Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Şu anda, Lu Tingxiao hiç kimseyle ilgilenebilecek gibi hissetmiyordu. Zhu Xiangcheng’i boğmaktan  kaçınmak için oda anahtarını kabul etti ve uzun adımlarla ilerlemeye devam etti.

Lu Tingxiao'nun kartı aldığını görünce, Zhu Xiangcheng sonunda rahat bir nefes aldı. Ancak, Lu Tingxiao'nun gerçekten odaya gidip gitmeyeceği konusunda endişeliydi.

Lu Jingli şüpheli bir ifadeyle, “Whoa! Abi, kadınlar konusunda oldukça şanslısın! Zhu Xiangcheng çok endişelenmiş olmalı ki sana böyle bir rüşvet sundu! Abi, gerçekten istiyor musun? Bekle! Zaten senin bir eşin var, o yüzden ona bakmayacaksın bile! Oda anahtarını bana vermeye ne dersin? Oldukça mantıklı değil mi? Aslında Zhu Xiangcheng’in nasıl bir tanrıça bulduğunu çok merak ediyorum!”

Lu Tingxiao’nun parmak uçları hafifçe titredi ve oda anahtarı Lu Jingli’ye doğru uçtu.

Lu Jingli, sadece iki parmağıyla  yakaladı. Son derece mutlu bir ifadeyle, dedi ki, “Ben gidiyorum o zaman…”

“Whoa, 808. Bu kral odası olmalı!” Anahtarı tutan Lu Jingli bir şarkı mırıldanarak konuk odalarına doğru neşeyle yürüdü.

Asansör doğrudan en üst kata çıktı. Bir eli cebinde olan Lu Jingli, koridordaki son odaya doğru yürüdü.

Girişe ulaştığında anahtar kartını kaydırarak kapıyı bip sesiyle açtı.

Kapıyı açmadan önce Lu Jingli’nin aklına garip bir düşünce gelmişti. Sadece meraktan kontrol etmeye gelmişti. Ya içerideki kadın ona yapışırsa ve gitmesine izin vermezse?

Evliliğe inanmasa da sadece uygun romantik ilişkileri olan dürüst bir kişiydi.

Kapıyı açtıktan sonra gördüğü ilk şey, kırmızı gül yapraklarıyla kaplı kral yatağı oldu. Yatağın ortasında bir kadın yatıyordu. Yapraklar görünüşünü kısmen gizlese de bir çift uzun beyaz bacağı örten son derece etkileyici bir gecelik giymişti…

Tek başına bu bacaklar bile bir erkeği vahşileştirmeye yeterdi. Zhu Xiangcheng bu sefer gerçekten kendini aşmıştı!

Düşünürken, Lu Jingli yatağa doğru yürümeye devam etti. Sonra, o kadının yüzünü gördü…

Gözleri beyaz kurdele ile bağlı olsa da yataktaki kadını tek bakışta tanımıştı.

WHOAA!!!!!

Lu Jingli, vahşi bir canavara rastlamış gibi korkarak geri sıçradı. Vücudu kapıya çarptı ve tok bir ses çıkardı.

Hemen ardından, odanın kapısını kapattı ve merdivenlerden aşağı doğru ses patlaması yaratacakmışçasına çılgınca koştu.

O, Lu Tingxiao’nun arabasına çıkarken yetişmek garaj girişine kadar çılgın bir adam gibi koştu. Lu Tingxiao'nun gitmesini engellemek için hızla kendini önüne attı.

Kulak delici bir fren sesiyle Lu Tingxiao arabasını durdurdu. İfadesi oldukça korkunçtu.

Lu Jingli tekrar tekrar araba penceresini çaldı. Lu Tingxiao ağzını açıp onu azarlamaya başlamadan önce, Lu Jingli onu arabadan çıkardı ve evleri yanmış gibi, “Abi, acele et benimle gel!”

“Neler oluyor?”

“Bu çok acil! Aşırı acil bir durum! Gelirsen anlarsın!”

“Şu anda benim için önemli olan tek bir şey var.”

“Biliyorum şuan sadece yengemi bulmak istiyorsun ama bu durum yengemle alakalı zaten!”

Sonunda Lu Tingxiao hızla onu takip etti.,

Aynı şekilde iki kişi kral odasına geri döndü.

Lu Tingxiao, karışık  bir ifade ile kapıya bir bakış attı. Lu Jingli'nin neden birdenbire dellrdiğini ve onu buraya sürüklediğini anlamaya çalıştı.

Lu Jingli alçak sesle konuştu ve kapıyı açtı, “Gir ve kendin gör!”

Bu sözleri duyunca Lu Tingxiao’nun ten rengi biraz değişti. Hemen hemen anlamıştı, içerideki kişi o olabilir mi...