Çeviri: Godctia Düzenleme: Asile

Ning Xi’nin aynaya bakarken söylediği sözleri duyan Küçük Hazine büyük silahları kararlılıkla ortaya çıkardı…

Ning Xi de duygusal ve endişeliydi, "Lu Tingxiao, Küçük Hazine bunu kesinlikle sizden miras aldı. Kızları mutlu etmede biraz fazla iyi değil mi? Büyüdüğünde ne yapacağız! Konuşabiliyor olsaydı küçük parmağının etrafına ne kadar sarılacağımı hayal etmeye bile cesaret edemiyorum!"

Özellikle bu son satırda, onu yumuşak noktasından vurmuştu.

Aslında ona prenses demişti…

Her zaman bir kraliçe olmak istemişti çünkü korkmadan yaşadığı tüm zor ve tehlikeli zamanlarla karşılaşabilmesinin tek yolu buydu.

Küçük Hazine'nin yazdığı "prenses" kelimesine bakarken, içinde gömülü olan genç kızın kalbi çizilmişti…

Hangi kız kaygısız bir prenses olmak istemezdi? Başka seçeneği yoktu.

Lu Tingxiao oğluna kalbinde ağıtlarla baktı. Bu zaten mirasın ötesine geçmişti: oğlu çoktan onu aşmıştı.

Ciddi bir ifade ile orada duran Küçük Hazine’yi gören Ning Xi, ona sarılmak için eğilmeden önce çaresizce kıkırdayabildi, "Tamam, tamam! Anladım! Ben senin gözlerinde en güzel insan olduğumu biliyorum! Bundan sonra kendimi değersiz görmüyorum, tamam mı?"

Ancak o zaman Küçük Hazine memnun olmuştu. Genellikle onu ödüllendirdiği şekilde yanağına hafif bir öpücük kondurdu.

Ning Xi, küçük çöreğe sarılmaya ve yanağını ona iyice dayamaya karşı koyamadı "Ah, ne yapmalıyım? Baban bakmıyorken seni gerçekten çalmak istiyorum!"

Küçük Hazine birkaç kez göz kırptı, onu dört gözle bekliyor gibiydi. Hatta sanki acele et ve beni çal diyerek onaylayarcasına başını salladı!

Ning Xi: "Pfft…"

Lu Tingxiao: "…"

Neden maydanoz olmanın dejavusunu yaşıyordu?

Aynı sıralarda, Ning Xueluo’nun koğuşunda.

Muhabirler Ning Xi'yi yakalayamadıklarından Ning Xueluo ile röportaja geri döndüler.

Herkes şimdi Ning Xi'yi arıyordu ama sanki yüzünü bu dünyadan buharlaştırmış gibi görünüyordu. Onun hakkında bir iz bile yoktu; muhabirler onu evinde, sette, hatta şirketinde bulamıyorlardı.

Ning Xi'nin Ning Xueluo ile aynı katta kaldığını ve şimdi onlarla kısa bir karşılaşma yaşadığını öğrenirlerse muhtemelen çıldırırlardı.

Ning Xueluo’nun sağlığı için endişe duymadan birkaç soru sorduktan sonra Su Yan onları rahatsız etti: "Üzgünüm ama Xueluo hâlâ yaralı ve bedeni zayıf. Bugünkü röportaj burada bitsin!"

"Ah evet, vücudum çok iyi değil. Herkesi hayalkırıklığına uğrattığım için üzgünüm!"

Muhabirler çok mutlu olmasalar da yalnızca anlayışlarını ifade edip ayrılmadan önce iyi dileklerini iletebildiler.

Chang Li onlara kibarca eşlik etti, "Herkese Xueluo'ya olan ilgisi için teşekkür ederim. Herkesin adil olanı anladığına ve kalbinde bir önlem aldığına inanıyorum. Bu kadar sıcak bir günde buraya gelmeniz kolay olmadı, bu herkesin çabaları için küçük bir ücret!"

Bunu söyledikten sonra, yardımcısı Cui Caijing, her birine para dolu kırmızı zarflar vermeye başladı.

Gazeteciler neler olup bittiğini iyi biliyorlardı. Her biri, kesinlikle Ning Xueluo için adalet talep edeceklerini ifade ettiler.

Hastane yatağında, Ning Xueluo yüzü şüphe dolu bir şekilde oturuyordu, "Yan-gege, şimdi muhabirlere ne oldu? Neden hepsi birden dışarıya kaçtı? Ning Xi gerçekten mi geldi?"

"Hayır. Yanlış kişiyi yakaladılar." ​Su Yan düşüncesizce battaniyesini biraz daha yukarı çekti.

Bu muhabirlerin çoğu, asla Ning Xi'yi görmemişti ama o çok görmüştü. Muhabirler o kişinin bulanık bir fotografını yakalamıştı ve fotograf Ning Xi'ye gerçekten benziyordu. Gerçekten de onun Ning Xi olduğunu biliyordu.

Ama bu nasıl mümkün olabilirdi? Ning Xi neden bir çocuğun yanında bir adamla samimi olacaktı ki?