Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Chongshan imajını korumak için hala tavrını koruyabilirdi, ama Yan Ruyi zaten sabırsızlıkla teleskopu tutan Xing Wu'ya koşuyordu.

"Xing Wu, açıkça görebiliyor musun, göremiyor musun? Küçük Hazine'nin şu anki durumu nedir? Diğer çocuklar artık sınıfa gitti. Neden Küçük Hazine'miz hala hareket etmiyor?"

"Bir şey mi oldu?" Lu Chongshan endişeli bir şekilde sordu.

Xing Wu bir süre gözlemledi, sonra onlara anlatmak için döndü, "Küçük Üstat gerçekten de bir tür problem yaşamakta. Az önce Küçük Usta'nın artık okula gitmek istemediğini yazdığını gördüm! Büyük Üstat tavsiyede bulundu, ama hala işe yaramadı! "

Lu Chongshan'ın ifadesi hemen değişti, "Bakın! Biliyordum ki, kadın sözleri zaten bu kadar güçlü değil! Sonuçta, Küçük Hazine hala okula gitmeyecek!"

"Ne ... sonra ne yapacağız? Dün gece hala iyi değil miydi? Hatta bu sabah itaatkar bir şekilde evden dışarı çıktı! Hatta zaten okulun girişinde bile! Neden şimdi fikrini değiştirdi?" Yan Ruyi karşılaştırmanın ötesinde endişeliydi.

Xing Wu konuşmayı duyduğunda, boğazını temizledi ve dedi ki, "Küçük Usta aniden okula gitme konusundaki fikrini değiştirdi, Bayan Ning Xi'nin bugün yokluğundan kaynaklanıyor gibi görünüyor. Küçük Üstat muhtemelen Bayan Ning Xi'nin onu yollamasını umuyordu bugün de, şimdi bir sinir krizi geçiriyor... "

Lu Chongshan bunu duyduğunda hemen kızdı, "Öyleyse neden gelmedi? Kişisel olarak onu davet etmemize gerek mi var? Bu çok saçma!"

“Onu gerçekten davet etsek ne olur? Küçük Hazinenin okula gitmesi daha önemli!” Yan Ruyi önerdi.

Lu Chongshan bu fikri hemen reddetti, "Kesinlikle değil! Böyle kötü bir öneriyle gelme! Bir kez olursa, ikinci bir kez de olur! Bu sefer onun yardımını istersek, bir dahaki sefere daha kötü olur!" Bu olayı daha da gülünç istekleri yapmak için kullanacak! "

"O zaman ... ne yapmamız gerektiğini düşünüyorsun?" Yan Ruyi artık ne yapacağını bilmiyordu. Başlangıçta umutluydu ama şimdi hayal kırıklığıyla doluydu.

"Şahsen onu davet edersek bile geleceğini sanmıyorum çünkü Küçük Hazine'nin tamamen iyileşmesi durumunda artık o kadar değerli olmayacağını biliyor. Küçük Hazine'nin bu kadar çabuk iyileşmesini ummanın hiçbir yolu yok. !" Lu Chongshan bunu sağlam bir sesle söyledi.

Pekala, eğer Lu Chongshan böyle yaparsa, Yan Ruyi nihayet anlıyordu...

Çok uzak olmayan bir yerde, baba ile oğul arasındaki konuşma daha da kötüye gidiyordu.

Lu Tingxiao tekrar sordu, "Okula gitmek istemediğine emin misin?"

Küçük Hazine çok emin bir şekilde başını salladı.

Artık gitmiyorum!

Artık aşk yok!

Lu Tingxiao, oğlunun küçük yüzüne çaresizce baktı, kararlılıkla doluydu. Oğlunun kişiliğini çok iyi biliyordu - küçük adamın aklına koyduğu ne olursa olsun onu değiştirmek zordu. Böylece, sadece oğlunun elini tuttu ve "Hadi eve gidelim." dedi.

Küçük tavşan elini bir yumruk gibi kıvırdı ve aynı noktada kaldı, gitmeyi reddetti.

Sonunda, sınıfın zili çaldı ...

Teyze Xiao Xi gerçekten gelmiyordu ...

Küçük adamın kocaman gözleri üzüntü ve hayal kırıklığıyla doluydu, çünkü başı eğilmişti ve babasıyla robotik olarak uzaklaştı.

Aniden, o anda yolun diğer ucundan, “Bebeğim, Küçük Hazine!” diye net bir ses geldi.

Bu ses ...

Teyze Xiao Xi'nin !!!

Küçük Hazine'nin yüzü hemen aydınlandı ve sesin geldiği yöne doğru ilerlemek için babasının elinden kurtuldu.

Küçük ayak sesleri dinlerken, Lu Tingxiao, Küçük Hazine'nin pembe renkli kristal saç tokasıyla onun en sevdiği pembe elbiseyi giyen kadınla okula doğru yürüdüğünü görmek için baktı ...