Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Ning Xi dönünce Jiang Muye sonunda rahatladı, “Niçin bu kadar uzun sürdü? Neredeyse tuvalete düştüğünü düşünecektim!”

“Kötü bir şeyler oldu: kurtların ortasında düştüm!” Ning Xi kanepeye yaslandı, yüzü hala korku dolu izler taşıyordu.

“Bu ne demek?” Jiang Muye kaşlarını kaldırdı.

“Yanlış odaya girdim. Oda şehrin zenginleriyle doluydu ve oradaki bir adam beni zorla tuttu gitmemi engelledi. Hatta bana içerken ona eşlik etmemi istediğini söyledi!”

“Ne dedin sen?” Jiang Muye’ın ifadesi hemen değişti. Ona baktı ve ayağa kalktı, “Oradan nasıl çıktın?”

Ning Xi, “Şansım sayesinde, büyük çekimlerin patronuyla karşılaştım!”

Bunu duyunca Jiang Muye’nin ifadesi karardı, “Sakın Lu Tingxiao deme?”

Ning Xi parmağını şaklattı, “Bingo! Doğru tahmin! Büyük patron Lu çok havalıydı. Beni oradan çekip kurtardı ve doğru odaya gelene kadar eşlik etti!”

Jiang Muye “...” Lu Tingxiao yüksek IQ ve düşük EQ değerine sahip değil miydi? Bu düzgün adam gerçekten tanıdığı Lu Tingxiao ile aynı mıydı?

Yemek bitince herkes birbiriyle vedalaştı.

“Ning Xi eve nasıl gideceksin? Seni götürmemi ister misin?” diye sordu Ye Linglong.

“Teşekkürler Ye! İhtiyacım yok, yakınlarda bir arkadaşım var beni o eve götürecek.”

“O zaman ben gidiyorum.”

“Tamam, dikkatli ol!”

“Muye, peki sen? Nasıl döneceksin?” diye sordu Guo Qisheng.

“Menajerimi bekliyorum.”

“Peki, yarın görüşürüz. Hava şartları izin verirse çekime yarın devam ederiz. Bugün yağmur yağması çok garip değil miydi?” dedi Guo Qisheng.

Ekip birer birer ayrıldıkça, girişte sadece Ning Xi ve Jiang Muye kaldı.

Sıkıldığı ve çok içtiği için Ning Xi yorgun düşmüştü. Ölü bir köpek gibi gözleri yarı kapalı bir şekilde altın rengi koltuğa uzanmıştı.

Jiang Muye ona bir bakış attı, ”Ming-ge yakında gelecek. Arkadaşını beklemek istemiyorsan, benimle gel. Bir dakika, sakın bana beklediğin kişinin…”

Cümlesini tamamlamadan önce güzel giyinmiş bir adam lobiden içeri geldi. Ay ışığının altında ayak sesleri Ning Xi’nin önünde kesildi ve kucağına aldı. Ses tonu yaz gecesi esintisi gibiydi, ”Ning Xi.”

Ning Xi hemen gözlerini açtı, “Lu Tingxiao…”

Adam zaten onun güvenli limanı olmuştu. Adam görününce Ning Xi kendini onun kollarına bırakmıştı…

Durumu görünce Jiang Muye şok oldu, bu kadına yardım etmek istemişti ama ondan önce biri erken davranmıştı. Kız kollarına güvenle çöktü.

Lu Tingxiao, kızın dağınık saçlarını sıcak bir bakışla düzeltti, diğer kolu dizlerinin altına ulaştı ve onu rahatlıkla aldı.

Aynı sırada, siyah bir Maybach zaten sessizce giriş tarafında durdurmuştu; Sürücü hızlı bir şekilde arabayı aydınlattı ve arabanın kapısını açık tuttu.

Ning Xi’nin arabaya doğru taşındığını gören Jiang Muye dürtülerine daha fazla hakim olamadı. Arkasından bağırmadan önce telefonundaki ses kayıt işlevini hızlıca açtı, “Dayı!”

Lu Tingxiao’nun ayakları durdu. Ufak bir adımla geri döndü ve bir şey olup olmadığını soruyormuş gibi onu bakışlarıyla sorguladı.

Jiang Muye dişlerini gıcırdattı. Sorunun ne olduğunu sormak zorunda mıydı?

“Ning Xi’ye karşı duyguların nedir?” diye direk sordu Jiang Muye ve delikanlı gibi konuştu.

Bunu duyan Lu Tingxiao, kollarında huzur içinde uyuyan kıza bakmak için bakışlarını indirdi, “Ning Xi’ye karşı mı…”

“Evet! Ning Xi'ye karşı tutumun garip değil mi? Bu çok belli değil mi?" Jiang Muye, onun güçlü baskısına direndi ve konuşmaya devam etti. Aynı zamanda, telefonunu elleriyle sıkıca kavradı ve adamın cevabı için endişeyle bekledi.

Lu Tingxiao, önündeki genç adama ilgisiz bir bakışla baktı, ”Duygularımın gayet açık olduğunu düşünüyorum. Eğer anlayabiliyorsan…”

Jiang Muye’nin kan beynine sıçradı!

Onun önünde duran adam konuşmuyordu, ama kafasını indirdi ve dudakları kızın dudaklarına hafifçe değdi.

Üç saniye sonra, adam azami özlem ve sevgi ifadesiyle çekildi. O gitmeden önce, soğuk bakışları ardındaki genç adamı sırtından vurdu.