Çeviri: Godctia Düzenleme: Asile

Bu tahmin, sakin bir havuza atılan ve ateşli yorumların dalgalarını gönderen bir taş gibiydi:

"Bu nasıl olabildi? Lu Tingxiao bekar, tamam mı? Onun bir oğlu olmasına rağmen, yanında bir kadın yok!"

"Eğer gerçekten o ise, o zaman patlayıcı bir haber olurdu, tsk tsk…"

"Ne kadar patlayıcı olursa olsun, bu konuda ne yapabilirsin? Rapor vermeye cesaretin var mı? VIO'nun neden iflas ettiğini unuttun mu?"

"Elbette hatırlıyorum. Onlar sırf Lu Tingxiao'nun resmini çektikleri ve bunu yayınlamaya cesaret ettikleri için…"

Bu hatırlatmadan sonra, herkes haberleri bildirme isteğinden vazgeçti. Fotoğraf çekenler de fotoğrafları titreyen ellerle silmeye başladı.

Lu Tingxiao, medya çevrelerinde sade bir kişi olarak ünlendi. Herhangi bir dergiden veya medya kuruluşundan herhangi bir röportaj teklifi kabul etmedi. Küçük prens, o kadar sıkı korunuyordu ki bir sinek bile içeri giremezdi. Bugün yaşananlar ve kadının kimliği hakkında ne kadar meraklı olsalar da tek bir medya kuruluşu bu yolu ölümüne kadar yürümeye cesaret edemezdi.

Asansörde.

Ning Xi, başını Lu Tingxiao'nun omzundan kaldırdı. Kalbinde karışık hislerle önce büyük çöreğe sonra da küçük çöreğe baktı.

Öyleyse bu… birisi tarafından korunmuş gibi hissettiriyordu…

"İyi misin? Seni başka bir hastaneye götüreceğim!" ​Lu Tingxiao’nun ifadesi hâlâ biraz karanlıktı. Onu hastaneye getirirken çok acele etmişti ve böyle mutsuz bir tesadüf gerçekleşmişti.

"Bunu yapmana gerek yok. Vücudum iyi durumda. Neden eve dönmüyoruz? Aslında hastanede kalmaktan gerçekten nefret ediyorum…"

"Peki."

"Bu iki koruma nereden geldi?" ​Ning Xi şüpheyle sordu.

"Her zaman yakınlarda bulundular. Durumun şu anda biraz özel, bu yüzden seni takip etmelerine izin verdim." ​Zorla kaçırılma gibi başka bir olaya izin vermeyecekti.

"Altın Çağ'la bir sözleşme imzalamadım bile ve şimdiden faydalarını görmeye mi başladım?" ​dedi Ning Xi. Konuşmasını bitirdikten sonra, asansördeki aynada kendini gördü.

Ning Xi aynayla yüzleşti ve yüzüne dokundu, "Oh, o muhabirler kör müydü? Tam önlerinde duruyordum ve hiçbiri beni tanımadı! Hatta… iyi bir eşe ve anneye, asil ve rafine bir havaya sahip tatlı bir bayana benzediğimi ve sevimli gözüktüğümü söylediler…? Pamuk Prenses'in üvey annesi ya da küçük kırmızı başlıklı kızın büyükannesi gibi davranan kurt gibi değil miyim?"

Konuşurken aynada kendisine baktı ve nihayet şu anki görünüşünün nasıl olduğunu fark etti: Gevşek bir hastane elbisesi giymişti, saçında bol örgü ve Küçük Hazine'nin ona verdiği pembe saç tokası vardı. Nazik, rafine ve yumuşak…

Lanet olsun! Gerçekten tatlı bir bayana benziyordu!

Ning Xi kendine şaşırmıştı.

Büyük çöreğin ve küçük çöreğin önünde hep böyle mi görünüyordu? Hiç ona benzemiyordu!

O anda, Ning Xi’nin sözlerini duyduktan sonra, küçük çörek her zaman taşıdığı cep boy bilgisayarı çabucak çıkardı. Okumak için acele etmeden önce kendini yazmakla uzun bir süre meşgul etti.

"Sevgilim, ne söylemek istiyorsun?" ​Ning Xi küçük bilgisayarı eline aldı. Okuduktan sonra kızardı.

"Sorun nedir?"​ Ning Xi’nin ifadesinin biraz garip olduğunu gören Lu Tingxiao, onun yanında dururken sordu.

Ning Xi'nin yanakları, gözleri şikâyetlerle doluydu, "Lu Tingxiao hepsi senin suçun! Oğlunun ne yaptığına bak!"

"Ne yaptı?"​ Lu Tingxiao şikayetleri karşısında oldukça masum hissediyordu, böylece Küçük Hazine'nın söylediği şeye baktı. Okuduktan sonra sessiz kaldı.

Küçük bilgisayarda dikkatle yazılan notta:

‘Gökyüzündeki en parlak yıldızsın ve gözlerin çikolatadan daha sıcak ve tatlı. Sana baktığımda, sonsuz güzellikteki bir peri masalı prensesine bakıyormuş gibi hissediyorum.’ yazıyordu.