Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Bir an sonra, Lu Tingxiao dışarı çıktı ve kapıyı hızlıca itti. Bir bakıştan sonra, durduğu yerde boş boş dikildi.

Hava soğuk bir şekilde dışarıyı doldurdu. Adamın gözleri Lu Jingli’yi hançer gibi vurdu. “Baktın mı?”

Lu Jingli o kadar korkmuştu ki kapıya yaslandı ve dikkatlice, “Bakmazsam onun yengem olduğunu nasıl anlayabilirdim! Bunun için de kıskanmayacaksın değil mi? Onu örten kıyafetler ve çiçek yaprakları ile hiçbir şey görmedim! Ayrıca, eğer merakıma uyup gelmeseydim, bu gece ona ne olacağını kim bilebilirdi? Ona nasıl baktığımın bir önemi yok, doğrum yanlışlarımdan daha ağır basıyor! Küçük Hazine’nin yanı sıra, bana yardımcı olacak bir tanrıça yardımcısını nerede bulacaksın? Ben…”

Lu Tingxiao “Defol”

“Peki efendim, nazikliğin için teşekkür ederim kralım!” bu sefer Lu Jingli hemen kaçtı.

Merakının başına iş açtığını biliyordu ama kendini durduramıyordu. Bin olay atlatmasına rağmen hala bu alışkanlığını düzeltememişti!

Lu Jingli kaçtıktan sonra Lu Tingxiao hemen odaya girdi ve kapıyı kapattı. Yataktan yaklaşık on adım uzaktayken beyni durdu.

Üzerine dağılmış kızıl çiçek yaprakları olan saf beyaz yatakta cildi çini gib görünüyordu. Kızın kirpikleri dantelin altında hafifçe titriyordu. Üzerindeki tek incecik kumaş tabakası teriyle kaplanmış ve vücuduna sıkıca yapışmıştı. Onun hassas ayak parmakları gerginliği nedeniyle iyice kıvrılmıştı…

Bu sahne uzun zamandır kendini tutmaya çalışan Lu Tingxiao için sabır testi gibiydi.

Boğazının kuruduğunu hissetti. Kravatı o kadar sıkıyordu ki nefes bile alamadı. Bir parmağıyla ve kravatını gevşetti.

K.N: Koymazsam olmaz :D https://www.youtube.com/watch?v=wbt_GbEcPRY

Bu hareketi bir ses çıkarmış olacak yataktaki kız çok korkmuştu, tüm vücudu titremeye başlamıştı. Yattığı yeri küçük hareketlerle değiştirmeye çalıştı. Ancak, uyuşturulmuş gibi görünüyordu; hiç gücü yoktu. Tüm enerjisini kullandıktan sonra, sadece iki santimetre hareket edebilmişti. Yorgun göğsü hızla yükselip alçalıyordu. Nefes nefese kalmıştı. Saçları ter ile nemlenmişti.

Bu sahne, kızgın yağın içine sıçrayan su gibi bir etki yarattı.

Lu Tingxiao büyülenmiş gibi yatağa adım adım yürürken sanki başka biri hareket ediyor gibi görünüyordu.

Kız yatağın yanında bir insan olduğunu anladı. Kendini o kadar kastı ki neredeyse ağzı yırtılacaktı. Az öncekinden daha fazla enerji harcadı.

Boş bakan gözlerle Lu Tingxiao kıza uzanıyordu…

Nihayet uzun zamandır istediği tene dokunma arzusu yerine geldiği sırada, vücudundan yükselen sıcaklık parmakları boyunca ilerledi. Sanki bir ateş onu yakıyordu.

Ancak bir süre sonra parmağında derin bir acı hissetti.

Bu kız parmağını ısırmıştı.

Parmağından kan boşalmaya başladı.

Kızın koyu kırmızı dudaklarını parmağının çevresine sardığını görünce, acısı bile hazza dönüşmüştü.

Lu Tingxiao delirmek üzere olduğunu hissetti.

Acı aklını temizlemedi, ama bir anda onu ısıran kız gücünü kaybetti. Yüzündeki boş çaresizlik Lu Tingxiao'yu bir kova soğuk su gibi vurarak nihayet uyanmasını sağladı.

Kahretsin! Neler oluyor?

Şu an ne kadar korktuğunu tam olarak anladı! Karanlıkta geçirdiği her saniyenin eziyet ve ıstırap olduğunun farkındaydı!

Lu Tingxiao kızın gözlerini kapatan dantel şeridi çözmek için ellerini kullandı.

Kızın kirpikleri şiddetli bir şekilde titredi. Sonra gözleri yavaşça açıldı, sanki bu binlerce yıllık derin uykusundan uyanan güzelin öyküsüydü...