Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

“Ne?” Ning Xi başını eğdi.

Onu sevdiği için ne yaparsa yapsın her halini sevimli buluyordu. Lu Tingxiao başını tekrar okşamaktan kendini alıkoyamadı, “Elmas sever misin?”

“Ah?” Ning Xi bu kadar tuhaf bir soru beklemiyordu, “Niçin soruyorsunuz?”

“Bugün senin doğum günün, bu yüzden Küçük Hazine senin için bir doğum günü hediyesi hazırladı. Elmaslarla ilgisi var gibi görünüyor. Hoşuna gitmeyeceğinden endişeliydim, bu yüzden onun adına sordum.” Lu Tingxiao normal bir ifadeyle durumu açıkladı.

“Bu yüzden…” Ning Xi bunu duyduğunda kafasını kaşıdı, dedi ki, “Um, sanırım elmas sevmeyen tek bir kadın yoktur, değil mi? Ancak doğum günüm için bana bu kadar pahalı bir şey alması doğru olmaz. Bu yüzden kabul etmeyeceğim. Çocuk olduğu için kendi hazırladığı el emeği bir hediye olsa daha iyi olur.”

Dikkatsiz bir konuşma olduğunu düşünen Lu Tingxiao, “Bu çok pahalı bir şey değil. Geçen gün sette aldığın elmas daha pahalıdır. Sadece diğer elmasın yanında sönük kalacağından korkuyorum.”

Ning Xi utanarak eliyle yüzünü kapattı, “Gerçeği biliyorsunuz! Bilindiği üzere dedikodu binlerce kilometre yol kat ediyor… Kendinizi o garip adamla karşılaştırmayın, o bir deli!”

“Senin erkek arkadaşın mı?” diye sordu Lu Tingxiao.

Ning Xi’nin nefesi kesildi, “Pfff... nasıl olabilir! Nasıl bu kadar korkunç düşünürsünüz?”

“Çünkü ona yakın duruyorsun.” diye cevapladı Lu Tingxiao üzgün bir ifadeyle.

Ning Xi başına bir ağrı girdiğini hissetti, “Aman Tanrım! Nasıl ona yakın görünebilirim? Ondan deli diye bahsetmem bizi yakın mı yapıyor?”

Lu Tingxiao başını salladı, “Bana öyle geliyor. Mesela bana karşı her zaman çok kibarsın ve beni bir kere bile eleştirmedin.”

Ning Xi gerçekten ne diyeceğini bilmiyordu. Büyük Kral Lu mazoşist mi olmuştu? Gerçekten insanların ona kötü davranmasını mı istiyordu?

“Her neyse, o adamın benimle hiçbir alakası yok! O... sadece çılgın, insanlara elmas almayı seviyor! Onu tekrar görürsem elmasını kesinlikle geri atacağım!” Ning Xi, kaygısız bir tonda konuştu, ama o adamdan bahsederken, gözlerinde korku izi vardı.

“Şu an seninle bir ilgisinin olmaması geçmişte mi bir şey olduğu anlamına geliyor?” Lu Tingxiao ana noktayı hemen yakalamıştı.

Ning Xi hafifçe öksürdü, “Şey... Eğer tek bir gün sayılıyorsa... Biz eski sevgili sayılabiliriz…”

Bir sebepten dolayı Lu Tingxiao’nun kafasında oluşan imajı önemsedi. Kafasını kaşıdı ve sordu, “Lu Tingxiao, daha önce çok fazla erkekle çıkmamın kötü olduğunu mu düşünüyorsunuz?”

Lu Tingxiao'nun ciddi ve saygılı bir ifadesi vardı. Ona çok değer veriyordu, sorusuna ekstra önem verdi, “Hayır, herkesin kendi yaşam tarzı vardır ve her zaman eylemlerinin arkasında hikayeler vardır. Tüm gerçeği bilmeyen kimse başkalarını eleştirme veya cezalandırma hakkına sahip değildir.”

Ning Xi aniden kafasında bir sıcaklık patlaması hissetti. Bunu takiben, hemen gülümsedi, “Lu Tingxiao, neden ölmüş beynimin hayranlarından biriymişsin gibi hissediyorum? Ne söylersem ya da ne yaparsam yapayım, her zaman haklı olduğumu mu düşüneceksin?”

“Ölmüş beyin hayranı mı?” Lu Tingxiao bu terimin ne anlama geldiğini gerçekten anlamamıştı.

“Bu doğru, idolleri ölmüş olsa bile hayranları onu ne olursa olsun destekleyecektir!”

Lu Tingxiao mırıldanmadan önce bir süre düşündü, “Hm, bu oldukça uygun.”

Ning Xi “...”

Bir tür duyguyu kasten bastırmış gibi görünmekle birlikte, bir süre sessizce düşünceye daldı. Bir süre sonra, uzun bir iç geçirdi, “Lu Tingxiao... biliyor musunuz…”

“Neyi?”

“Afrodizyaklardan daha korkutucu olduğunu biliyor musun?” Ning Xi’nin yüzünde çok çelişkili bir bakış vardı. Daha sonra ağrılı bir ifadeyle üstünü düzeltti.