Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Gecenin ilerleyen saatlerinde.

Daire 6.

Sarışın bir adam yatağında bir top gibi yuvarlanıyordu, “Kahretsin, kahretsin, kahretsin…”

Lei Meng onun karşısındaki koltukta oturuyordu. Şaşkın bir ifadeyle, “Neredeyse 250 kez söyledin bunu. Ne oldu bu gece?”

Ç.N: 250 Çin internet dilinde aptal anlamında kullanılıyor.

Jiang Muye’nin gözlerinde hemen sert bir ifade ortaya çıktı, ”Bana 250 sayısından bahsetme! O küçük Ning Xi haklıydı, bana IQ'mdan dolayı 0.1 puanımı kırdığını söyledi! Kahretsin, kahretsin... O kadar aptalım ki bunu telafi edemiyorum! Neden kayıt cihazı kullandım? Neden bunu gizlice filme almadım! Neden, nedeeenn…”

Lei Ming’in ağzının kenarları terlemişti ve Jiang Muye’nin neye bu kadar delirdiğini anlamamıştı.

Ancak bir noktayı biliyordu. Ning Xi bir şeyler yaptığında Jiang Muye hep böyle deliriyordu, “Muye, Ning Xi ile bir araya gelmeye mi çalışıyorsun?”

Jiang Muye taşa dönüştürülmüş gibi dondu. Konuşmadan önce sert bir kahkaha attı, “Kafayı mı yedim ki Ning Xi ile bir araya gelmeye çalışayım! Yaptığı şey yüzünden, hala geceleri kabus görüyorum!”

Lei Ming yavaşça Jiang Muye’ye baktı: reddedilmiş bir ev hanımlarına benziyordu. Muye'nin onu sevdiği belliydi, ama hala inkar ediyordu.

Aslında o zamanlar inanmıyordu ama Jiang Muye Ning Xi’ye gerçekten aşık olmuştu. Aksi halde gerçek yüzüne vurulduğunda neden bu kadar sinirlensin ki?

Şimdi Ning Xi'ye karşı duyduğu hisler aşk ve nefret arasındaki çizgide olduğu için miydi? Ancak ona sahip olamayacağı için bu hisleri oluşmuş da olabilir.

Jiang Muye hâlâ tepinirken başucundaki telefon çaldı.

Jiang Muye cevap verecek halde değildi bu yüzden telefona Lei Ming cevap verdi, “Baban arıyor.”

“Babam mı?” dedi ve hemen oturdu Jiang Muye.

Çünkü film sektörüne girdiği için yaşlı adam onunla düşmanı gibi kavga etmişti. Şimdi niye onu arasın?

Telefonu hemen aldığı için rahatsız sorulardan kurtuldu.

En son konuştuklarından beri çok uzun zaman geçmişti ve hâlâ kalbinde bir kin besliyordu, Jiang Muye babasını selamlamadı. Soğuk bir tonla, “Patron Jiang, ne işiniz var da geceleyin beni arıyorsunuz?”

Telefonun diğer ucundan son derece yorgun olan yaşlı bir adamın sesi geliyordu, “Muye, hemen eve gel. Şirketimiz batmak üzere…”

Jiang Muye’nin ifadesi hemen değişti, “Şirketimiz batmak üzere derken ne demek istiyorsun? Ne oldu?”

“Şirkette bir casus vardı ve HN ile yaptığımız işbirliği tamamen ters gitti. Şimdi kimseye güvenemiyorum. Sadece sana güvenebilirim. Babanın hayatı boyunca ayakta tutmaya çalıştığı şirketin bir günde batmasına gönlün razı gelir mi?” Jiang Tingguang neredeyse yalvarıyordu.

K.N: Ben şirketin başına geçerdim. Aile önce gelir sonuçta.

Jiang Muye’nin telefonu tutan eli terledi, “Film sektöründen ayrılmayacağım. Ve sana şirkete asla geri dönmeyeceğimi söylemiştim!”

“Muye, film sektöründen ayrıl demiyorum sana. Şirketi kurtar dilediğini yap. Senden sadece gelip bana yardım etmeni istiyorum!”

Jiang Muye sadece tatlı dille kandırılabilirdi baskıyla değil. Bu evden ayrıldığından beri yaşlı adamla olan ilk konuşmasıydı... Yaşlı adamın tavrını göremedi ve bu yüzden teklifi hemen reddetmedi, ”Çok meşgulüm... biraz düşünmem gerek!”

Jiang Muye telefonu kapatınca Lei Ming hemen endişeyle sordu, “Babanın şirketine bir şey mi oldu? Aile işleri daha önemlidir, sana çalışma programını azaltmak için yardım ederim.”