Çevirmen: Zawoske

Editör: Mehmet Uyar

Üç gün sonra, Wang Lin ter içinde mağaradan çıktı. Zhou Peng de puslu gözleriyle arkasından çıkmıştı.

‘’Zhou Peng, Yuan Dao Tarikatı’na geri dön. Yönergelerimi takip et ve bana zarar vermek isteyen herkesi öldür. Ayrıca, daha sonra ailemi koru.” Wang Lin’in sesi oldukça soğuktu ve kana susamışlıkla kaplanmıştı.

Zhou Peng saygıya onaylamış ve Yuan Dao Tarikatı’na doğru yola çıkmıştı.

Genç adam, Zhou Peng’e baktı. Uzun süre sonra, kendi kendine söylendi, ‘’Kıdemli Si Tu Nan, bu kukla tekniği gerçekten ilk adımın yapılmasını zorunlu tutmuyordu, değil mi?’’

Si Tu Nan şaşırmıştı. Çabucak karşılık verdi: ‘’Kim demiş?! İlk adım yapılmak zorundaydı. İlk adım olmadan, ikinci adımı yapamazdın!’’

//Adım diyor burada ama aşama anlamında, not düşeyim dedim.//

Wang Lin şahsen bir kukla yaptıktan sonra, bir şeylerin garip olduğunu hissetmişti. Daha fazlasını söylemek istiyordu, ancak bunun yerine, ‘’Pun Nanzi, Zhou Peng’teki sorunu fark edecek midir?’’ diye sordu.

Si Tu Nan biraz tereddüt etmiş, ardından yanıtlamıştı. ‘’Doğruyu söylemek gerekirse, sen kukla yaparken, içine biraz özümden koydum, yani, eğer Kadim Ruh aşamasındaki birisi dikkatli bir bakış atmazsa, yanlış bir şey görememeliler. Ayrıca, Pun Nanzi zamanının çoğunu kapalı kapı eğitiminde geçiriyor olmalı, yani fark etme şansı çok düşük.’’

Wang Lin bir süre düşündü. Ardından harekete geçmiş ve bir ışık hüzmesine dönüşerek köye doğru, evine varana kadar hiç durmadan, uçmuştu.

Kapıdan girmeden önce, içeriden tanıdık bir ses gelmişti.

‘’Küçük serseri, nasıl birisi senin kadar kötü marangoz olabilir ki? Şuna bir bak… bu oğlumun yapabileceğinin yarısı kadar bile iyi değil.’’

‘’Usta, şimdi Tie Zhu bir ölümsüz. Nasıl olur da onunla karşılaştırılabilirim? Kendisinin yarısı kadar iyi olabilirsem bile memnun olurum!’’

Wang Lin bunları duyduğunda afallamıştı. Hemen ilahi hissini yaymış, ardından dudaklarında bir gülümseme belirmişti. Konuşan kişiyi hatırlıyordu; Babasından marangozluk öğrenmek için sık sık uğrayan oyun arkadaşıydı.

Kapıyı nazikçe itip açtı ve bahçedeki yaşlı figüre seslendi, ‘’Baba, Tie Zhu geri döndü.’’

Yaşlı figür titremişti. Elindeki aleti anında düşürürken, kafasını çevirmiş ve 20 yaşlarında oğluna oldukça benzeyen genci görmüştü.

‘’Tie Zhu?’’ Wang Lin’İn babası, gözyaşları akarken gözlerini sertçe ovuşturdu.

Wang Lin ilerledi ve babasını kucakladı. Tanıdık yüzü dikkatle incelerken babasının yüzündeki gözyaşlarını sildi. Birkaç adım geri çekildikten sonra, dizlerinin üzerine çöküp mırıldanmaya başladı, ‘’Baba, Tie Zhu iyi bir oğul olamadı, son beş yılda hiç ziyaretinize gelmedi.’’

‘’Gerçekten sen oğlum Tie Zhu’sun! Hanım, dışarı gel! Oğlumuz geri döndü!’’ Tie Zhu’nun babası genç adamı tutup kaldırdı. Yüzündeki geniş gülümsemeyle, mutlulukla oğluna bakıyordu.

Babası heyecanla konuşmaya başladı, ‘’Tie Zhu, uzamışsın. Neredeyse babanı yakaladın yahu! Ayrıca daha da güçlenmişsin. Harika, işte benim oğlum!’’

O anda, evden dışarı yaşlı bir kadın çıkmış, gözlerinden düşen inci taneleriyle Wang Lin’e bakmaya başlamıştı.

Genç adam yaşlı kadının yanına gidip hasret dolu bir ifadeyle önünde diz çöktü, ‘’Anne, Tie Zhu sizi görmek için geri döndü.’’

‘’Sen… nasıl bu kadar kalpsiz olabilirsin? Son beş yılda bizi görmek için gelmedin. Hala kalbinde bir yerimiz var mı? Bu beş yılda, baban ve ben sürekli seni düşünüyorduk…’’ Konuşmaya devam ederken, sonunda dayanamamış ve Tie Zhu’yu kucaklayıp ağlamaya başlamıştı.

Tie Zhu’nun babası karısına baktıktan sonra konuşmaya başladı, ‘’Çocuğumuz bir ölümsüz, yani daha önemli meselelere odaklanmak zorunda.  Nasıl davrandığına bakman yeterli. Bu tavırların köyde dalga konusu olacaktır. Küçük Altı, eve gidebilirsin. Birkaç günlüğüne gelmeye zahmet etme. Tie Zhu ayrıldığında seni çağırırım.’’

Küçük altı gülümsedi. Hızla yanıt verdi ve Wang Lin’e hayranlıkla baktıktan sonra ayrıldı.

Geceleyin, Wang Lin’in annesi sofrayı donatmıştı. Tüm yemekler Wang Lin’in en sevdikleriydi. Son 5 yılda yaşanan değişikliklerden bahsederken bir yandan da yemeklerini yiyorlardı.

Wang Lin’in son birkaç yıldır yemek yemeye ihtiyacı yoktu, ancak annesinin yemekleri karşı koyamayacağı kadar lezzetli kokuyordu.

Konuşma sırasında, Wang Lin’in ebeveynleri Heng Yue Tarikatı’nın zirvesinde beliren devasa dağ hakkında sorular sormuştu. Tabii bu durumda genç adam biraz tereddüt etmiş ve Heng Yue Tarikatı’nın taşındığını, bu yüzden sık sık gelemediğini söyleyerek yalan söylemişti. Ailesinin bu konuyu çok kurcalamamış, sadece kendine dikkat etmesini söylemişlerdi.

Geçen beş yılda, bir sürü şey değişmişti. Akrabalar sık sık ailesini ziyarete gelmiş ve dördüncü amcasının yardımıyla babası aile mirasındaki payını geri alabilmişti.

Babası artık çok fazla kendi başına oymacılık yapmıyordu, bunun yerine birkaç çırak kabul etmiş ve işi onlara devretmişti.

Küçük Altı çıraklar arasında en zeki olandı. Zaten becerilerin yüzde 50-60’ını öğrenmişti.

Bunu Wang Lin duyduğunda, gülümseyerek, ‘’Baba, Küçük Altı’nın yaptığı oymaları gördüm. Oldukça iyiydiler, senin dediğin kötü olmakla neredeyse alakaları bile yoktu.’’

Wang Lin’in babası homurdanmaya başladı, ‘’Hala çok kötüler! Sana nasıl oyulacağını öğrettiğimde, sadece 8 yaşındaydın ve zaten daha iyilerini yapıyordun!’’

Annesi sevgiyle dolu gözleriyle oğluna bir bakış atıp konuşmaya dahil olmuştu, ‘’Evet, bizim Tie Zhu’muz her zaman onlardan daha zekiydi. Söylemek zorundayım ki, artık genç değilsin oğlum. Bu geçen 5 yılda, bir sürü aile evlilik hakkında soru sormaya geldi. Ölümsüzlerin de aileleri olabileceğini duydum. Geri döndüğüne göre, bir süre kal ve gidip anneleriyle birlikte onları gör. Eğer birini beğenirsen, konuyla ilgili karar verebiliriz.’’

Wang Lin şaşkına dönmüş ve çarpıkça gülümsemeye başlamıştı. ‘’Anne, kaç yaşında görünüyorum? Bu konular hakkında lütfen endişelenme.’’

Tie Zhu’nun annesi hemen somurtmuş ve dik dik Wang Lin’e bakmaya başlamıştı, ‘’Küçük serseri, köyde senin yaşındaki herkesin çoktan bacak kadar çocukları oldu.’’

Wang Lin burnunu ovuşturup söylendi, ‘’Anne, yuva kurmak önemli bir olay. Birkaç yıl bekle ve bende birisiyle geri döneyim, buna ne dersin?’’

Babası, karısının bir şeyler söylemek üzere olduğunu görünce öksürüp araya girdi, ‘’Hanım, neden böyle önemsiz şeyler hakkında endişeleniyorsun? Oğlumuz bir ölümsüz. Ölümsüzleri anlıyor musun? Nasıl olur da bir ölümlüyle evlenebilirler? Tie Zhu geriye ölümsüz bir eş getireceğini söylüyor. Anladın mı?’’

Tie Zhu’nun annesi durdu ve mırıldanmaya başladı, ‘’Ölümsüzlerin neresini bu kadar iyi? Ölümsüzler evden ayrılabiliyor ve 50 yıl geri gelmiyorlar. Eğer ölümsüz bir gelinim olursa, o zaman oğlum onu on yıl sonra bile getirmez.’’

Wang Lin çarpıkça sırıttı. Tam konuşmak üzereyken, annesi kötü kötü bakmıştı, ‘’Öyle olsun, babanı dinleyeceğim. Kriterlerinin yüksek olduğunu ve köydeki kızları gözüne kestirmediğini tahmin ediyorum. Bekleyeceğim ve nasıl bir kız geri getireceğini göreceğim.’’

Wang Lin annesinin öfkeli olduğunu görünce, hemencecik yatıştırmaya başladı. ‘’Anne, endişelenme. Oğlun kesinlikle sana iyi bir gelin getirecek.’’

Akşam yemeğinden sonra, Wang Lin’in annesi babası, saat geç olana ve nihayetinde uyumaya gidene kadar sonu gelmeyen sorular sormuşlardı…

//Eveeet ilk kitabın finaline bir bölüm kaldııııı! Yorumlara yığılın bakalım :D Bu arada Si Tu Nan da az şerefsiz değil ha :D