Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Ning Xi’nin gözleri adamın zifiri siyah gözleriyle buluştu. Orada durdu ve biraz korktu, ona yaklaşmaya korkuyordu.

Lu Tingxiao bir sigara yaktı ve biraz rahatlamaya başladığında kapıya doğru eğildi. Sadece şimdi Ning Xi, atmosferin daha az gerginleşmesiyle ona doğru ilerlemek için daha rahat hissediyordu.

Ning Xi, yıldırım hızında Lu Tingxiao'nın yanından geçti. “Swoosh” ve o da sadece gölgesini bırakarak televizyon dizisindeki dövüş sanatları ustası gibi gitti.

Odanın merkezinde, Ning Xi biraz şaşırmıştı.

Odanın içinde hiçbir şey değişmemişti. Dağınık moda dergileri yatağının dört bir tarafına yayılmış, yoga paspasları yuvarlanmış şekilde yerde yatıyordu, diğer gün bıraktığı kaş kalemi hala oradaydı ve hatta kurşun kalemden kopmuş kurşun bile aynı yerindeydi. .

Bütün bunlar onun farklı bir gerçeklik yaşadığını hissettirdi. Burada geçirdiği zamanın geçmiş yaşamında yaşanmış bir şey olduğunu hissetti.

Bir rüzgar pencerelerden esip perdeyi kaldırdığında, Ning Xi hislerine döndü ve toparlanmaya başladı.

İlk olarak, yatağın altından büyük bir kutu çıkardı, sonra eşyalarını birer birer düzenledi.

Giysi, ayakkabı, kozmetik, kişisel bakım ürünleri, PSP oyun konsolu …

Kutuya bir eşya koyduğu her an, kalbinin bir kısmının sıkıştığını hissetti ve canını acıttı.

Bütün paketleme süreci boyunca, Lu Tingxiao'ya bakmaya cesaret edemedi.

Bu odadan, sadece kendi eşyalarını aldı ve başka hiçbir şey yoktu.

Lu Tingxiao'nun onun için satın aldığı küçük eşyalara baktığında, onları acımasızca terk ettiği suçlu hissediyordu…

Sonunda, ambalajı bitirdi ve Ning Xi kaçınılmaz olarak yüzleşmek zorunda kaldı. Derin bir nefes aldı, başını kaldırdı ve kapının yanında duran sessiz adama baktı, "CEO Lu, bu süre zarfında bakımınız için çok minnettarım. Küçük Hazine konusunda, herhangi bir ihtiyaç varsa, sadece aramanız yeterli, bana ihtiyacın olduğunda orada olacağım… ”

Bu noktada, aniden kelimeler için bir kayıp oldu.

Bazı iç mücadelelerden sonra, son sözlerini "Ben yolumda olacağım, sonra…" diye körleştirdi.

Kutusunu sürüklemeden ve gitmeye başlamadan önce ona saygı ve şükranlarını sundu.

Bu veda sonrası, belki tekrar buluşma şansları çok zayıftı…

Onlar aralarındaki eşitsizlikle aynı dünyaya ait olamamışlardı, . Küçük Hazine’nin kazası olmasaydı, bu yaşamda asla birbirleriyle tanışmazlardı.

Ning Xi'nun kalbi sıkıntılı hislerle giderken yatıştı . Çıkışa vardığı an, gözünün köşesinden biraz hareket gördü.

Sessizce hiç cevap vermeden sigara içen adam, aniden elinde sigarasıyla kapı çerçevesinin diğer tarafına geçti ve çıkışını engelledi.

"Eh, CEO Lu…?" Ning Xi, Lu Tingxiao’nun eyleminin ne anlama geldiğinden emin değildi.

"Ning Xi."

"Evet!"

"Kesinlikle cesaretinlisin."

"Ha?" Ning Xi, Lu Tingxiao'nun söylediği şeyle boğulmuştu. O ne demek istemişti?

Lu Tingxiao sigaranın son fırtını çekti onu dışarı attı ve ona baktı. Sakince konuşmaya başladı, "Seni sonsuza dek buraya kilitlememden korkmuyor musun?"

Ning Xi şok olmuştu.

Lütfen sakin ol patron!