Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Kızın ilk kez kollarıyla ona ulaşmak için istekli olduğunu görünce oluşan mutluluk, Lu Tingxiao'nun gözlerinin soğuk derinliklerinde dalgalandı.

“Ahhh! Geliyorlar! Lu Tingxiao acele et!!” Ning Xi bu hareket karmaşası içinde kendini ona fırlatmıştı.

Beklendiği gibi, Lu Tingxiao'ya yapıştığında robotlar ona dokunmaya cesaret edemiyordu.

Ne kadar büyüleyici!

O sıcak, yumuşak ve hoş kokulu cismin aniden ona sarılı kalmasından sonra, Lu Tingxiao tepki vermeden önce konsantrasyonda bir düşüş yaşadı. Adım adım sarmal merdivenlere doğru yürümeden önce onu belinden kaldırmak için eğildi.

Bu muhtemelen ayık ve uyanıkken ona yakın olduğu ilk seferdi.

Bu yürüyüşün hiç bitmemesini diledi…

Eğer Lu Jingli şuan abisinin ne düşündüğünü bilseydi...Uh…

Ardından Lu Tingxiao ve Ning Xi gibi robotlar da üst kata çıktı. Aralarında belli bir mesafe vardı.

Dengesini korumasına yardım etmek için Ning Xi'nin kolları boynuna sarılmıştı. Lu Tingxiao'nun soğuk ama aromatik kokusunu solurken onları izleyen büyük robot grubuna baktığında bu sahnenin süper romantik olduğunu hissetti!

Ancak bu büyülü an uzun sürmedi.

En üst kata bir aksaklık olmadan ulaştıkları ve gümüşi beyaz kapıyı açmaya hazırlandıkları anda, arkalarındaki robotlar gevşeme sesleri çıkardı ve metal kollarını onlara doğru uzattılar. Kolları hareket ederken, silaha benzeyen bir fırlatma tüneli kollarından çıktı.

Ning Xi birdenbire korkudan sarardı, “Sıçtık! Bunlar gerçek mi? Sadece oyuncak olduklarını sanıyordum!”

Beş yaşındaki bir çocuğa böyle tehlikeli ve ölümcül şeyler vermek gerçekten iyi miydi?

Lu Tingxiao’nun çocuk yetiştirme yöntemlerini nasıl eleştireceğini gerçekten bilmiyordu.

“Şimdi ne yapacağız?” diye sordu Ning Xi.

Onlar sadece Küçük Hazine'yi bulmak için buradaydılar, neden bu kadar çok zorlukla karşılaşmışlardı? Bir oyunda zindandan geçiyor gibiydiler.

Lu Tingxiao omuzlarını tuttu ve onu arkasındaki kapı paneline itti. Bunu takiben, bütün vücudunu onu kaplamak için kullandı, arkasındaki kapıya kolunu koydu.

Ning Xi yutkunmadan ve yavaşça konuşmadan önce üç saniye sessiz kaldı, “Büyük patron... Son derece hassas bir kabedon pozisyonu yaptığını biliyor musun? ”

“Kerby dawn mu?” Lu Tingxiao kabedon terimini gerçekten anlamamıştı.

Ning Xi eliyle yüzünü kapattı, anlamı olmayan flörtleşme en tehlikeli şeydir canım!

O anda, Ning Xi göz ucuula bir şey fark etti: bir robot, Lu Tingxiao'nun sırtını hedeflemiş ve bir ateş açmıştı, “Lu Tingxiao! Şuna bak!”

Ancak çok geçti. Lu Tingxiao kızın üstüne düştü ve boğuk bir ses çıkardı.

“Lu Tingxiao…” Ning Xi tamamen paniğe kapılmıştı.

“Ben iyiyim.” Lu Tingxiao yavaşça başını kaldırdı.

“Nasıl iyi olabilirsin? Lu Tingxiao,iyi misin? Seni götüreceğim... Uh…” Konuşmanın ortasında, Ning Xi midesinin çalkantısını hissetti, “Lu Tingxia, gerçekten kokuyorsun... Ne kokuyorsun?”

Lu Tingxiao ceketini karanlık bir ifadeyle çıkardı. Ceketinin arkasına yapışkan, iğrenç görünen bir nesne sıkışmıştı.

Ning Xi burnunu kapattı. İyi olduğu için rahatlarken, heceleyerek konuştu, “Bu ne? Bok olamaz değil mi?”

Lu Tingxiao ceketini yere bıraktı ve ifadesizce şöyle dedi, “Surströmming. Dünyanın en tehlikeli konserve yemeği olduğu söyleniyor, Lu Jingli'nin fikriydi. ”

Ning Xi’nin dudakları kıvrıldı, “İkinci Büyük patron gerçekten çok parlak fikirlere sahip... Bu sadece kokmuyor, bu bir biyokimyasal silah!”

Konuşma bittiğinde, arkasındaki kapı aniden kendilerine doğru açıldı…

*Not: Kabedon resimle daha iyi anlatılabilir.

*Kabedon, "araba-bay-şafak" ( car-bay-dawn) gibi telaffuz edilen Japonca bir kelimedir. Orijinal Çince metinde, Lu Tingxiao tamamen farklı anlamı olan ama aynı telaffuza sahip bir söz kullanmış. Aynı etkiyi elde etmek için ‘kerby dawn’ kullanılmış.