takip ederek konuyu barışçıl bir şekilde çözmeye çalışmıştı.

Sadece Augustine ile uğraşsaydı işler kolay olurdu ama böyle olduğunda... Her iki taraf için de kavgayla sonuçlanırsa bedeli çok büyük olurdu!

Gümüş saçlı adam kaşlarını kaldırdı. Kaçırdığı kişi mi?

“Tam olarak kimi kaçırdım ben?” Adamın ilgisi artmıştı.

Kaptan, onu ikna etmeye devam etmek üzereyken, arkadan bir arabadan biri indi. Adam kokteyl partisinde giydiği siyah takım elbiseyi giyiyordu ve ciddi bir havası vardı. Sert gözleriyle eşleşen keskin bir tonda, "Eşimi." dedi.

Adam göründüğü anda, gümüş saçlı adamın kayıtsız ifadesi yerini aniden keskin ve agresif bir hale bırakmıştı. Dişlerini sıktı ve "Lu Tingxiao" dedi.

İki adam bir düzine adım ötedeydi; biri şeytan biri buz gibi soğuk.

Havayı görünmez kıvılcımlar aydınlatıyordu adeta.

Gümüş arabada Ning Xi aniden uyandı.

Ne olmuştu? Lu Tingxiao'nun sesini mi duymuştu?

Hayır bu imkansız.

Lu Tingxiao neden burada olsun?

Halüsinasyon olmalıydı.

Ning Xi'nin gözlerindeki ışık hızla söndü fakat kalbindeki küçük minik umut kıvılcımı onu pencerenin dışına bakmaya çağırdı.

Sonunda ne olduğunu görünce şaşırdı.

Korkutucu siyah savaş uçağı ve savaş tankının önünde tanıdık, iri bir figür duruyordu.. Soğuk bir havası vardı ama bu kalbini ısıtıyordu.

Lu Tingxiao...

Bu... Gerçekten oydu.

Boğucu bir sessizliğin ardından, gümüş saçlı adam "Ha ha, komik. Karınız kim?" diye cevap verdi.

Lu Tingxiao bir şey söylemeden önce, gümüş renkli arabadan bir kafa çıktı. Ning Xi, "Ben, ben, ben... Ben karısıyım!" diye bağırarak el salladı.

Kurtar beni patron!