Çeviri: Punchie  Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Tingxiao onun dediklerini duyunca, bakmadan, soğuk bir şekilde dudaklarından şu iki kelime döküldü. "Yok et."

Lu Jingli birden kendisini soğuk bir havuza atılmış gibi hissetti. "Ne? Ulan Tanrı bile sana yardım ediyor! Bunu dinlemeyecek misin bile?"

Lu Tingxiao buz gibi bir bakış attı. "Tekrar etmeme gerek var mı?"

Ağabeyinin gerçekten kızgın olduğunu fark eden Lu Jingli pirinç gagalayan tavuk gibi hızla başını salladı. "Tamam, tamam, tamam... Yok edeceğim.. Yok edeceğim..."

Ağabeyi hakkında ne diyeceğini bilmiyordu. Xiao Xi Xi'nin önünde olduğu zamanlar gibi, diğer zamanlar kararlı ve prensipli değildi!

Buna rağmen, ondan farklıydı. Evet demişti, ama kalbinde onu gerçekten yok etmeyeceğinin de farkındaydı.

Eh, yine de onu saklamak iyi olacaktı...

Gün gelir, işe yarardı!

Lu Jingli iç çekerken, küçük bey birden rüzgar gibi alt kata koştu ve dışarı çıktı...

"Xiao Xi Xi geri mi döndü?" Lu Jingli hızla Küçük Hazine'yi takip etti.

Kapıya geldiğinde, gerçekten Ning Xi olduğunu gördü, Jiang Muye'in arabasının içinde oturuyordu.

İfadelerinde olağandışı bir şey göremedi, ama Jiang Muye aşırı sarhoş gibi görünüyordu, Ning Xi çok fazla sarhoş gibi değildi.

Ning Xi arabadan inerek, onu karşılamak için acele eden Küçük Hazineyi aldı. Sevgiyle ve uysalca konuştu.  "Canım, saat çoktan on iki oldu. Neden bu geç saate kadar uyanık kaldın? Beni beklememen gerektiği konusunda anlaşmamış mıydık?"

Küçük Hazine Ning Xi'nin kollarına tutunarak, onu sıkıca kavradı ve Jiang Muye'ye arkadan bir bakış attı. Onun küçük yüzü tamamen ihtiyat ve red doluydu.

Jiang Muye'nin dudakları kıvrıldı. Ne haksızlık ama! Bu Lu Tİngxiao için eşsiz bir yardım olmuştu! Ne eşsiz bir yardım!

Lu Jingli bir bakışta Jiang Muye'nin aklını okudu ve onun omzunu anlayışla sıvazladı. "Başın sağ olsun, ne yazık ki bir oğlun yok!"

Jiang Muye'nin kalbi sarsıldı. "Ne demek istiyorsun?"

Lu Jingli kulağına yaklaştı ve fısıldadı. "Numara yapma. Ning Xi'den hoşlanıyorsun, değil mi?"

Jiang Muye panikledi, sonra yüzünü düzleştirdi. "İkinci amca, benimle kafa mı buluyorsun? Nasıl ondan hoşlanırım!"

Lu Jingli düşünceli bir ifadeyle çenesini ovuşturdu.

Bu tuhaftı, gerçekten tuhaf. Aralarında ne olmuştu? Ondan hoşlandığı bariz ortadayken, şimdi bile bunu kabullenmeye isteksizdi…

Ning Xi, Küçük Hazine kollarında içeri girerken, çantasından telefonu çaldı.

Umarsızca cevap tuşuna bastı. "Alo, kimsiniz?"

"Alo, siz Bayan Ning Xi misiniz? Erkek arkadaşınız trafik kazası geçirdi ve şu anda hastanede tedavi ediliyor! Derhal buraya gelin lütfen!"

Ning Xi şaşkın görünüyordu. "Ne? Erkek arkadaşım mı?"

Anında, Lu Jingli, Jiang Muye, Lu Tingxiao ve hatta Küçük Hazine bile gözlerini Ning Xi'ye odakladı.

Ning Xi utançla boğazını temizledi. "Öhö, öhö. Yanılmadığınıza emin misiniz? Benim erkek arkadaşım yok!"

"Ama hastanın kendinden geçmeden önce verdiği numara sizindi, bir an evvel gelseniz iyi olur! Hastanemizin adresi..." bundan sonra, telefonun ucundaki kişi kapatmak için acele etti.

Ning Xi telefonu kulağından çekti ve mahcup bir ifadeyle kalakaldı. "Vay anasını! Kim bu lanet şahıs?"

Jiang Muye arkasını arabaya yaslayarak, göz ucuyla ona baktı ve mırıldandı. "Eski sevgililerinden biri olabilir mi? Neredeyse kaza yüzünden ölecekken senin numaranı vermiş! Senin için gerçekten çaresiz olmalı!"

Ning Xi ona doğru bir tekme savurdu. "Daha az alaycı ol!"

"Öyleyse, Xiao Xi Xi, gidecek misin?" Lu Jingli'nin gözleri parlıyordu. Sormasına rağmen, ifadesi gerçekten gitmesini umduğunu belli ediyordu!