Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Bir süre sonra Lu Tingxiao, bir golf arabası hazırlaması için uşağı çağırdı ve hızlı bir şekilde onu golf sahasının arkasındaki küçük müstakil bir binaya getirdi.

Bu binanın çok garip bir şekli vardı; dokusu, bilinmeyen bir metalden yapılmış gibi görünüyordu. Bir bakışta, özellikle yüksek teknoloji kullanıldığı ve fütüristik özelliklere sahip olduğu görünüyordu.

Lu arazisi çok büyüktü, Ning Xi bu kadar uzun süre kalmasına rağmen, burayı tamamen görmemişti. Bu binayı ilk kez ziyaret etmişti.

“Bu binanın dibinde, güneş ile çalışan bazı makineler var. Dış duvarlar güneş panellerinden yapılma iç elektrik güneş enerjisinden gelir. Uşak ve hizmetçilerin hepsi robotlardır.” Lu Tingxiao açıklama yaparken kendini tur rehberi gibi hissetti.

“Baya havalı!” Ning Xi’nin yüzü heyecan ve hayranlıkla dolmuştu.

“Eğer sevdiysen, buraya oynamaya gelirsin. Senin için buraya erişim hakkı verdireceğim. Daha önce bu tür şeylere ilgin olduğunu bilmiyordum, o yüzden seni buraya hiç getirmedim.” dedi Lu Tingxiao.

“Ne demek! Bayılırım böyle şeylere! Çocukken büyüyüp bir uzay gemisi almayı hayal ederdim her zaman! Büyüdüğümde, bir robotla çıkmayı bile düşündüm! Ah, sadece bunu düşünmek bile çok romantik geliyor!”

Lu Tingxiao “...” Belki de ona erişim haklarını vermemek daha iyi olurdu.

Çift girişe doğru yürüdü, yerde yatan bir robot gördüler. Ning Xi ve Lu Tingxiao’yu tarayan gözleri aniden kırmızılaştı.

Tarama Lu Tingxiao'ya geldiğinde, robot mücadele etti ve "zzt" sesleri çıkardı, “Patron... Patron…”

“Patron” diye çağıran, bir şeyleri rapor etmek istediği gibi görülen ama konuşamayan bu zavallı robot, büyük olasılıkla bu binanın uşağıydı.

Lu Tingxiao iç çekti ve robotun arkasındaki paneli açtı. Robotun gözleri karanlıklaşmadan ve hareket etmeyi bırakmadan önce bir şeye basmış gibi görünüyordu.

Ning Xi tedirgin bir şekilde yaklaştı ve dokundu, “Niçin hareket etmeyi bıraktı? Ölmedi değil mi? Oh, bekle... Demek istediğim, hurdaya ayrılmayacak, değil mi?”

“Sorun yok, daha sonra tamir edilir ve hallolur.”

Ning Xi rahatladı, “Oh, iyi o zaman. Aksi halde çok yazık olurdu çünkü çok yakışıklı!”

Lu Tingxiao “...” o zaman hurdaya ayrılmalı.

Tarayan gözlerle ana binaya girdi. Ning Xi arkadan takip edip telaşla etrafına bakıyordu, “Küçük Hazine nerede?”

Ana salon, devriye gezen robotlarla doluydu. Ning Xi ve Lu Tingxiao'yu bulduklarında, bir olup döndüler ve onlarla karşı karşıya geldiler.

Bunu takiben, Lu Tingxiao'yu tamamen yok sayıp Ning Xi'ye karşı yönelmeye başladılar.

“Ahhhhh! Ne yapıyorsunuz? Neden hepsi bana doğru geliyor?” Ning Xi korkmuştu. Dövüş sanatlarında ne kadar iyi olduğu önemli değildi, bu çelik robotları asla yenemezdi.

Lu Tingxiao’nun kolları altına girdi ve robotların robotik pençelerinden kurtuldu. Üzgün  bir sesle, “Çünkü erişim hakkına sahip değilsin,seni davetsiz bir misafir olarak görüyorlar.”

“Peki şimdi ne yapmalıyız?” bunu söylerken Lu Tingxiao onu iyice sarmıştı.

“Bana yakınlaş.” dedi Lu Tingxiao.

“Ah! Daha mı fazla?” dedi Ning Xi.

“Küçük Hazine üst kattaki kontrol odasında. Şu anda iki seçeneğimiz var. Birincisi onlarla savaşmak.”

“Bu kadar çok robotla nasıl savaşabiliriz? İkinci seçenek ne?” Sadece robotlara bakınca bile elleri acıyordu. Robotlarla mücadele etmeyi istemedi.

“İkincisi…” Lu Tingxiao bakışlarını indirdi ve ona baktı, “Seni taşıyacağım, çünkü bana saldırmazlar.”

Ning Xi gözlerini kırpıştırdı, sonra kollarını tereddüt etmeden ona doğru uzattı, “Taşı beni.”

K.N: İyi Aile Robotunu hatırlayan var mı? Bu bölüm aklıma hep o geldi. Ning Xi görse bayılırdı :D