Çeviri: bebebiskuvisi 

Şafak sökerken, Chu Mu sonunda Kabus’un açlığını bastırmayı başardı. Ve bundan bir fayda elde etmeyi de başarmıştı ki; o da, gücünün ardı ardına yaptığı savaşların ve Kabus’un işkencesinin etkisiyle Ruh Askeri Âlemi’nin üçüncü andacına ulaşmasıydı.

Ama bu durumda gülünüp ağlanacak bir şey yoktu. Zira o kadar uğraşarak üçüncü andaca ulaşmayı başarmış olsa da, beklenmedik şekilde Kabus da seviye atlamış, dokuzuncu seviyeye ulaşmıştı!

“Kabus’la güçlerimiz arasında iyi bir fark açamazsam savaşırken ruh hayvanlarımın arkasına saklanmak zorunda kalırım.” dedi kendini çaresiz hisseden Chu Mu.

“Dokuzuncu seviyeye ulaştıktan sonra iştahı ne kadar artacak acaba. Umarım çok artmaz. Hiç değilse bir ruh tekniği kullanacak kadar gücüm kalsın…”

Chu Mu’nun seviyesi, Kabus Adası’ndaki diğer ruh hayvanı eğitmenlerinin çok üzerindeydi ama Beyaz Kabus onu diğerleriyle aynı seviyeye çekiyordu…

“Camgöbeği Kabuslar ikinci evreye geçtiklerinde savaşmaya başlayabilirler. Savaşmaya başlatmak için Beyaz Kabus’u daha ne kadar beslemem gerek acaba?"

Chu Mu iç geçirdi. Beyaz Kabus’u savaştırabilirse, hiç şüphesiz gücü deli gibi artacaktı. Ama Beyaz Kabus’un Camgöbeği Kabus’tan daha özel olması çok yazıktı. Yakın zamanda savaşmaya başlamayacaktı.

Anca şafak söktükten sonra Chu Mu kampa geri döndü.

“Yi, nasıl yaralandın?” Ting Yu, Chu Mu’nun kollarındaki ve yüzündeki yaraları görünce şaşırdı.

“Bunlar önemli değil, biraz ilaç sürsem geçer.” dedi Chu Mu biraz ilaç çıkartırken.

“Sana yardım edeyim…” Ting Yu, Chu Mu’nun elinden ilacı alırken konuştu.

Chu Mu başıyla onayladı ve ilacı sürebilsin diye kolunun iç kısmını Ting Yu’ya çevirdi.

“Nasıl yaralandın? İç bölgelere gittiğini söyleme sakın!” Ting Yu soru sormaya devam etti.

“Dikkatsizdim ve bir ruh hayvanı tarafından pusuya düşürüldüm. Ciddi bir şey yok.” dedi Chu Mu.

“Cesursun. Ölüm kalım savaşı yaşamışsın. Küçük Mo Xie hâlâ savaşabilir mi?”

“En.” Chu Mu başıyla onayladı.

Aslında, ardı ardına yaptıkları savaşlardan sonra, Mo Xie’nin pek gücü kalmamıştı. Özel bir iyileştirici ilaç olmadan, iyileşmesi beş gün sürerdi.

Ruh kristali eğitimine gelince, Chu Mu bu eğitime başlamadan önce Mo Xie’nin tamamen iyileşmesi gerekiyordu. Ruh kristalinden gelen enerji, ruh hayvanlarının hibernasyon durumuna girmesine neden olurdu. Ne kadar uzun süreceğini, bu süreçte neler olacağını Chu Mu da bilmiyordu.

Yani Chu Mu’nun yapması gereken en önemli şey, önümüzdeki dört gün içinde Mo Xie’nin savaş gücünü geri kazandırmaktı. İlk ona giremezse, Chu Mu öldürülecekti!

“Garip, dışarıda neden bir kargaşa var?” Ting Yu, Chu Mu’nun yaralarını sarmayı bitirdiğinde, dışarıdan yaygaralar gelmeye başlamıştı.

Chu Mu pencereden dışarı baktığında, erken kalkmış birkaç çocuğun ormanda birkaç ceset bulduğunu ve bunun hakkında tartışıldığını duydu.

“Kontrol etmeye gideceğim. Sen yorgunsun, burada kalıp dinlen!” Ting Yu konuyla ilgili oldukça meraklıydı, bu yüzden çabucak ahşap evden ayrıldı.

Chu Mu gerçekten de yorgundu. Yaraları sarıldıktan sonra yatağına gidip uzandı, ama bundan önce küçük camgöbeği böceği başucundaki kıyafetlerin içine sokmayı da unutmadı.

“İyi uykular utangaç arkadaş.” Chu Mu ufak böceği biraz okşadıktan sonra uyuyakaldı.

Chu Mu yatağına yattığı an uyuyakalmıştı. Ama çok geçmeden ayak parmaklarında keskin bir acı hissetti ve aniden uyandı.

“Reis çabucak kalkıp toplanmamızı istiyor…” Ting Yu’nun sesi kulağında çınladı.

Chu Mu başucundaki küçük camgöbeği böceği de yanına alarak soğuk suyla yüzünü yıkamaya gitti.

“Sii!” Chu Mu derin bir nefes alırken yüzünde hâlâ bir kesik olduğunu fark etti. Yüzüne su çarptığında tekrar kesilmiş gibi acımıştı!

Geçtiğimiz üç ay boyunca, reisler daima kendi kamplarında olmuştu, çocuklar onları çok az görmüştü ve nispeten özgür bir ortamda bulunmuşlardı.

Ama bu sadece görünüşteydi, reisler adadaki tüm ruh hayvanı eğitmenlerini gözlemliyordu. Hangi eğitmenin ne kadar güçlü olduğunu, hangisinin kaç ruh hayvanına sahip olduğunu...her şeyi biliyorlardı.

Zira Kabus Sarayı’nın esas amacı, zevkine katliam yapmak değildi. Böylesi zalim bir ortam oluşturup kendilerine hizmet edecek potansiyel üyeler bulmaktı.

Reisler bu nedenle son savaştan önce eğitmenlerin birbirini öldürmesini yasaklamıştı. Sonuçta adadaki ruh hayvanı eğitmenlerinin çoğunun tek ruh hayvanı vardı ve bu yüzden, ölüm kalım savaşlarında pek çok güç dışı etmen de belirleyiciydi.

Zhou Shengmo yüksek seviyeli bir Avcı Kurt elde etmiş ve adada yüksek andaca ulaşan ilk kişi olmuştu, bu yüzden de doğal olarak yakından takip ediliyordu. Reisler için, çok değerli bir potansiyel adaydı.

Aslına bakılırsa, reisler kendilerince Zhou Shengmo’nun ilk sırada olduğu bir sıralama listesi yapmıştı. Feng Gu, Ting Yu, Tang Xian, Ge Qing ve Luo Chen gibi insanlar da listedeydi. Ölüm kalım savaşı başlamadan dahi, reisler bu insanların ilk ona girebileceklerini öngörebiliyordu.

Ama son savaş neredeyse gelmişken, yakından izlenen Zhou Shengmo ormanın içinde beklenmedik şekilde ölmüştü!

Sadece o da değil, ilk ona girecekleri düşünülen Luo Cheng ve Tang Xian da öyle. Bu, reislerin listelerindeki üç iyi adayın silinmesi anlamına geliyordu.

Reislerin lideri olan Cao Yi o sabah haberleri alınca, adadaki her reisi haşlamış, alayına ana avrat düz gitmişti. Nihayetinde de tüm esir çocukların toplanmasını emretmişti. Zira durumu tam olarak anlamak zorundaydı!

“Patron Cao, o ikisinin ölümü önemli değil. Ama Zhou Shengmo, Tang Xian ve Luo Chen uygun seviyedeydi, onların ölümlerini açıklamak zor olacak…”

Cao Yi’nin yüzü hâlâ kasvetliydi. Sonsuz Okyanus’un bu bölümünde, Camgöbeği Kabus Adası’na benzer pek çok ada vardı. Bütün adalar da dünyanın geri kalanından izole durumdaydı. Kabus Sarayı’nın sistemine göre, her ada bu eleme sisteminin bir parçasıydı.

Bu adalar, Kabus Sarayı’nın potansiyeli ve yetenekleri yüksek adaylar bulmasına yardım ettiği takdirde, adanın lideri ve reisler, zenginlik, güç, mükafatlar gibi karşılıklar elde ederdi…

Adadaki reislerinin hepsinin, ödüller elde etmek için bu genç ruh hayvanı eğitmenlerine güvendikleri söylenebilirdi. Cao Yi ve diğer reisler, adalarındaki genç eğitmenlerin hepsinin oldukça yetenekli olduklarını ve onlar sayesinde iyi şeyler elde edeceklerini düşünüyorlardı. Böyle bir şeyin olacağını kim düşünürdü ki?