Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Kapattıktan sonra, Ning Xi tekrar yatağına yattı.

Bu telefon görüşmesi yoluyla çok yararlı haberler toplamayı başaramadı, ancak bu dostun faaliyetlerinin Çin içinde daha sık olduğu doğruladı. Mallarla ilgili bir olay olmasaydı, ülkeye dönmeye gerçekten hazırdı ...

Derin bir nefes aldı ve sonunda Lu Tingxiao'nun mesajını yanıtladı.

[Ning Xi: Üzgünüm, CEO Lu, yarın işim var. Yapabileceğimi sanmıyorum. Lütfen Küçük hazine'ye üzgün olduğumu söylememe yardım et.]

Lu Tingxiao'nun cevabını görmeye cesaret edemediği için cevap verdikten sonra telefonu bir kenara attı.

...

Ertesi sabah erkenden.

Özel bir anaokulunun önünde ağlayan çocukların sesleri vardı, hepsi okula gitmek istemiyordu ya da ailelerinden ayrılmak istemiyordu.

İlk başta ağlayan sadece bir çocukla başladı, ama sonunda, ağlama bulaşıcı oldu ve diğer çocuklar da ağlamaya başladı.

Öğretmenler ve veliler, çocuklarını ağlamamaları için sakinleştirmekle meşgüllerdi. Birisi yatıştırıldıktan hemen sonra, bir diğeri ağlamaya başlayacaktı ve sonra tüm çabaları boşa harcanacaktı.

Bu kaosun ortasında, en zeki olanı, poker suratlı olan küçük okul çantasını taşıyan küçük tavşandı.

Küçük adam babasının elini tuttu ve etrafındaki tüm kaostan rahatsız değildi. Odaklanmıştı, okula giden yola bakıyordu.

"Aiya, çocuklarım, lütfen ağlamayı kesin! Oradaki küçük arkadaşına bak, o kadar itaatkar ki! O hiç ağlamıyor!" Bazı öğretmenler, diğer çocuklara örnek davranışlar görmeleri için Küçük Hazine'yi işaret ettiler.

Tüm küçük olanlar Küçük Hazine'ye baktılar ama onun yanındaki korkunç adamı gördüler.

Bir sonraki saniye, tüm küçük çocuklar daha da ağlamaya başlamıştı ...

"O büyük şeytan tarafından yakalandı!"

"Anne, korkuyorum ..."

"Baba, gitme, korkuyorum ..."

Bütün ebeveynler ve öğretmenler suskundular.

Durum giderek daha fazla kontrolden çıktığı için, öğretmen adım atmak zorunda kaldı ve endişeyle Lu Tingxiao'ya doğru yürüdü, "Uhh ... merhaba, sizden korkan çocuklar var. Acaba gidebilir misiniz? "

Hemen, Lu Tingxiao'nun etrafındaki sıcaklık düşmüş gibi görünüyordu ve onun için bir yumuşaklık vardı.

Öğretmen hemen geri çekildi ve daha fazlasını söylemeye cesaret edemedi. O hızla uzaklara doğru yürüdü. Öğretmen bile Lu Tingxiao'dan korkuyordu!

Lu Tingxiao oğlunun küçük kafasına baktı, "Artık beklemekten rahatsız olma, gelmeyecek" dedi.

Küçük Hazine, babasına kızgın bir bakış atmak için başını kaldırdı, sonra da kararlı bir şekilde zemine tutundu.

Zaman yavaşça geçti ...

Yakında, sınıfa girmenin vakti olacaktı...

Bütün ebeveynler zaten acımasızca miniklerini sınıfa sürüklemişlerdi ...

Ning Xi hala gelmemişti ...

"Devam et." Lu Tingxiao'nun bir şey daha söylemek için bir seçeneği yoktu.

Bu kez, küçük tavşan bir şeyler yazmaya başladı, sonra babasına göstermek için büyüttü: [Küçük Hazine okula gitmek istemiyor!]

Lu Tingxiao gözlerini kıstı, sonra yüzü karardı, "Artık üç yaşında bir çocuk değilsin. Bir erkek olarak, sözünü bozacak mısın?"

Küçük tavşan tekrar yazmaya başladı: [Küçük Hazine bir çocuk! Beş yaşındayım, hala bir çocuğum! Küçük Hazine bir adam değil!]

Yazmayı bitirdikten sonra babasına acı bir "Babacığım, beni tuzağa düşürmeye çalışma" ifadesiyle baktı.

Şey, bu cümle işe yaramamıştı ...

Lu Tingxiao suskun kaldı. Çocuğunuz büyüdüğünde, artık hile yapmak o kadar kolay değildi ...

Aynı zamanda, okuldan çok uzak olmayan köşede, siyah bir araba durdu.

Editör Notu : Gecikme için özür dilerim anca vakit bulabildim :D