Çeviri: Punchie  Düzenleme: LordVioleGrace

"Su Yan, özür dilemene gerek yok. Sana ikinci bir şans verilseydi bile, sen yine Ning Xuelo'ya inanmayı tercih ederdin."

Su Yan açıklamak için acele etti. "Etmezdim..."

"Etmeyeceğini falan söyleme, bu olayı ele alsana. Ning Xuelo sana masum olduğunu ve Cui Caijing'in suçlu olduğunu söyledi, değil mi? Ve sen, ona yine inandın, öyle değil mi? Sana yalan söylediğini söyleseydim, bana inanır mıydın?" Ning Xi, yavaş yavaş ve net konuştu.

Su Yan refleks olarak gözlerini kaçırdı ve kesin olarak konuştu, "Bu meseleyi araştırmak için daha fazla çabalardım."

Ning Xi gülümsedi ve başını salladı. "Gerçekten inansan, araştırmaya lüzum olmazdı. Ona inanmayı seçtiğinde, beni hiç dinlemedin."

"Xiao Xi, ben..."

"Yan Kardeş..."

"Xiao Xi!" Su Yan aniden başını kaldırdı. Bu sefer, net olarak duymuştu; ona "Yan Kardeş." demişti.

Ning Xi pencereden dışarı, karanlığa baktı ve sanki geçmişe gitmiş gibi hissetti. Sesi boğuklaştı. "Yan Kardeş, hatırlıyor musun? Ben 9 yaşındayken, idolümün resmi basılmış sırt çantasını gerçekten istemiştim, ailem benim için almazdı. Sonra 50 yuan evde kayboldu. Büyükannem benim çaldığıma emindi, ailemde şüphelenmişti ve hatta her zaman benim safımda olan Xiao Nuo bile benim aldığımı düşünmüştü, çünkü o gerçekten, gerçekten erkek yıldızları sevdiğimi biliyordu..."

Su Yan hikayenin devamını dinlemeye katlanamadı, vücudu titriyordu ve gözleri kırmızıya dönmüştü.

Ning Xi kendine güldü, sesini kaybediyor gibiydi. "Sadece sen, o zaman parayı almadığıma inanan sadece sendin. Beni evden çıkardın, evimde oynamak için gelen tüm çocukların yanına gittin ve parayı çalan çocuğu bulana kadar kapı kapı dolaştın...

Ne biliyor musun? O zaman, önümde olan adamın büyüyünce kocam olacağını düşünmüştüm!"

"Xiao Xi, dur..." Su Yan utançla gözlerini kapattı.

Kapının önünde, Lu Jingli içinden çığlık çığlığaydı, yenge, dur!!!

Bütün hastanenin bir gecede yok olmasından korkuyorum!

İşte o zaman, Lu Tingxiao'nun enerjisi dehşeti, hatta Jiang Muye'nin kıskançlığını bile gölgede bırakırdı. Lu Jingli hafif öksürerek ağabeyinden biraz uzağa adımladı.

Herkes odaya bakarken, Küçük Hazine yanında duran Lu Tingxiao'nun elini bırakarak, hızla odaya daldı.

Yavru kurt gibi, süratle Ning Xi'nin elini kaptı, sonra sıkıca kollarını Ning Xi'nin etrafına sarmaladı. Öfkeyle Su Yan'a baktı, güzel gözleri hiddetle alevlenmişti...

"Kahretsin! Küçük Hazine--" Lu Jingli gerçekten korkuyordu, ancak onun peşinden koşmak istediğinde, Lu Tingxiao onu kollarıyla engelledi.

Lu Jingli içeriye girseydi işlerin nasıl karışacağını bir saniye içerisinde kavradı.

İçeriye aceleyle giren Küçük Hazine, Ning Xi'yi korkuttu. "Ah, sevgilim... neden buradasın?"

Kapının küçük penceresinden dışarıya baktığında, Lu Tingxiao ve diğerlerinin koridorda beklediğini gördü.

Küçük Hazine kafasını geriye atarak, Ning Xi'ye baktı. Gözleri yaşlarla dolmuştu ve çok geçmeden ağlamaya başladı, gözyaşları büyük damlalar halinde yanaklarından süzülüyordu...

Ning Xi bunu görünce endişelendi. "Ah, ağlama! Ne oldu? Uslu dur, ağlama! Teyzecik seni derhal eve götürecek!"

Ning Xi, Küçük Hazine'yi kollarına alıp, gitmeye hazırlandığında, Su Yan duyularına kavuşarak durdurmak için ona seslendi--

"Xiao Xi! Bu çocuk... kim... kim o?"