Çevirmen: RmLover  Editör: Thomas Shelby

Zheng, bir saat kestirdi. Sonra uyumaya devam edemedi, çünkü kendisini yorgun hissetmiyordu ve endişeleniyordu. Bu his, hiçbir sebep olmadan ortaya çıkmıştı ve sanki bir tehlike olacağını düşünüyordu. Bu tehlike herhangi bir zombiden, sürüngenden ya da Nemesis’den değil de başka bir şeyden gelecek gibi hissediyordu. Şeytan takımının tahmin ettiğinden daha tehlikeli olduğunu düşünüyordu.

Diğerleri de uyuyamamıştı. Alice, birazcık dinlenebilmişti. Herkes otobüste sessizce oturuyordu.

Alice, sordu: ‘’Zheng, şimdi ne yapmayı planlıyorsun? Şirketin gözü senin üzerindeydi. Askerleri seni yakalamak için göndereceklerini düşünüyorum. Bundan kaçamazsın.’’

Zheng, pencereden dışarıya baktı ve mırıldandı: ‘’Artık kaçmayacağım. Zamanı geldiğinde savaşacağım. Peki ya sen? Sen ne yapmayı planlıyorsun? Onların da test ettikleri şey sensin.’’

Alice, içini çekti ve cevap vermedi. Jill, bir sigara yaktı ve konuştu: ‘’Umbrella şirketinin asıl amacını ortaya çıkartın. Halk onların ne tür bir şirket olduğunu öğrensin. Tüm dünyanın, onların ne tür bir şirket olduğunu bilmesini istiyorum. Zor olsa da, bu şehirden kaçmayı başarabilirsem, bu durum için elimden geleni yapacağım. Bu şehirde yaşanan vahşeti gördükten sonra bir şey yapmazsam, sonsuza tek kendimi suçlu hissederim.’’

Kamera tutan kadın, elindeki kamerayla bu konuşmaları kayda aldı. Otobüs aniden durdu ve neredeyse herkes koltuğundan fırlıyordu. Pencerenin yanına siyahî bir adam geldi ve gülümseyerek konuştu: ‘’Hey millet, beni hatırlıyor musunuz? Beni polis karakolunda kurtarmıştınız. Bakın ben temizim, yara izi falan yok. Beni de yanınıza alabilir misiniz?’’

Jill, diğerlerine bakıp başını salladı. ChengXiao, kapıyı açtı. Siyahî adam hemen heyecanla otobüse bindi ve yüksek sesle konuştu: ‘’Çok teşekkürler. Haha. Durmadan koşuyordum. Zombiler, sürekli etrafımda toplanmaya çalışıyordu. Bacaklarım mahvoldu. Sonunda oturabildim. Adım Lloyd Jeffersen Wayne. Bana LJ diyebilirsiniz.’’

Bu adam belli ki çok geveze biriydi. Otobüse bindiğinden beri susmamıştı. Ama bu durum atmosferi biraz rahatlatmıştı. Ancak diğerlerinin konuşmaya pek havası yoktu bu yüzden sadece L.J konuşuyordu.

‘’Sizle karşılaşmadan önce, caddede koşan büyük bir zombi köpek gördüm. Çok korkunç görünüyordu. Bir aslandan daha büyüktü ve diğer zombi köpeklerin kafasını ısırıyordu. Neyse ki beni görmedi.’’ dedi.

Alice, daha fazla dayanamadı.:‘’Tamam artık susabilirsin. Zombiler, şehrin her yerindeler. Gördüğün şeyler seni artık şaşırtmasın.’’

L.J güldü: ‘’Tam emin değilim. Silah taşıyan birini gördüm. İki metre boyunda kaslı bir adam. Hiç insan yemedi ama bir tabanca ve bazuka ile insanları öldürdü. Zamanında tepki göstermeseydim şimdiye ölmüş olurdum.’’

L.J’nin Nemesis’den bahsettiğini biliyorlardı, sonrasında herkes Nemesis’den daha korkutucu olan Zheng’e baktı. Onun gücü, Nemesis’i bire bir dövüşte yendiği için normal insanların ötesindeydi.

Otobüs şehir merkezine girmişti ve okula doğru ilerliyordu. Sokaklarda daha fazla zombi vardı. Otobüs onların üzerine doğru ilerlese de zombiler etrafa kaçmamıştı. Bazıları otobüsün altında kalmıştı ve otobüs, arkasında kanlı bir iz bırakmıştı. Herkes, yakında duran zombilere ateş etmek zorunda kaldı. Neyse ki otobüs, etrafta toplanan zombilerden önce bu bölgeyi terk edecek süratteydi.

Bir saat sonra okulu görebilecek mesafeye geldiler. Bu yolda ne bir zombi ne de bir ışık olmadığı için oldukça sessizdi.

Herkes Zheng ve Alice’in önderliğinde otobüsten indi. Diğerleri onları takip etti. Caddenin kenarında iki tane köpek taşıma aracı vardı. Aracın kapıları açık olduğu için muhtemelen sokak köpekleri zombiye dönüşmüştü.

Zheng, kısa bir süre düşündü ve konuştu: ‘’Herkesin içeriye girmesine gerek yok. Alice, Yinkong ve ben kızı bulacağız. Diğerleri burada beklesin. Tabi ölmek istiyorsanız gelebilirsiniz. ChengXiao, Heng ve Jill, siz diğerlerini koruyun. Lan, sen kızı bulabilir misin?’’

Lan, başını salladı: ‘’Maalesef, konumunu belirleyemiyorum. İçeriye girip aramalısınız. Dikkatli olun.’’

L.J ve diğer iki yeni başlayanlar ilk başta bu ürpertici okula girmek istememişlerdi, bu yüzden Zheng’in sözlerini duyduklarında öfkeli bir şekilde başlarını salladılar. ChengXiao, Heng ve Jill de silahlarını üç yöne doğru tutup başlarını salladılar. Bunu gören Zheng, okula doğru ilerledi.

Zheng, Yinkong’a şöyle dedi: ‘’Yinkong, köpekler çok hızlı, onlara fazla yaklaşma ve teli kullan. Biraz bekleyin.’’

Zheng, gülümsedi ve birkaç kemik, kum ve Ölüm Kitabı’nı çıkardı. Büyüyü söyledi ve kemikler ile kum, dört tane mumya oluşturmak için birleşti.

Yinkong’un yüz ifadesi değişmedi ama Alice, şok olmuştu. Silahını mumyalara doğrulttu ve bağırdı. ‘’Zheng! Bunlar ne böyle? Zombi mi? Evrim geçirmiş T virüsü mü?’’

Zheng, hemen onun kolunu tuttu ve konuştu: ‘’Hoho, rahat ol. Bunlar benim kontrolüm altında. Bize bir zararları olmaz rahat ol. Git ve okuldaki tüm zombileri öldür!’’

Mumyalar arkasını döndü ve etrafa dağıldı. Duvarlara ve tavanlara doğru koştular ve orayı hızla terk ettiler.

Alice, silahını indirmeden önce onlara baktı: ‘’Bu şeyler de ne böyle? Sen büyücü müsün? Böyle kötü şeyleri nasıl kullanabiliyorsun?’’

Zheng, elini salladı: ‘’Bu sadece bir numara. Endişelenme. Hoho.’’

Konuşma bittikten sonra, ikinci katta bir sınıftan silah sesi ve bir adamın bağırış sesi geldi. Üçü hemen merdivenlere doğru koştu.

İkinci kata çıktılarında, başlarında bir tüfeğin lazeri belirdi. Asker kıyafeti giyinmiş bir adam söyledi. ‘’S*ktir, insanları korkutmaya mı çalışıyorsun? Yaşıyorsan bir şeyler söyle! O şey neydi? Elinde silah tutup tavanda yürüyen zırhlı iskeletler. Sanırım onlar bir tür sürüngen. Gelirken o şeyleri görmediniz mi?’’

Üçü acı bir şekilde gülümsedi çünkü adamın tarif ettiği şey Zheng’in yarattığı mumyalardı. Bu mumya, zombi öldüremeden önce bu adam tarafından öldürülmüştü. Ama adamı suçlayamazlardı çünkü bu zombilerle dolu dünyada zırhlı bir iskelet herkesi korkuturdu.

Adamın korkusu geçtikten sonra rahat bir nefes aldı ve konuştu: ‘’Kahretsin korktum. Sigara var mı?’’

Zheng, bir paket sigara çıkardı ve adama bir dal fırlattı: ‘’Sende mi küçük kız için buradasın? Onu bulabildin mi?’’

Adam sigarayı aldı ve konuştu: ‘’İyi sigaraymış. Hayır, onu bulamadık ama liderimiz üst katlara çıktı. Ama yolda gördüğümüz bütün öğrenciler zombiye dönüşmüştü. O yüzden o kızın da zombiye dönüşme ihtimali yüksek. Onu bulmak için elimizden geleni yapacağız.’’

‘’Pardon. Beni mi arıyorsunuz?’’

Karanlıktan garip bir ses geldi. Herkes bir an için şaşırıp kaldı. Alice ve asker, silahlarını sesin geldiği yöne doğrulttu.

Karanlığın içinden küçük bir kız çıktı. Yüzü korkuyla doluydu aynı zamanda rahatlamış gibi görünüyordu.