Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Ning Xi o kadar korkmuştu ki neredeyse dizlerinin bağı çözülüyordu. Kim cesaret ettiğini söylemişti?

Evine daha önceden girdiğinde bile, talimatlarını görmezden gelmekten çok korkmuştu!

Ning Xi bir ayağı önünde bir elinde sürüklediği kutuyla orada durmuştu. Başka bir hamle yapmaya cesaret edememişti.

Lu Tingxiao’nun ifadesini dikkatlice gözlemledi. Kötü şeytan çok becerikliydi, şaka yapıp yapmadığı ya da ciddi olup olmadığına dair hiçbir fikri yoktu.

Ning Xi düşünmeye devam etti, sonra kafasına bir fikir attı ve hızlı bir şekilde şöyle dedi: “O yine… Ah, Tagore! Daha önce de söyledin, eğer birisini seviyorsan, sevginin onları güneş ışığı gibi salıvermesine izin ver ve onları serbest bırak. !"

Lu Tingxiao sırıttı.

Ning Xi, tuhaf sırıtışının ardındaki sebebi anlamamıştı, o da şöyle devam etti: "Tagore da daha önce de belirttiği gibi, küstahlıktan hoşlanıyor, ama aşk bir kısıtlama eylemidir! Ve hatta, aşkın, sonuçları göz önünde bulundurmadan geçici bir kısıtlama olmadığını da söyledi. ama özgürce yaşamalarına yardım etmek! ”

"Bunların hepsini Tagore mu söyledi?" Lu Tingxiao soğuk sordu.

"Ahh, bence öyle…"

Ning Xi boş bir gülüşe izin verdi. Aklı aslında karmakarışıktı, bu alıntıların hepsini kimin söylediğini bilmiyordu…

"Daha fazlası var mı?" Lu TIngxiao sormaya devam etti.

Ning Xi isteklice başını salladı, pirinç tanelerini gagalayan küçük bir civciv gibi, "Evet, evet, Tagore da başkalarının hapsedilmesinin yasadışı olduğunu söyledi ..."

Lu Tingxiao'nun küçük sırıtışı geniş bir gülümsemeye döndü, soğuk parmakları çenesinin üzerine yapıştı, "Öyleyse ... Tagore, ağzınızın saçma sapan konuşmak için uygun olmadığını ama öpüşmek için daha uygun olduğunu söyledi mi?"

Cümlesini bitirdikten hemen sonra dudakları bir araya geldi.

Ning Xi şaşırmıştı.

"Saçma sapan konuşan sensin! Tagore böyle bir şey söylemez!"

Şoktayken, Ning Xi'nin elindeki kutu yere düştüğünde yüksek bir "bam" sesi ağır kapının kapanışı takip etti.

Ning Xi yumuşak yatağa düşmüştü.

Lu Tingxiao yatağın önünde, yavaşça ve zarif bir şekilde duruyordu… ceketini çıkardı…

Patronunun kendisinin önce nasıl soyunduğuna dair düşünceleri geçiti aklından.

Başını salladı ve kendini bir araya getirmeye çalıştı, çabucak şöyle dedi: “CEO Lu, sen… sakin olmalısın! Benim gibi biri için suç işlemek gerçekten buna değmez… Sana biraz meditasyon öğretebilirim… bir çekicilik… ”

Gevezelik yaparken, Lu Tingxiao ceketini çoktan çıkarmış ve ona yaklaşmaya başlamıştı.

Adamın nefesinin ne kadar yaklaştığını göüp, köşeye sıkıştıve "Lu Tingxiao! Çizgiyi geçmeye cesaret etme! Sana karşı şiddeti kullanmam için beni zorlama!" diye bağırdı.

Defansif tepkisinden dolayı geri çekilmek yerine, adam memnun bir ifade gösterdi.

Kızın uyarısını tamamen görmezden geldi ve yaklaşmaya devam etti…

Lanet olsun! Neler yapabileceğimi göstermemem benden faydalanabileceğin anlamına gelmez!

Ning Xi dizini ileriye doğru itti ve kendini bir boşluk açmaya çalıştı. Sonunda, daha fazla bir şey yapmadan önce bileğinde soğuk bir şey hissetti ve bir "ses" duydu - kelepçelenmişti!