Çeviri: bebebiskuvisi

Şafak vakti, Reis Zeng Ze ile Reis Gu Lei avluya gelip on ameleyi oraya çağırdı.

“Şimdi sizi Kabus Sarayı’na götüreceğim. Beni takip edin ve gereğinden fazla tek kelime bile etmeyin.” dedi Zeng Ze.

On amele Zeng Ze ve Gu Lei’yi takip etti ve Kabus Sarayı’na giden yolu tırmanmaya başladı.

“Chu Mu, buraya gel.” Gu Lei gruba öncülük ediyorken, Zeng Ze, Chu Mu’yu aniden yanına çağırdı.

Chu Mu biraz şüpheliydi ama yine de Zeng Ze’nin yanına gitti. “Patron, neye ihtiyacın var?”

Zeng Ze adımlarını yavaşlattı. Diğerleri biraz uzaklaşınca çok çok kısık bir sesle dedi ki: “Dikkatli olmalısın!”

“Ne demeye çalıştığını anlamıyorum Patron!” Chu Mu, son zamanlarda ona karşı tutumunda değişiklik olan Zeng Ze’ye şaşkın bir şekilde baktı.

“Cao Yi ölmeni istiyor, ama Patron Xia’nın emirlerine açık açık karşı çıkamaz, bu yüzden savaşta bazı hileler yapabileceğini düşünüyorum!”

Chu Mu kaşlarını çattı. Bir yandan Zeng Ze’nin bunları ona neden anlattığını anlamıyordu, diğer yandan da Cao Yi’nin takım savaşlarında hile yapacağını sanmıyordu.

“Seni doğrudan öldüremez, ama takım savaşlarına katılan güçlü bir rakibi, senin tek ruh hayvanını öldürmesi için doldurabilir.” dedi Zeng Ze.

Mo Xie, Chu Mu’nun şimdilik tek ruh hayvanıydı. Mo Xie ölürse, Chu Mu yeni bir ruh hayvanı bulabilirdi ama ruh gücünün gelişme hızı epey azalacağından Beyaz Kabus tarafından yutulması kaçınılmaz olurdu.

“Bunu bana neden söylüyorsun?” diye sordu Chu Mu.

Zeng Ze gülümseyerek dedi ki: “Sonsuza kadar o adalarda kalmak istemiyorum ve beni terfi ettirebilecek tek kişi Patron Xia!”

Chu Mu Zeng Ze’ye bakarak sessizce düşündü. ‘Bu Zeng Ze’nin kafası, vahşi Cao Yi’den daha iyi çalışıyor. Cao Yi, Zeng Ze’nin bu hırsını göremezse, er ya da geç Cao Yi yerini ona kaptıracak!’

Ama bu da iyiydi. Her kişinin, kendisi için önemli olan kendi sorunları vardı. Cao Yi ile ilgilendikten sonra, Chu Mu bir nebze olsun rahat nefes alabilirdi.

“İleride bir sorun yaşarsan bana gelebilirsin, elimden gelenin en iyisini yaparak sana yardımcı olacağım!” dedi Zeng Ze.

Chu Mu, Zeng Ze ile kurduğu bu basit ve saf çıkar ilişkisinden memnun olarak başını salladı. Elbette, Chu Mu bunların hepsinin sebebinin gücü olduğunu biliyordu. Bir gecede beş kişiyi öldürmemiş olsaydı, Zeng Ze onu böyle korumazdı. Yaşlı tüccar da aynı şekilde; onun da ilgilendiği Chu Mu’nun gücü, potansiyeliydi!

“Takım savaşları pek çok değişkene sahiptir, yani felaketten kaçınabilmek için kendi gücünden başka güvenebileceğin bir şey yok.” Zeng Ze konuşmasını bitirdiğinde hızlanarak Gu Lei’yi yakaladı.

Chu Mu da başıyla onaylayarak diğerlerini yakaladı ve onlarla beraber yürüdükten sonra nihayet Camgöbeği Kabus Sarayı’nın bölgesine girdiler.

Zeng Ze ve Gu Lei, hepsini ‘Savaşan Şeytanlar Sarayı’ isimli kolezyuma benzer devasa bir yapıya götürdü. Yapının içi bomboştu ve merkezdeki savaş alanının zemini çakıl ve kumdandı.

Savaşan Şeytanlar Sarayı’na girdiklerinde, yüksek koltuklarda oturan pek çok Kabus Sarayı üyesi gördüler. Her adadan getirilmiş göz alıcı giyinmiş, kibirli görünen ameleler de oradaydı.

Kabus Sarayı’nın tüm üyelerinin bir Kabus’la ruh sözleşmesi yapma zorunluluğu olmasından mıdır, yoksa tüm o zorluklardan sonra garipleşmekten kaçınmanın imkansız olmasından mıdır bilinmez, Chu Mu etrafa bakındığında tüm Kabus Sarayı üyelerinin bariz bir şekilde kasvetli olduğunu fark etti. Orada öylece oturuyorlar, bulanık hayaletlerce çevrelenmiş gibi hissettiriyorlardı.

“Düşüncesizce başınızı kaldırmayın! Sizler amelelersiniz ve onlar, bu adanın yöneticileri. Bakışlarınızda bir saygısızlık olduğunu hissederlerse sizi öldürürler!” Gu Lei etrafa bakınırken soğukça homurdanarak bu sözleri söyledi.

Yüksek koltuklarda lüks elbiseleriyle oturan bu insanların Camgöbeği Kabus Sarayı’nın gerçek sahipleri olduğunu fark ettikten sonra, ameleler hiçbir şey söylemeye cesaret edemeyerek korkakça boyun eğdiler.

Yüksek koltuklarda…

“Cao Yi, bu sene getirdiğin amelelerin bir grup işe yaramaz olduğunu duydum, öyle mi?” Ana koltukta oturan adanın efendisi yavaşça konuştu.

Ada efendisi, lüks bir cübbe giyen bir yaşlı adamdı. Bedeni hafif tombuldu ama yine de heybetliydi. Özellikle ilgisiz duran gözleri, delici bir sertliğe sahipti.

Cao Yi daha alçak bir koltuktaydı. Cao Yi de bir ada efendisiydi ama o sadece ikincil derece bir adanın efendisiydi. Ana Camgöbeği Kabus Adası böyle on iki adaya ve on iki ada efendisine sahipti ve Cao Yi’nin yönettiği Camgöbeği Kabus Adası onlar arasında en önemlilerinden değildi.

“Küçük bir kaza oldu ve bu yüzden güçlü olanlardan birkaçı öldü. Patron Ada Efendisi, ben, Cao Yi, bu yüzden pek umutlu değilim…” Cao Yi kuru kuru güldü.

“Diğerleri, adalarında Zi Shen, Chang Xing, Hong Ji, Wang Keluo gibi epey iyi kişiler olduklarını rapor ettiler. Ya ikinci evreye geçmiş ruh hayvanlarına sahip eğitmenlere ya da üç ruh hayvanı olan eğitmenlere sahipler. Senin adan ise, sadece dokuzuncu seviye Kaya Şeytanı’na sahip Feng Gu’yu ve dokuzuncu seviye Ayışığı Tilkisi’ne sahip Chu Mu’yu rapor etti…” Ada efendisi yavaş yavaş konuştu.

Ada efendisi tarafından açık açık azarlandığından Cao Yi’nin ifadesi iyi olmaktan epey uzaktı ama yapabileceği tek şey, boyun eğerek ada efendisi ile göz göze gelmekten kaçınmaya çalışmaktı.

“Cao Yi, senin bu kadar ‘ilginç’ olduğunu hiç bilmiyordum. Kaya Şeytanı önemli değil, en azından biraz savaş gücü var. Ayışığı Tilkisi de ne sikim oluyor? Birçok yerde, Ayışığı Tilkisi düşük hizmetçi seviyesinde listelenmiştir. Böyle bir ruh hayvanı dokuzuncu seviyeye ulaşsa bile ne olur ki? Böyle birini elit bir amele olarak gördüğüne göre kendini çok aşmışsın!” Benzer seviyede bir adanın efendisi olan Guo Meng onunla alay etti.

Cao Yi’nin yüzü öfkeden kıpkırmızı oldu ama bu ortamda düşünmeden öfkesini açığa vurmaya cesaret edemedi.

Cao Yi öfkesini yatıştırmak için derin bir nefes aldı. Bu seferki asıl hedefi, Chu Mu’nun icabına bakmaktı. Ve getirdiği diğer ameleler de sıralamada bir yer edinebilirseler onun için yeterliydi. Sonuçta, Zhou Shengmo ve diğerleri hayatta olsaydılar bile, diğerlerinin dengi olamayacaktılar.

“Liu Zheng, senin amelelerinin o çocuğu yenme şansı var mı?” Cao Yi, Guo Meng’in alaylarını görmezden geldi ve yanındaki bir deri bir kemik adama sessizce sordu.

Liu Zheng isimli ada efendisi gülerek dedi ki: “Endişelenme. Wang Keluo’nun gücü ameleler içinde kesinlikle en üst seviyede. Dokuzuncu seviye Ayışığı Tilkisi çantada keklik olacaktır. Ama Cao Yi, getirdiğin diğer amelelerin muhtemelen hepsinin işi bitecek!”

Cao Yi’nin gözleri devrildi. Aslında, birkaç gün önce iyi haberler almıştı. Amcasının yardımıyla, Camgöbeği Kabus Adası’ndan ayrılmak ve ana karaya gitmek için büyük bir şans elde etmişti. Bu iğrenç adadaki ufak faydaları neredeyse hiç önemsemiyordu. Elindeki en acil iş, Chu Mu tehlikesinden kurtulmaktı. Sonuçta Patron Xia’nın rütbesi çok yüksekti.