Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

“Eh, CEO... CEO Lu…” Zhu Xiangcheng az önce Ning Xi'yi zorluyordu, ama şimdi ifadesi hemen sertleşti. Ancak, o, hızlı bir tutum benimsedi, “CEO Lu da bu kızdan mı etkilendi? Eh o zaman devam edin!”

Salondaki herkes şok içinde bu sahneyi izliyordu. Nasıl saçma bir durumdu bu?

Lu Tingxiao her toplantıda soğuk bir kurt gibiydi ve kadınsı hareketlere karşı tamamen dirençliydi. Ancak bugün sarhoş bir şekilde odaya yanlışlıkla dalan kadınla mı ilgileniyordu?

Lu Tingxiao odadakilerin tepkilerini umursamadı. O anda sadece tek bir kişiye odaklanmıştı.

Kucağında sallanan kıza bakınca kaşlarını çattı, “Ne oldu?”

“Lu…” Ning Xi ona ismiyle hitap etmeden önce kendini durdurdu, ”Yanlış odaya girdim…”

Odadaki aydınlatma oldukça yetersizdi.. Lu Tingxiao'nun da burada olduğunu fark etmemişti.

Tüm bu hengamenin ortasında Lu Tingxiao'nun varlığı bir nefes temiz hava gibiydi.

“Arkadaşların hangi odada? Seni oraya götüreceğim.” Lu Tingxiao, arkasındaki insanlardan gelen karışık ifadelere bakmayı bile düşünmedi. Bunun yerine, doğrudan Ning Xi'ye eşlik etti.

Sadece gözleri kapalı bir şekilde dinleniyordu. Arkasından gelen kahkahaları duymuştu ama dikkate almamıştı. Ning Xi’nin tanıdık sesini duyunca, gözlerini açıp Zhu Xiangcheng’in aslında onu çekip kendine yaklaştırdığını görmüştü.

Tam o anda adamın elini kırmak istedi.

Ancak, onu korkutmak istemedi, bu yüzden kötü niyetli, karanlık düşüncelerini bastırdı ve ona yaklaşarak, o adamdan kurtulmasına yardım etmek için bir yabancı gibi davrandı.

Odadan ayrılınca Ning Xi sonunda rahatladı, “Lu Tingxiao teşekkür ederim. Eğer burada olmasaydınız bu gece çok problem yaşayacaktım!” Eğer konuşmak işe yaramasaydı sonunda şiddete başvurmak zorunda kalacaktı.

“Başını belaya sokmanın nesi yanlış? Ben seni kurtarmak için buradayım. Eğer ileride tekrar böyle bir problemle karşılaşırsan, sana fiziksel olarak bir şey yapmalarına izin verme!” Lu Tingxiao, ona ciddi bir ifade ile anlattı.

Ning Xi güldü, “Ay, birisinin beni desteklemesi gerçekten harika!”

Küçük Hazine artık ona ihtiyaç duymadığı ve Lu'nun evinden ayrılmasının zamanı geldiğinde, o ve Lu Tingxiao yabancı mı olacak?

Bazı sebeplerden dolayı bu düşünce onu hüzünlendirdi…

Lu Tingxiao kızın saçını karıştırdı. İzin verirsen, seni ömür boyu destekleyebilirim.

Ning Xi kafasında uçuşan yasak düşünceleri engelledi. “Şimdi iyiyim, kendim gidebilirim.”

“Kendin gidebilecek kadar iyi olduğuna emin misin?” Lu Tingxiao hiç güvenmedi.

“İyiyim, iyiyim. Sen de içeri geri gir!” Ning Xi, geriye doğru yürürken elini salladı.

Lu Tingxiao, ekibin akşam yemeği için burada olacağını önceden biliyordu, bu yüzden bu insanların  bu sıkıcı parti davetini kabul etmişti.

Tabii ki Ning Xi’nin hangi odada olduğunu da biliyordu.

K.N: Allah Allah :D

Bu nedenle, Ning Xi'nin yanlış yönde yürüdüğünü görünce Lu Tingxiao çaresizce iç çekti. Birkaç adımda ona yakaladı, ”Vazgeç, seni ben göndereceğim. Oda numaran kaç?”

“Oh, 801!”

“801 bu yönde değil.” Lu Tingxiao onu tuttu ve doğru yöne yönlendirdi.

Lu Tingxiao, kapıya kadar teslim etmeden durmadı. “Git ve başka bir yere gitme. Dinlenme odasına gideceksen bir arkadaşınla git. Birini bulamazsan, Jiang Muye’ye sor.”

Pfft, Jiang Muye'nin ona tuvalette eşlik etmesini mi istiyordu?

“Anladım. Beni buraya kadar getirdiğiniz için teşekkür ederim Büyük Patron Lu!” Ning Xi elleriyle bir kalp işareti yaptı.

Lu Tingxiao, aklında kalan karanlık düşüncelerin tamamen silinmesiyle gülümsedi, ”Çıkarken bana bir mesaj at birlikte dönelim.”