Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Ning Xi hastaneden ayrıldığında gecenin ilerleyen saatleriydi.

Gökyüzünde hiç yıldız yoktu ve ay parlamıyordu. Dışarıda sadece birkaç araba ve birkaç insan vardı.

Ning Xueluo’nun planını oldukça beceriksiz ve saçma bulsa da, sonunda başarılı olduğunu kabul etti.

Ning Xueluo ona saldırmak için her zaman en önemli şeyleri kullanıyordu.

Örneğin Su Yan ve ailesi…

Bazen, her şeyin gerçekten onun suçu olup olmadığını merak ederek, kendinden şüphe etmeye başlardı. Tahammül edilemeyecek kadar korkunç olduğu için mi ondan nefret etmiş, onu küçümsemiş ve terk etmişlerdi…

Bazen şimdiye kadar gösterdiği çaba ve emeğin hiç anlamı olmadığını düşünüyordu.

Amacına bir gün ulaşmayı başarsa ve istediği her şeyi alsa bile, dünyada bununla ilgilenecek kimse var mıydı? O her zaman yalnızdı.

Ning Xi, amaçsızca caddede dolaşırken düşünceler içinde kayboldu. Kasvetli bir siyah arabanın onu takip ettiğini farketmedi…

Etrafta hiç kimsenin olmadığı bir yere vardığında, iki kişi hızla arabadan indi. Biri burnunu ve ağzını ıslak bir bezle örttü, diğeri onu bir ip ile bağladı ve zorla arabaya soktu…

Bütün bunlar beş saniyede olup bitti.

Ning Xi nihayet kendine geldiğinde, tüm gücünü kaybetmişti. Vücudu da sıkı sıkıya bağlıydı, o yüzden mücadele edemiyordu.

Soluk dudaklarından acı bir gülümseme belirmişti.

Kandırıldıktan sonra kaçırılmıştı. Bugün doğum günüydü... ne kadar da hareketli…

Araba çok uzun süre sorunsuz gitti. Ning Xi’nin gözleri siyah bir bezle kaplıydı. Bu arabanın nereye gittiğini ve bu insanların nereden geldiğini anlayamadı.

Ning Xueluo muydu?

Öyle gözükmüyordu. Ning Xueluo zaten onun üzerinde tam bir zafer kazanmıştı ve daha fazla bir şey yapmasına gerek yoktu.

Peki kimdi? En son kimin kalbini kırmıştı?

Kafasında yüzlerce düşünce döndü, ama cevabı yoktu. Aniden, yanındaki adam telefonuyla konuşmaya başladı.

“Merhaba CEO Zhu... Evet hallettik. Şimdi yoldayız... Evet, evet, bundan emin ol! Onu kesinlikle zamanında göndereceğiz. Bu kız oldukça güzel hatta beni ve kardeşimi baya etkiledi! Hahaha nasıl cüret edebiliriz! Ona parmağımızı bile sürmeden getireceğiz!”

Ning Xi’nin kalbi yanıyordu, CEO Zhu…?

Dün gece Grand Pearl Otel'de yanlış odaya girdiği olayı hatırladı aniden .

Bu CEO Zhu, Zhu Xiangcheng olamaz değil mi?

Pes etmeyip kendisini kaçırması için bu insanları mı gönderdi?

Durum böyle görünüyordu. O yeterince lanetliydi. Ancak, kaçmanın bir yolunu düşünmeye çalışırken ilaçların etkisiyle bedeni gevşedi. Bilinci daha da sisli oldu ve hızla karanlığa gömüldü…

Ning Xi biraz kendine geldiğinde gözleri hâlâ kapalıydı.

Konuşan iki kadının sesi odadan geldi. Aklı hâlâ bulanıktı ve ne hakkında konuştuklarını anlayamıyordu. Sadece bütün kıyafetlerini çıkardıklarını hissedebiliyordu. Kıyafetlerini çıkardıktan sonra ince bir gecelik giydirmeye başladılar. Sanki vücuduna çiçek yaprakları serpilmişti…

Biraz daha düşününce Ning Xi bir şeylerin ters gittiğini anladı.

Zhu Xiangcheng’in sabırsız kişiliği bütün bunları yaptıracak kadar bekleyemezdi. Ona getirildiği saniye ne isterse yapardı. Şuan da kıyafetleri çıkarılmıştı ve üzerine yapraklar serpilmişti. Üzerine parfüm sıktıklarını bile kokudan anlamıştı…

O şişko domuz! O yaşlı sapık! Eğer onu almak istiyorsa, o zaman bunu şimdi yapmalıydı! Ne halt ediyordu?