Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Ning Xi devam etti, “Ama sonra bir adama aşık oldum ve onunla eşlebilecek bir kimliğe ihtiyacım vardı.”

Lu Tingxiao’nun gözünde ateş belirdi, “Bu adam Su Yan mıydı?”

Ning Xi başını salladı ve gülümsedi, “Zengin mirasçı Su Yan ile nasıl tanıştığımı merak etmiyor musunuz?”

Lu Tingxiao'nun tekrar tahmin etmesini önlemek için, Ning Xi ona fırsat vermedi ve kendi sorusunu yanıtladı, “Su Yan’ın akciğerleri gençken zayıf olduğu için kasabamıza kendini toparlamak için geldi. Yedi yıl boyunca kapı komşumdu.”

“İlk karşılaştığımızda, hastalığa yeni yakalanmıştı ve ona çarpmak üzereydim, bu yüzden onun eve kadar gitmesine yardım ettim.”

“Daha sonra, yavaşça kaynaştık ve ne olduğunu anlamadan birbirimize aşık olduk. Çocukluk sevgilileri, masum oyun arkadaşları; ne güzel sözler! Heh. Ancak, daha sonra gerçekler bana… bunun bir Sindirella hikayesi olmadığını, Zhongshan'ın Kurt'u gibi bir hikaye olduğunu söyledi!”

“Üzülme, o sana uygun biri değildi.” dedi Lu Tingxiao.

Lu Tingxiao ile eski erkek arkadaşını konuşacağını hiç beklemiyordu. Başını kaşıdı ve utanç içinde, “Biraz konu dışıyız, hadi Ning ailesi hakkında konuşmaya devam edelim… Çünkü Ning Yaohua ve Zhuang Lingyu, 18 yıldır yetiştirdikleri kızı terk edemediler. Tang ailesine Ning Xueluo'yu iade etmediler. Ning Xueluo, sevgili kızları olarak kaldı.”

“Sonra ne olduğunu hayal edebiliyor olmalısınız. 18 yıllık bir ayrılığın neden olduğu mesafe, tek bir günde çözülebilecek bir şey değildi. 18 yıldır elit eğitimle yetiştirilen Ning Xueluo'nun önünde, son derece tecrübesiz küçük bir köy kızıydım.”

“O zamanlar çok saftım ve onu başından beri bir arkadaş olarak gördüm. Elimi durulamak için kullandığım limon suyuna içki koyarak ve bana ziyafette giyecek sahte bir elbise yollayarak güvenimi kırdı. Bu küçük hileleriyle beni yavaş yavaş Ning ailesinden ve üst sınıf toplumdan uzaklaştırdı… ”

“Bu insanlar zaten Ning Xueluo ile birlikte hareket ediyorlardı. Görünüşte bana arkadaş gibi davranıyorlardı ancak gerçekte köylü olduğum için benimle dalga geçiyorlardı. Biyolojik ailem varlığımdan nefret ediyordu ve saygınlıklarına bir leke sürmüşüm gibi hissettiriyorlardı... Ondan sonra Su Yan vardı…”

Su Yan’dan sonra bir kızın en önemli şeyleri çiğnendi: İffeti ve onuru.

Ning Xi dizlerini kendine doğru çekti, “Bugün sette, sahne ile bir şeyler ters gitti. Kılıcım kazara Ning Xueluo’yu yaraladı. Hastanede annem… biyolojik annem ne olduğunu sormadan bana tokat attı. Biyolojik babam beni eleştirdi ve beni suçladı… ”

Ning Xi siyah pencereden dışarı baktı ve devam etti, “O anda, bir sebepten ötürü beş yıldır dizginlemeye çalıştığım ipler koptu. Aniden yaşamanın bir anlamı olmadığını hissettim, hayatta başarısız olduğumu hissettim. Öyleydi çünkü herkesin benden nefret etmesine bakılırsa yeterince iyi değildim. Çok uzun zamandır çok çalışıyorum, ama hiçbir anlamı yok…”

Konuşmayı bitirdikten hemen sonra, Lu Tingxiao bir anda omuzlarını kuvvetle kendine doğru çekti, “Ning Xi, bana bak. Herkes senden nefret etmiyor. Yeterince iyi değiller onlar. Anlıyor musun?”

Ning Xi’nin gözleri kızardı.

Her zaman kalpsiz gibi davranmış olsa bile, sadece yirmi yaşında olan genç bir hanımdı.

Lu Tingxiao onu kucağına aldı ve başının tepesini yavaşça öptü…

Lu Tingxiao son derece ciddi bir bakışla ona baktı, “Ning Xi, eğer kendinden şüphe edersen, bana inanmaya çalışmalısın. Sen müthişsin."

Senden daha iyisi yok bu dünyada.

Ning Xi üzgün ifadesini hemen şakayla dağıttı, “Büyük Patron Lu’nun sözlerine tabii ki inanıyorum!”

Lu Tingxiao rahatladı. Gözlerindeki huzurlu bakış aniden paniğe sebep oldu.

Bir süre sessiz kaldıktan sonra, “Ning Xi sana bir soru sorabilir miyim?"