Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Ning Xi, farkında olmadan bahçedeki bitkileri koparmaya başlayıp endişeyle bekledi. Yakında, ondan önceki ağaçta yaprak kalmayacaktı.

"Bayan Xiao Xi, bir fincan meyve suyu al." Wan Wan, bir bardak meyve suyu ve serinletici içecekler ile dolu bir tepsi ile hizmet etti.

"Teşekkür ederim." Ning Xi, bir yudumda bardağın yarısını içti ve sabırsızlıkla sordu, "Wan Wan,neden bana Yuan'ın geri dönmediğini kontrol etmekte yardım etmiyorsun?"

Wan Wan yalan söylemede iyi değildi, ama yüzüne bir gülümseme koymak ve onu sakince  için çok uğraştı, "Bayan Xiao Xi, lütfen biraz daha bekle! Yakında geri dönmeli!"

"Tamam ..." Ning Xi telefonundaki saate baktı ve beş dakika daha beklemeye karar verdi. Uşak Yuan hala o zamanda gelmezse, gitmesi gerekiyordu.

Neden olduğundan emin değildi ama kalbi gittikçe huzursuzlaşmıştı ...

Zaman yavaş yavaş geçti ve beş dakika ona sonsuzmuş gibi  geldi.

Sonunda beş dakika doldu.

Ning Xi, Wan Wan'a fincanı verdi ve "Özür dilerim, Wan Wan. Yapacak bazı işlerim var ve şimdi gitmem gerekiyor. Lütfen,  uşak Yuan'ı bilgilendirin, tamam mı?"

Wan Wan'ın ifadesi değişti ve Ning Xi'yi bir endişeyle anında durdurdu, "Bayan Xiao Xi, lütfen biraz daha bekleyiniz! Çok yakında ... çok yakında ... çok yakında ...  hallolur."

Eğer Ning Xi, uşak Yuan'ın eylemlerinden şüpheli bir şey fark etmemiş olsaydı, gerçek niyetini çabucak ortaya çıkaran Wan Wan kadar masum birinden sonra farkederdi.

Ning Xi, hareket ettiği şekilde baktı ve hemen bir şeyin doğru olmadığını biliyordu, bu yüzden Wan Wan'ı geçip hızla yoluna devam etti ve koştu.

Wan Wan'ı geride bıraktığı anda, onun yanına yalın bir figür gelmişti ...

Olamaz …

Biliyordum…

Ning Xi yüzüne ellerini gömdü ve yüzünü kapattı. Wan Wan'a bakmak için döndü ve bir güvensizlikle, “Sevgili Wan Wan,  beni tuzağa düşürmelerine yardım mı  ediyorsun?”  dedi.

İnsanlığa olan umut saçmalıktı, artık bu  hilelerle dolu dünyaya güvenemezdi!

Wan Wan o kadar suçluluk duydu ki, özür diledi ve  "Bayan Xiao Xi ... Ben ... Üzgünüm! Gerçekten üzgünüm! Çok üzgünüm!" dedi.

Ning Xi gözleri yaşlı küçük güzelliğin özürlerini görüp kendine kızdı. Şeytanla yüzleşmek için dönebilirdi.

Ning Xi derin bir nefes aldı ve "CEO Lu, ben ... Ben ... buradayım ...çünkü" dedi.

Cümlesini bitiremeden Lu Tingxiao, "İçeri gir" dedi ve sonra bungalova doğru yürümeye başladı.

Ning Xi şeytanın gölgesine baktı ve tek düşüncesi kaçmaktı. Ancak Lu Tingxiao, kaçmasından korkmamış görünüyordu. Ona bakmak için arkasına bile bakmadı ve yürümeye devam etti.

Sonunda, Ning Xi gerçekten uzaklaşmaya cesaret edemedi. Onun ikilemi, sonunda itaatkar olan müteakip itaatle sonuçlandı.

Arkasında, Wan Wan ve köşede saklanan uşak Yuan nihayet rahatlamıştı.

Ning Xi, gergin bir şekilde şeytanı takip etti.

Bir süredir ziyaret etmediği bu yere bilmeyerek baktı.

Oturma odası, koridor, merdiven, süslemeler ... her şey daha önce olduğu gibi olsa da, yabancı ve uzak bir his vardı.

Lu Tingxiao'nun sıkı adımları, onu açmadan önce odalarının kapısına götürdü. Daha sonra orada durdu, onu bekliyordu, sanki neden geldiğini biliyormuş gibi.